De persoonlijke ontwikkeling van een ziel.

Ergens heb ik een ‘thuis’, een plaats in de Geestelijke Wereld, een plaats waar uzelf ook ooit zult komen. Thuis kijk ik door mijn venster en zie een nieuwe ‘geboorte’ uit God. Een ziel komend van God, binnendringend in de dampkring van de Aarde. Ik kijk en zie mijzelf deelgenoot worden aan het ‘Rad van Wedergeboorte’. Even sta ik stil en stuur al mijn krachten naar die net geboren ziel, die zo ‘leeg’ is als een verlaten cocon, maar met de opdracht ‘gevuld’ te worden met ‘Licht, liefde, kennis en bewustzijn’. Ik voel mededogen met die ziel, want ik weet …., zij moet nu door het eerste niveau van ‘bewustzijn’. Het eerste niveau dat begint met ‘duister en vervuld is met haat, afgunst, begeerte, oorlog en geweld’. Ik kijk door het venster en zie die ziel op dat eerste bewustzijnsniveau. Zij worstelt zich in vele levens door dat moeilijke eerste niveau van bewustzijn heen. Denkt er uiteindelijk al te zijn, maar ontdekt tot haar grote schrik, nog helemaal aan het begin van haar evolutie te staan. Vervolgt haar weg en gaat ergens op haar weg ‘contacten’ aan, verbindingen die ze korte tijd later weer verbreekt. Zij weet totaal nog niet hoe zij met ‘liefde, macht en bezit’ om moet gaan. Spreekt over ‘verbroedering’, maar spreekt over iets dat zij eigenlijk nog niet helemaal begrijpt.

Dan kijk ik wat later wederom door mijn venster en ik zie dezelfde ziel wat later in haar evolutie op het tweede niveau van het geestelijk bewustzijn. Ik volg vervolgens vele levens van haar achtereen. Van eenvoudige levens tot rijke en zeer invloedrijke levens en van hoog geestelijke ‘priesterlijke’ levens naar levens van eenvoud, armoede en meer contemplatie. Toch vindt er in al die levens veel groei plaats en krijg ik hoop. Mijn mededogen wordt minder. Maar mijn ‘stuwing’ wordt sterker naar die ziel, die ik observeer en volg. De aankomst op het derde bewustzijnsniveau is een ware triomf. Alles wat eerst nog ‘lager’ georiënteerd was is nu overwonnen. Het immateriële, het overheersende ‘geestelijke’ aspect van de ziel is bereikt, maar moet nog zijn ‘beslag’ hebben in de ‘goddelijke’ ordening. Vele, vele levens gaan voorbij. In veel levens vindt geleidelijk aan een ‘ontmanteling’ plaats, van alles wat er in eerdere incarnaties door de ziel nog werd ‘vastgehouden’. Het is alsof ik kijk in de ‘spiegel’ van mijn eigen leven, maar toch kijk ik vanuit mijn venster naar die andere ziel, een ziel voor wie ik veel affectie voel. Eindelijk komt zij vrij, vrij als een ‘vlinder’ en verlaat zij het derde niveau van geestelijk bewustzijn. De ziel vervolgd haar weg op het vierde niveau van bewustzijn en wordt vanuit de Geestelijk Wereld een ‘geleide geest’ van vele ‘Groten der Aarde'. Maar maakt wat kleine ‘inschattingsfouten’ en valt iets terug. Wordt vervolgens opnieuw geboren op Aarde. Lijdt een zwaar en moeilijk leven, maar wel een leven van loutering en een begrijpen ‘waarom’, hetgeen nodig is om de eerder gemaakte ‘fouten of vergissingen’ nooit meer te kunnen maken.

Opnieuw komt het vierde niveau van geestelijk bewustzijn in zicht en opnieuw groeit de ziel die ik volg, naar het goddelijk ‘Licht’. Maar nu veel en veel sneller. Het vijfde niveau van bewustzijn wordt snel bereikt. Het niveau van ‘leraar- en ‘Meesterschap’ en krijgt vervolgens een belangrijke taak in de Geestelijke Wereld toebedeeld. Een taak om anderen te leren ‘denken, voelen en handelen’ en hen te leren ‘moeilijkheidsgraden’ te overwinnen. Langzaam maar zeker ‘verglijdt’ de ziel nu naar het zesde niveau van bewustzijn. En vervolgens wordt het stil, heel stil, het ‘geluid’ valt als het ware weg. Er is opeens geen wens meer. Er is geen ‘stuwing’ meer, alles is geestelijk bereikt wat er bereikt kan worden. Alleen nog een wachten voor de ‘Poort’. De Poort die niet zo vaak geopend wordt, maar wanneer het zich opent, vindt de ‘opgang’ plaats naar het allerhoogste niveau van geestelijk bewustzijn. En eindelijk, eindelijk zie ik die ziel, ontmanteld van alle pijn der Aarde en bevrijd van de last der wereld en na vele, vele incarnaties teruggekeerd in de ‘moederschoot’ van God. Zo heb ik gekeken naar de incarnatiecyclus van één ziel, heb ik ‘op de keper beschouwd’ gekeken naar uw aller ziel, in het grote ‘Rad van Wedergeboorte’ op Aarde. Maar zo heb ik uiteindelijk wel gekeken in de ‘spiegel’ van mijn eigen leven, op het aller hoogste bewustzijnsniveau, ‘thuis’ in de Geestelijke Wereld vanuit mijn venster. Maar behalve mijn eigen ziel, zag ik ook een nieuwe wereld, een nieuwe hemel en zag ik een nieuwe ‘dimensie’ opengaan. In versneld tempo en in enkele woorden ontdaan van het ‘spektakel en de ballast’ van het Aardse leven, mocht ik schouwen in mijn eigen incarnatiecyclus. Groot van omvang, lang van jaren, diep van inhoud, maar een cyclus waar ik graag en geboeid naar keek. Weet u naar welke ziel ik keek? Naar een ziel van degene die u allen is voorgegaan en het ‘Licht’ in al zijn ‘kracht, intensiteit en glorie’ heeft bereikt. De incarnatiecyclus van een ziel, gelijk aan die van u en van al degenen, die tot in lengte van tijden nog na u zullen komen.

Maar mijn grootste verlangen is:

Moge dat wat ik zag, moge dat ‘Licht’ ook uw deel zijn !!
Moge u het tegenkomen in al uw nachtelijke ‘uittredingen’.
Moge u de ‘kennis, de wijsheid en de vrede’ tegenkomen in uw leven.
Maar mijn aller diepste wens is en zie: ik zag het.....,
zag in de toekomst, of keek ik in het nu?
Dat u samen met elkaar in ‘Liefde’ leeft op Aarde en in vrede tezamen bent.
En met elkaar het ‘geestelijk’ bewustzijn van mensen op Aarde probeert te verhogen.
Zodat u samen, ‘hand in hand’ de weg op kunt gaan die u met zijn allen te volgen heeft.
Totdat u uiteindelijk samen met elkaar, als ‘groepsziel’ bent teruggekeerd in God.
Zoals het altijd was, zoals het thans is en het altijd zal zijn. Ik spreek:

In de Naam van dat wat was, dat wat IS en in de Naam van dat ooit nog worden zal…...

Amen



Inspiratie: literatuur Lichtsferen.com, Lex Persoon. Tevens het internet.