Handen af van fossiele brandstof !
Algemeen.
Volgens
bepaalde wetenschappers blijkt het ‘Decennium Nul’ inmiddels te zijn
aangebroken. Dat betekent dat we nog 10 jaar te gaan hebben om de ontwikkeling
van de opwarming van de Aarde tegen te kunnen gaan of kunnen stabiliseren.
Tegenstrijdige beweringen blijken ongegrond en doorgaan op dezelfde wijze als
nu, wordt gezien als doorgaan op eigen risico. Al minstens drie decennia lang
wordt de opwarming van de Aarde als een serieuze bedreiging gezien. Een vroeg
meetpunt kwam naar voren uit de Mondiale Conferentie over de Veranderende
Atmosfeer, in Toronto in 1988. Meer dan 300 beleidsmakers en wetenschappers uit
46 landen voerden aan dat overheden hun uitstoot tegen 2005 moesten
terugdringen tot 20 procent onder de niveaus van 1988. De conferentie in
Toronto vormde de aanloop naar de Aarde Top in Rio de Janeiro in 1992, waar
werd geconcludeerd dat de reductie van uitstoot tot 2005, rond de 2 procent per
jaar moest komen te liggen om die doelstelling te behalen. Deze maatstaven zijn
gebaseerd op de aanname dat een temperatuurstijging van 2 graden Celsius
voorlopig acceptabel is om de potentiële schade, die het gevolg is van een
snelle opwarming van de Aarde te kunnen beperken. Het probleem is echter, dat
deze 2 graden limiet gebaseerd is op het zo min mogelijk verstoren van het
huidige economische model van consumptie en de steeds gevaarlijker wordende
methoden voor brandstofwinning. De huidige schattingen wijzen erop dat de
temperatuur op Aarde nu al gemiddeld 0,8 graden Celsius is gestegen. En nu al
ondervinden we er veel schrikbarende gevolgen van, waaronder het ongekend snel
smelten van de Groenlandse ijskap en de verzuring van de oceanen. Gevolgen die
sneller gaan dan men had verwacht. Volgens een rapport van de Wereldbank uit
2012 geeft dit aan, dat de stijgende temperatuur mogelijk tot een reeks
onvoorziene gebeurtenissen zouden kunnen gaan leiden. Gebeurtenissen met hoogst
onvoorspelbare gevolgen en waarover we mogelijk geen controle meer hebben, als
de temperatuur boven een bepaald punt verder gaat stijgen.
Twee procent
als limiet.
De bedoeling
is dus dat de temperatuur van de Aarde niet meer dan 2 graden Celsius stijgt.
Want dat zou de fundamentele omstandigheden veranderen waaronder het leven op
deze planeet zich ontwikkeld heeft. Twee graden Celsius is de grens waar de
meeste regeringen in de hele wereld zich aan verbonden hebben. We kunnen
berekenen hoeveel fossiele brandstof we nog kunnen opstoken voor dat we dat
getal bereiken. Willen we de wereld houden zoals we die nu kennen, dan moeten
we minstens 80 procent van de bekende fossiele brandstoffen ondergronds houden.
Ofwel deze fossiel brandstoffen blijven ondergronds, wat veel financiële
gevolgen met zich mee brengt, of we gaan ze verbranden en daarmee de planeet
verwoesten. Dus, of ze zijn waardeloos of de planeet wordt veel te warm, met
alle gevolgen van dien. De enige keus is dat deze brandstoffen voor de toekomst
van geen enkele betekenis meer zal kunnen zijn. Men zal zich onherroepelijk
moeten richten op andere methoden en technieken van energieopwekking. Het besef
dat we niet door kunnen blijven gaan totdat we uiteindelijk de twee procent
bereikt zullen hebben, begint langzaam wereldwijd door te dringen bij
instellingen en bedrijven. Veel particulieren, instellingen en bedrijven hebben
hun geld al teruggetrokken uit de 200 grootste fossiele brandstofbedrijven. De
totale hoeveelheid geld dat al onttrokken is aan de fossiele brandstofindustrie
bedraagt inmiddels meer dan 50 miljard dollar. Kapitaal van meer dan 180
instellingen, waaronder religieuze instellingen, stichtingen, universiteiten,
hogescholen en stadsbesturen, alsook van vele honderden vermogende
particulieren. Een grote universiteit in New York heeft zich vorig jaar bereid
verklaard een bedrag van 220 miljoen dollar te onttrekken aan de fossiele
brandstofindustrie. Dat is tot nu toe het grootste bedrag van een
onderwijsinstelling ter wereld. Maar het is doorgaans erg moeilijk om bedrijven
en instellingen af te laten zien van investeringen in fossiele brandstoffen.
