Kosmische dimensies 1

Zeven 'kosmische dimensies' met betrekking tot de schepping van de fysieke wereld.

Algemeen

Het navolgende verhaal over de ‘kosmische dimensies’ behandelt het ‘scheppingsproces’ in een zevental fases, waarvan elke fase weer in ‘sublagen’ te onderscheiden zijn en de ‘sublagen’ weer bepaalde ‘verfijningen’ kent. Op deze verfijningen zal pas in een later verslag nader worden ingegaan. De hiërarchische opbouw van de dimensies heeft in essentie te maken met het feit, dat de schepping te omschrijven is als een samengesteld geheel van verschillende soorten energie. Energie dat in de ‘kosmos’ zijn oorsprong vindt uit Licht. Licht als ‘bron van energie’ van een zeer hoge frequentie en intensiteit. Uit dat Licht (goddelijk potentieel) zijn de lagere vormen van energie voortgekomen, hetgeen gebeurt in een zevental stappen. In elke stap ontstaat dan weer een lagere vorm van lichtenergie.   
 

Wat is esoterisch gezien een dimensie?

De ruimtelijke dimensie waarin wij leven bestaat uit zowel ‘materie’ als uit ‘energie’, maar esoterisch beschouwd evenzo uit een vorm van ‘bewustzijn’ naast het ‘substantiële’ aspect ervan. In esoterische zin bestaan er meerdere dimensies. Dimensies met een ‘achtergrond’ van veel grotere ruimtes, ‘etherischer, ijler en zelfs goddelijker’, dan de dimensie die wij met onze zintuigen waar kunnen nemen. Een dimensie vertegenwoordigt abstract gezien het ‘Zijn’, vol met andere entiteiten en zaken waarvan wij slechts een klein gedeelte van zien. Maar al dat wij waar kunnen nemen is slechts het product of resultaat van veel ‘onzichtbare en innerlijk oorzakelijke gebieden’.  Dimensies binnen dimensies, waarbij elke dimensie existeert vanuit een hoger ‘goddelijker’ bestaan. Elke dimensie vertegenwoordigt een energetisch ‘trillingsgetal’, ofwel een bepaalde energiefrequentie, waardoor elke dimensie overeenkomt met een bepaald bereik binnen het frequentieniveau van een hogere dimensie. Zodoende zou men elke dimensie kunnen vergelijken met een bepaalde verdieping in een ‘flatgebouw’. Waarbij onze driedimensionale wereld de onderste laag van het bouwwerk vertegenwoordigt.                                                            

Meerdere ‘dimensies’ vanuit drie wereldgodsdiensten benaderd.

Christendom

God is een geestelijke persoonlijkheid (Joh. 4:24) en is voor velen de ‘verpersoonlijking’ van de hemelse werkelijkheid. Zelf heeft men niet altijd de ‘regie’ over het leven in handen en dan is er voor velen de troost, dat er dingen gebeuren die in de ondoorgrondelijke wijsheid van God tevoren zijn bepaald of plaatsvinden op de wijze zoals zij plaats moeten vinden. God heeft zowel de geestelijke als de fysieke wereld geschapen. Dat houdt in dat God zelf boven beiden werelden staat en in de hoogste hemelen woont, die in de Bijbel wordt aangeduid als de hoogste ‘hemelse sferen’. Men sprak in Bijbelse tijden wel van zeven hemelen. De wolkenhemel werd in vroegere dagen als de eerste hemel beschouwd, de sterrenhemel als de tweede hemel. Paulus schrijft over een visioen over de derde hemel, waar de engelen wonen en Gods uitverkorenen na hun leven op aarde (Kor. 12:2-4). In Efeziërs 2:6 spreekt Paulus over de hemelsferen, waarmee hij nadrukkelijk doelt op de verschillende gebieden, die de totale geestelijk werkelijkheden omvatten. Maar concreet gezien komt de Bijbel niet verder dan de derde hemel, wat met name in andere godsdiensten weer wel het geval is.

