De dood nader verklaard. Deel 2

De dood nader verklaard.

Deel 2

Voorwoord.

Hij zag geen uitweg meer.

Nog geen vijfentwintig was hij toen hij lang geleden in een zware en langdurige emotionele crisis kwam te verkeren. Hoe vaak had hij al niet doelloos en dwalend door de hoofdstad gezworven. Vooral de drukke binnenstad was zijn favoriete plaats om te verblijven, hij voelde zich daar anoniem tussen al die mensen. De winkelstraten, de warenhuizen, de omgeving van het Centraal Station. Uren verbleef hij daar. Vooral boeken en literatuur interesseerden hem. Op een terrasje zitten durfde hij niet. Hij kon zich verbaal niet of nauwelijks uiten en schaamde zich sowieso om er alleen te gaan zitten. Hij had veel levensangsten en was in wezen bang voor mensen. Contact maken met mensen beangstigde hem, ook al was het een ober of een serveerster. Dus liep hij maar, winkel in winkel uit en warenhuis in warenhuis uit. Het zwerven en dwalen door de stad was hem gewoon, hij deed dat al vanaf zijn vroegste jeugd. Met een schuin oog keek hij altijd naar leeftijdsgenoten, die ogenschijnlijk opgeruimd en goed gemutst hem passeerde of ook aan het winkelen waren. Hij wilde maar al te graag net als de ander zijn en voelde zichzelf zonder enige betekenis en vroeg zich voortdurend af wat het doel was van zijn bestaan. Wat was de toegevoegde waarde van zijn bestaan op deze wereld, vroeg hij zich telkens af. Op zijn werk zagen ze hem nauwelijks zitten, bemoeiden de meesten zich niet met hem en deden velen neerbuigend over hem. Hij wist dat er over hem gepraat werd. Maar lieten hem met rust, want hij schopte nooit tegen iemands schenen en was hij altijd tegen iedereen vriendelijk en beleefd. Hij wist van zichzelf dat hij zijn vak goed beheerste en voerde hij altijd elke opdracht met zorg en nauwgezetheid uit. Maar echte bevrediging vond hij er niet in. Hij miste uitdaging, zowel in zijn werk als in zijn leven en zag zijn toekomst voor zichzelf somber in. Thuis woonde hij nog bij zijn ouders, met wie hij zijn problemen nauwelijks kon delen. Communicatie ging hem te moeilijk af, wat overigens zijn leven lang al het geval was geweest. Zijn ouders wisten dat en maakten zorgen over hem, maar ondernamen nooit iets om dit probleem aan te pakken. Nog in zijn tienerjaren had hij er al serieus over gedacht om uit het leven te stappen, maar miste de moed om het te doen. Op zijn zeventiende had hij al geprobeerd om van huis weg te lopen, maar deze poging mislukte. Geleidelijk aan werd hij somberder en somberder. (zie het vorige deel voor het vervolg)

Veel keuzes.

Men heeft veel keuzemogelijkheden als men eenmaal overleden is en verder getransporteerd wordt naar Hoger Dimensies. Dimensies waar men qua geestelijke ontwikkeling aan refereert. Men kan zich geestelijk verder ontwikkelen door bijvoorbeeld een studie aan te gaan. Er zijn veel studiemogelijkheden in Tempels van onderricht (in eerdere verhalen ‘Hallen van Leringen’ genoemd), ofwel ‘universiteiten’ van studie op diverse dimensionale niveaus in de Geestelijke Wereld, of in overleg en onder begeleiding door te reizen naar uiteenlopende sterrensystemen om zich daar geestelijk verder te ontwikkelen. Maar men kan ook naar vermogen dienst nemen in een veelvoud van capaciteiten, of genieten van de schoonheid van de Schepping en co-creatieve vaardigheden uitoefenen. Er zijn veel mogelijkheden van ervaringen die hier te uitgebreid zijn om te beschrijven. Maar daarentegen is de vooruitgang van de Ziel niet zo snel in de Geestelijke Dimensies als dat het in het fysieke lichaam op Aarde is. Enerzijds door het ontbreken van tegenstellingen waardoor er geen geestelijke ‘wrijving’ plaats kan vinden, want in een sfeer van volledige harmonie ontstaan er nauwelijks mogelijkheden van vooruitgang. En anderzijds is men zich bewust van de Universele Wetten en zijn er onmiddellijke resultaten van gedachten en van acties. Dat is de voornaamste reden waarom iedereen verlangend is om te incarneren op Aarde, hoewel een fysiek leven beladen is met uitdagingen, beperkingen en vaak ook met pijn en lijden.