Islam

Doorgaans gaat men ervan uit dat de zevende hemel de woning van God is. Zo beschouwden de middeleeuwse mystici de zevende hemel als ‘de staat der contemplatie’, waarin zij God zelf aanschouwden en met God één werden. Maar in de Islam gelooft men juist wel dat God in de zevende hemel woont. De Koran verstrekt verder geen nader details over de inrichting van de zevende hemel, maar in het heilige geschrift is er wel van alles over te vinden. Zo zou de zevende hemel van ‘diamant’ of van een onbeschrijfelijk mooi licht zijn gemaakt. De Koran zegt er onder andere het volgende over:

In Koran 65:12 staat: ‘Allah is degene die de zeven hemelen heeft geschapen en ook van de aarde het gelijke’. Elk heelal heeft een planeet net als onze aarde. Koran 42:29, ‘En tot zijn tekenen behoort de schepping van de hemelen en de aarde en de levende wezens die zowel in de hemelen als op de aarde verkeren. En Allah is in staat om hen te verzamelen, wanneer hij wil’. Ook Koran 41:11-12 is hier duidelijk over: ‘Daarna wendde Allah zich tot de hemel (oer atoom) die een nevel (oergas) was. En Hij vervolmaakte hen, de zeven hemelen in twee dagen. En Koran 2:29 zegt hetzelfde: ‘Allah is degene die voor jullie alles wat op aarde is geschapen heeft, daarna wendde Hij zich tot de hemel (oer atoom) en vormde deze tot zeven hemelen’.

Hindoeïsme

Ook in het hindoeïsme gelooft men dat de ‘geestelijke wereld’ uit vele werelden of dimensies bestaat. De hindoe ziet de kosmos als een sfeer, die verschillende concentrische lagen van zeeën, continenten, hemelen en hellen omsluit. Brahman is de uiterste werkelijkheid, de hoogste bron van het ‘zijn’.  De kosmos is een uitdrukking van Brahman. Atman is de ziel of het zelf, dat ‘vereniging’ met Brahman zoekt. Maja staat voor de zichtbare wereld, het verschijnt zoals wij het zien. Evenals in het Christendom kent het hindoeïsme een goddelijke ‘drie-eenheid’, maar dan in de hoedanigheid van ‘Brahma, Shiva en Vishnu’. Brahma staat voor de ‘schepper van al wat is’. Shiva staat voor de vernietiger of de bestrijder van al het kwaad. Vishnu staat voor de behoeder of de onderhouder, verantwoordelijk voor het menselijk lot. De heilige geschriften zijn de Veda’s die uit vier delen bestaan. Elk deel is weer onderverdeeld in vier delen: ‘de mantra’s (verzen), de brahmana’s (verklaringen), de aranjaka’s (overdenkingen) en de upanishads (mystieke meditaties). Volgens het hindoe- geloof zijn er concreet gesteld zeven ‘hogere’ werelden en zeven ‘lagere’ werelden. In de Gayatri mantra’s (voorgeschreven dagelijkse mantra’s) worden deze werelden gereciteerd.  

Snaartheorie

In het vorige verslag over ‘meervoudige realiteiten’ werd gesteld, dat volgens de ‘snaartheorie’, ons hele universum uit meerdere dimensies bestaat. Volgens deze theorie vindt de samenstelling van het universum plaats op basis van 11 verschillende dimensies. Maar de ‘snaartheorie’ pretendeert tevens op wetenschappelijke gronden, dat het aantal mogelijke universa weleens veel groter zou kunnen zijn. Dit zou het indirecte gevolg zijn van de vele manieren waarop de zeven dimensies, die de ‘snaartheorie’ aanneemt, bovenop de vier bekende dimensies (drie ruimtelijke en de tijd), zich neer kunnen ‘klappen of op kunnen rollen’. Vanuit ‘esoterische’ invalshoek bekeken heeft men echter ook te maken met zeven dimensies, die zich net als bij de ‘snaartheorie’, naast de ons bekende driedimensionale wereld (die door ruimte en tijd wordt begrensd) existeren. Ook deze dimensies bestaan op diverse niveaus weer uit een ‘scala’ van werelden, wat overeenkomsten vertoont met die van de ‘snaartheorie’. Maar om vanuit de esoterische invalshoek de zeven dimensies te kunnen begrijpen, dient men zich te realiseren dat al wat geschapen is, ontstaan is vanuit de Goddelijke oorsprong. Nu zouden we ons in wezen de Goddelijke oorsprong voor kunnen stellen als Licht, lichtenergie met een zeer hoge frequentie en intensiteit. Uit dat Goddelijke potentieel zijn vervolgens de lagere vormen van energie voortgekomen. Dit gebeurt dan in zeven stappen, waarbij in elke stap weer een lagere vorm van lichtenergie ontstaat. Bij de laagste vorm of laagste frequentie van lichtenergie bereikt men uiteindelijk de grens met materie. Op dit hele proces van ‘creatie’ zal in het onderstaande nader worden ingegaan.