Een unieke kans.

Hoewel het voor velen misschien moeilijk te begrijpen is, is het leven op Aarde een unieke kans en een groot voorrecht om op deze Planeet belichaamd te zijn in een tijd van grote transformatie. Een kosmische transformatie van het Vissentijdperk naar het Aquariustijdperk, welk laatste tijdperk het tijdperk van Ascentie is en de mensheid te zijner tijd een schitterende toekomst tegemoet kan zien. Er zijn veel prachtige Zielen die ‘tussen de coulissen staan’ en hopen een kans te krijgen om ook naar de Aarde terug te keren en deel uit te mogen maken van dit wonderbaarlijke evolutionaire proces. Er zijn in wezen veel meer zielen in de vele Kosmische Dimensies die in afwachting zijn om op Aarde geïncarneerd te kunnen worden, dan dat er ooit aan geboortes op Aarde gerealiseerd zouden kunnen worden. Wat overigens niet gedramatiseerd hoeft te worden, aangezien het in veruit de meeste Geestelijke Dimensies uitstekend vertoeven is. Maar het geeft wel aan dat het een unieke kans en een geweldig voorrecht is om in deze tijd met zoveel evolutionaire ontwikkelingen, op Aarde geïncarneerd te mogen worden. Niet alleen dat men veel van het Aardse leven leert, maar ook omdat men zijn of haar eigen incarnatiecyclus hiermee aanzienlijk bespoedigt. Helaas beseffen de meeste mensen dat niet en wordt er niet altijd zorgvuldig met het eigen leven omgesprongen. Degenen die in geestelijke nood of in wanhoop verkeren daargelaten, zijn het veel jongeren die vandaag aan de dag te roekeloos of te onzorgvuldig met hun leven weten om te gaan. Waardoor zij het risico lopen hun leven te verknoeien of voortijdig te moeten beëindigen. Met andere woorden: ‘wisten zij maar beter’.

Intensieve verzorging.

Door de bereidheid van de Ziel om op deze Planeet te incarneren en zijn of haar Licht te delen met de mensheid om de ontwikkelingen op deze Planeet mogelijk te kunnen maken, werd aan een ieder de kans gegeven om naar vermogen zoveel mogelijk van het ‘Goddelijk Zelf’ te belichamen. Dat is de Gouden Belofte die gemaakt werd aan al degenen die voor het opdoen van levenservaring wilden incarneren op Aarde. Het is voor een ieder een onovertroffen kans om de maximale hoeveelheid van het eigen ‘Gods Bewustzijn’ te integreren en terug te keren naar diens waarachtige ‘erfgoed’ als een Wezen van Licht. Het is echter een ander verhaal voor diegenen die een gewelddadige dood gestorven zijn en die een leven van ‘haat, angst en agressie’ geleefd hebben richting anderen. Of zich door hun daden een grote hoeveelheid van negatieve karmische schuld hebben opgeladen. Deze zielen worden al naar gelang het Licht dat zij nog in zich hebben en de nadrukkelijke wens genieten zich te willen verbeteren, overgebracht naar wat genoemd zou kunnen worden een omgeving van ‘intensieve verzorging’, waar er liefdevol voor hen gezorgd wordt door een schare van Engelen van Genade. Deze ongelukkige zielen zijn in wezen gevangen in hun eigen ‘overtuigingen, negativisme en onrealistische concepten’ en leven daardoor in een soort droomstaat. Een ‘droomstaat’ die misschien het best omschreven kan worden als hun eigen gecreëerde ‘hel of vagevuur’. Want zij leven in een wereld van lagere frequenties, frequenties van gedachtenvormen die zij op Aarde zelf gecreëerd hebben gedurende hun laatste leven of wellicht ook in hun vele levens daarvoor. De Engelen van Genade stralen onophoudelijk de Liefde en het Licht van de Schepper naar hen toe. Langzaam en na enige tijd, afhankelijk van de vooruitgang die men maakt, dringt de energie van Liefde door in de persoon en ontbindt als het ware de harde ‘schelp’ rond de Ziel van het individu. Er is wat dat betreft altijd een kans tot verbetering en het zich bewegen naar het Licht, al kan dat soms tijden duren afhankelijk van het negativisme die de persoon zelf kenmerkt.

Zelfmoord.