Energiefrequentie

Alles in ons universum bestaat uit ‘energiefrequentie’ en alles, maar dan ook geen enkel object uitgezonderd, existeert doormiddel van energie. Energie maakt in essentie deel uit van het ‘Universeel Energieveld’ in ons universum en is dus inclusief de mens aan elk object  verbonden. Dit veld doordringt en omgeeft alles wat zich in het hele ‘universum’ bevindt. Nu is ‘Licht’ een vorm van energie en spreekt men ook over ‘licht- of fotonenenergie’ (energie dat uit  lichtdeeltjes bestaat), ofwel een ‘kwantum’ van elektromagnetische energie dat gelijktijdig als ‘golven en deeltjes’ zich in het universum manifesteert. Wanneer men nu de energiefrequentie van de ‘fotonen- of lichtdeeltjes’ zou kunnen vertragen, schept men elektriciteit. Ofwel een ‘elektromagnetisch veld’ met positief en negatief geladen deeltjes. Voorbij de elektromagnetische velden ‘stolt’ bij verdere vertraging van de energiefrequentie, de elektriciteit in het elektromagnetisch veld, tot uiteindelijk de allerkleinste ‘kernfysische’ deeltjes dat aan materie grenst. Bij nog verdere vertraging van de kleinste deeltjes komt men in het ‘subatomaire’ stelsel. Met andere woorden, de fysieke wereld waarin wij leven zou esoterisch gezien als ‘gestolde’ lichtenergie aangemerkt kunnen worden, ofwel ‘verstilde’ energie dat uiteindelijk tot vaste vormen heeft geleid. Juist dit proces van ‘gestolde’ lichtenergie ligt volledig ten grondslag aan onze schepping en komt nader tot uitdrukking in de volgende beschrijving van de ‘Zeven kosmische dimensies’.

Zeven kosmische dimensies

De gehele schepping kan esoterisch gezien in 7  ‘kosmische’ dimensies worden verdeeld, waarvan elke dimensie afzonderlijk weer in ‘subdimensies’ te onderscheiden zijn. Subdimensies die in hun manifestaties ten grondslag liggen aan de uiteindelijke schepping der ‘vormen’ in de driedimensionale wereld. De zeven ‘kosmische’ dimensies zijn energetische ‘lagen of gebieden’, die elk een eigen karakter hebben. Het zijn zeven van elkaar te onderscheiden gebieden, maar existeren bij gratie van hun onderlinge ‘energie-uitwisseling’. Het zijn zeven dimensies die inclusief de driedimensionale wereld (in zijn stoffelijke verschijningsvorm) allen tegelijk bestaan, maar feitelijk in elkaar ‘overlopen’ en elkaar doordringen. Hetgeen overeenkomsten vertoont met de zeven energetische lagen in de Aura van de mens, die op dezelfde wijze in elkaar overlopen, elkaar doordringen en waarvan elke laag steeds weer wat verder reikt dan de vorige laag.  Van de zeven lagen of dimensies is de grootste en hoogste dimensie, die van het goddelijke ‘Licht’ en alle lagere en meer gecomprimeerde dimensies, zijn ‘samentrekkingen of condensaties’ van het goddelijk Licht.

Kosmische energie

 De kosmische ‘Licht’ energie of ‘goddelijk scheppende krachten’ stromen energetisch van boven naar beneden door al de zeven kosmische dimensies heen. In de drie hoogste dimensies werkt de goddelijke ‘Triade’ ofwel de ‘drie-eenheid’, die in veel religies en culturen als ‘de Vader, de Zoon en de Heilige Geest’ wordt omschreven en respectievelijk ook in de drie hoogste dimensies als zodanig te onderscheiden zijn. De drie hoogste ‘goddelijke’ dimensies ‘schept, voedt en onderhoudt’ in deze volgorde de drie lagere ‘vormwerelden’, die tezamen ook weer een ‘Triade’ vormen. De onderste laag van de ‘vormwerelden’ bestaat uit de fysieke driedimensionale wereld waarin wij leven. Van de drie lagere ‘vormwerelden’ omvat de 5^e mentale dimensie de ‘idee’ of schepping van vormen , de 4^e astrale dimensie het ‘verlangen’ om tot vorm te komen en is de fysieke 3^e dimensie, als laatste van de zeven dimensies de uiteindelijke geschapen vorm. Tussen de drie hogere goddelijke dimensies en de drie lagere dimensies van vormwerelden, existeert de 6^e dimensie die als ‘paradijselijk’ omschreven kan worden. Los van de hoogste goddelijke ‘Triade’ kunnen naar onderen toe, de resterende vier dimensies als volgt omschreven worden:

6^e dimensie

Expliciet beschouwd is de 6^e kosmische dimensie vanaf onderaan gerekend, een staat van ‘paradijselijk’ bewustzijn of wellicht beter gezegd, een staat van ‘verlichting en het mentaal  ontwaakt zijn’. Deze dimensie vertegenwoordigt het ‘Liefdesveld’, het eenheidsbewustzijn van de schepping. Binnen het proces van ‘creatie’ vindt de fysieke mens vanuit deze dimensie zijn ‘oorsprong’, om uiteindelijk in de lagere ‘Triade’ van vormwerelden tot fysieke ontwikkeling te kunnen komen. In de lagere ‘Triade’ van vormwerelden ervaart de mens voor het eerst ‘dualiteit en polariteit’, wat als ‘scheiding van de goddelijke bron’ en als opsplitsing van wat ooit volmaakt was wordt ervaren.

5^e   mentale dimensie

De 5^e  kosmische dimensie, die als ‘mentaal’ bekend staat, kan beschouwd worden als een geometrisch geordende ‘energiematrix’ die alle basispatronen van alle levensvormen reeds in zich draagt. Of  beter gesteld, een dimensie waarin alle ‘blauwdrukken’ voor alle vormmanifestaties reeds klaar liggen. In deze vijfde dimensie worden de onderliggende vier dimensionale omstandigheden geschapen, waarbinnen de vormen van de fysieke wereld zich kunnen ontwikkelen. Deze dimensie wordt omschreven als een veelheid van alle ‘astrale’ gebeurtenissen in ‘tijd’ bij elkaar en omvat al datgene wat in ‘tijd’ tot stand gebracht is en zou kunnen worden. Omdat alle stadia van ontwikkeling in de energiematrix van de 5^e dimensie opgesloten liggen, omvat deze dimensie ook alle ‘ontstaansmomenten’. Elke vorm, elke manifestatie is via deze ‘mentale’ dimensie verbonden met zijn oorsprong of zijn eigen causaliteit. Dit is tevens de dimensie waarin ons ‘denken’ zich afspeelt. Ons denken richt zich op de zichtbare fysieke wereld. Doch, de activiteit van het denken zelf gebeurt op het frequentieniveau van de vijfde kosmische dimensie.

4^e  astrale dimensie

De 4^e kosmische dimensie, die als ‘astraal of als astraal licht’ te omschrijven is, omvat alle stadia van de fysieke driedimensionale wereld en bestaan alle fysieke vormen in een eerdere vorm reeds in de ‘astrale’ dimensie. Het ‘astrale licht’ is in essentie de ‘opslagplaats’ van alle energieën van de kosmos op hun weg omlaag, om zich uiteindelijk te kunnen manifesteren op de stoffelijke gebieden. Anderzijds is het ‘astrale licht’ de ‘vergaarplaats’ van alles wat het stoffelijk gebied verlaat op zijn weg omhoog. Anders gezegd, deze ‘astrale’ dimensie draagt de ‘geschiedenis’ van al het aardse leven, dus alles wat in vaste ‘vorm’ gemanifesteerd werd en nog steeds tot stand gebracht wordt. Alle eerdere gebeurtenissen in ruimte en tijd zijn er in deze dimensie nog aanwezig, waardoor deze dimensie alle momenten uit het verleden nog kan ‘reflecteren’. De kwaliteiten van deze vierde dimensie worden daarom vaak geassocieerd met ‘geheugen en reflectie’. Deze 4^e dimensie is een afzonderlijke dimensie die een ‘wereld’ op zichzelf vormt. Deze dimensie is oneindig veel groter dan de fysieke wereld en omvat tevens alle sterren en planeten in ons universum. Deze astrale dimensie bestaat uit meerdere ‘plaatsen, ruimtes en gebeurtenissen’ die tegelijk plaats kunnen vinden. Er kunnen zich op meerdere niveaus zaken tegelijk afspelen zonder dat die elkaar hinderen. Zoals de activiteit van het denken zich op het 5^e dimensionale vlak zich afspeelt, werkt daarentegen het onderbewustzijn via de frequentie van deze 4^e kosmische dimensie.

In het volgende verslag ‘Kosmische dimensies  2’, zal verder worden ingegaan op de diverse dimensies en subdimensies.


Inspiratie: literatuur de Oorsprong, Herman van Tuijl; Kwantumfysica; Het internet.