Ofschoon er dagelijks veel mensen zijn die om moverende redenen besluiten hun eigen leven te ontnemen, is zelfmoord nog steeds een groot taboe in onze samenleving en wordt dat door velen als zondig ervaren. Dit is echter een groot misverstand, want het is niet ‘zondig’ om zelfmoord te plegen of om afstand te doen van zijn of haar leven, nog voordat zijn of haar missie volbracht is. Er zijn vele redenen dat mensen besluiten om hun leven te beëindigen of hun leven voor een ander op te willen offeren. Soms wordt het geïnitieerd door een overweldigende last van ‘schaamte, schuldgevoel of angst’, maar soms ook om altruïstische redenen (bv. martelaarschap) of wanneer een persoon een terminale ziekte heeft en de pijn onverdraaglijk geworden is. Aan deze Zielen zal getoond worden hoe de situaties te rectificeren die hun lijden, pijn of ziekte veroorzaakten. En aan hen zal een nieuwe kans gegeven worden om het weer goed te doen krijgen. Als een persoon besluit om zijn of haar leven te beëindigen vanwege de pijnlijke situaties, die zij voor zichzelf gecreëerd hebben, zullen zij moeilijk in staat zijn om soortgelijke omstandigheden in een toekomstig leven te vermijden. En dus stelt het hen de uitdagingen en kansen om hun levenslessen te leren alleen maar uit. Men blijft altijd verantwoordelijk voor zijn of haar eigen daden en een ieder beslist samen met de Opzieners Raad in de Kosmische Dimensies, van wat de volgende levenservaring zal zijn al naar gelang de keuzes en mogelijkheden die daarvoor beschikbaar zijn. Eenmaal in de Kosmische Dimensies is een Ziel doorgaans altijd geestdriftig om vroegere vergissingen te rectificeren, om aldus het eigen ‘elektromagnetische veld’ te reinigen van wat voor disharmonieuze frequenties dan ook, om daarmee de reis naar het Licht voort te kunnen zetten. Want daar gaat het uiteindelijk om, alles in het leven tot en met de lagere natuurrijken aan toe, beweegt zich geleidelijk aan naar het Licht wat inherent is aan de evolutie die wij met zijn allen aan het doormaken zijn.

Geleidelijk aan sensitiever.

Het is belangrijk om te begrijpen dat telkens wanneer er een wisseling van tijdperken plaats vindt er ook evolutionaire veranderingen plaats vinden, waardoor er ook veranderingen in de kosmische regels ontstaan. Iedere generatie van Zielen die er in de afgelopen honderd jaar geïncarneerd zijn, zijn telkens met iets meer kosmisch geheugen ter wereld gekomen dan de generatie daarvoor. Met andere woorden, de ‘sluier van vergetelheid’ ontstaan in de Drie Dimensionale wereld waarin wij leven, is door de evolutionaire processen waarin wij nu verkeren dunner aan het worden en zal langzaamaan gaan verdwijnen. De membranen van Licht rondom de veelvoudige strengen van DNA zijn ook dunner aan het worden en de jongeren die nu geboren zullen worden, zullen in veel gevallen toegang hebben tot vaardigheden en talenten die eerder nog niet beschikbaar waren voor hun ouders en grootouders. Noem hen wat men ook wenst: ‘Indigo kinderen, Kristal kinderen of Gouden kinderen’, zij zijn allen wijze ‘Oude Zielen’ die ermee instemden te willen incarneren op deze Aarde. Om daarmee de teugels over te nemen om de mensheid naar het Licht en de Nieuwe Tijd te willen leiden. Het doet er niet toe of mensen de waarheid ontkennen aangaande de waarheid die tot hen komt, het is de levende waarheid en de Universele Wet. Niettemin zal iedere Ziel beïnvloedt worden door het Goddelijk Bewustzijn, of zij dat nu geloven of niet. Ook hier is de ‘sluier van vergetelheid’ van toepassing en moeten de Kosmische Dimensies door de energetische beperkingen van de Drie Dimensionale wereld heen breken, om toegang te verkrijgen tot de verbinding van de mens met de Bron. Want de mens is altijd verbonden geweest met de Bron en zal altijd met de Bron van ‘Al Dat Is’ verbonden blijven. Het gevoel van afscheiding en ontkoppeling is geheel binnen de menselijke geest en kan uitsluitend vanuit het Hart weer ongedaan worden gemaakt. De mens en de Kosmische Wereld verkeren samen in de ‘Dans van de Evolutie’ en zullen uiteindelijk samen zegevieren, om een betere wereld te verkrijgen en een schitterende toekomst tegemoet te gaan.

Inspiratie: ‘Denk met je hart’, Aartsengel Michael. En innerlijke doorgeving.
Zie ook: de verhalen over 'De Dood van 1 t/m 4'. Van januari 2013.
Zie eveneens: het verhaal over 'Dood versus Leven' van eind januari 2013