Het hangt af van de soort instelling en over hoeveel geld men praat. De grotere
fondsen bewegen zich langzamer, in het bijzonder pensioenfondsen die
verantwoordelijk zijn voor het levensonderhoud van mensen. Maar het is uitermate
moeilijk om instellingen ervan te overtuigen om investeringen in fossiele
brandstoffen af te stoten. Doch dat is wel waar leiderschap om draait en waar
veranderingen over gaan, het doen van dingen die in eerste instantie misschien
niet gemakkelijk zijn, maar wel ongelooflijk belangrijk.
Dalende
olieprijzen.
De
olieprijzen zijn tegenwoordig flink aan het dalen en aangezien veel
pensioenfondsen in de brandstofindustrie hebben belegd, beïnvloed deze daling
ook deze fondsen. Daar zijn mensen van afhankelijk voor hun levensonderhoud en
hun toekomst. Het financieel dienstverleningsbedrijf Bloomberg in New York
heeft onlangs berekend, dat door de goedkopere olie al ongeveer 390 miljard
dollar uit de zakken van beleggers is verdampt. Dat treft vooral de langzamer
bewegende pensioenfondsen en verstrekkers van levensverzekeringen. Maar
daarentegen kan Wall Street de investeringen weer sneller van de hand doen. De
daling van de olieprijzen kost mensen en de genoemde instellingen al een
aanzienlijke hoeveelheid geld, maar daarom is het ook zo belangrijk dat zij van
dergelijke investeringen moeten afzien. Het bevordert de zaak dat deze
investeringen niet goed zijn op zowel de lange als op de korte termijn. Maar
veel ondernemingen en instellingen hebben grote budgetten en slimme mensen die
voor hen werken. Ze zullen tot het bittere einde blijven zeggen dat het weinig
of geen gevolgen voor hen zal hebben. Maar als men kijkt naar de economie in
het algemeen, dan komen er steeds meer beleggingsalternatieven zonder fossiele
brandstoffen op basis van de vraag van de consument. Men ziet dat er steeds
meer kapitaal wordt ingezet op bijvoorbeeld duurzame energie. En komen er ook
meer beleggers die nadenken over het beter afstemmen van hun portefeuilles op
grond van hun overtuigingen. Ze maken zich zorgen over de toekomst. Maar de
fossiele brandstofindustrie heeft er belang bij dat niets erop wijst dat deze
beweging invloed op hen heeft. Maar de consument laat zich niet bedriegen.
Mensen op elk niveau en op veel verschillende plaatsen pakken het op en spreken
zich uit tegen de wurggreep die de fossiele brandstofindustrie op de economie
en de politiek heeft. Desinvestering in fossiele brandstof is daarom ook
wereldwijd een actueel onderwerp aan het worden en uiterst belangrijk voor de
toekomst van onze planeet.
De toekomst
vanuit esoterische invalshoek.
De mensheid
verkeert al halverwege de overgangstijd naar het Aquariustijdperk. Een tijdperk
dat over een paar eeuwen volledig een feit zal zijn. In het kader van deze
overgangstijd vindt er een nieuwe polarisatie van de Aarde plaats. Of te wel
een gewijzigd magnetisch veld en een iets andere draaisnelheid van de Aarde. De
mens, oorspronkelijk anders gepolariseerd verandert navenant, waardoor de mens
in zijn totaliteit niet meer gebruik kan maken van al het mechanisme dat men
tot op heden ontwikkeld heeft. Dit alles is gerelateerd aan de polarisatie van
de planeet en de aantrekkings-en afstotingkracht van atomen, waardoor veel niet
meer zo kan functioneren als het ooit gefunctioneerd heeft. De mens zal daarom
ook gedwongen worden naar andere energievormen om te zien. De mens op weg naar
het Aquariustijdperk, zal zich geleidelijk aan meer bewust gaan worden van zijn
leefomgeving en gaan inzien dat als men schade toebrengt aan de ander (ook de
planeet), uiteindelijk ook zichzelf schaadt. Men zal gaan beseffen dat men de
planeet en zijn energiebronnen niet eindeloos uit mag putten en mag exploiteren,
omdat dat verstrekkende gevolgen voor mens en natuur te weeg zal brengen. Maar
de wereld verandert in snel tempo en alternatieve energiebronnen zijn al geruime
tijd aanwezig, doch worden veelal om economische redenen niet nader tot ontwikkeling
gebracht. Alles in de wereld draait om financieel gewin en om die reden wordt de
mens wereldwijd commercieel uitgemolken. Dit omdat degenen die het economisch
beleid bepalen, zich bewust of onbewust door bepaalde krachten laten leiden. Bepaalde
krachten van negatieve aard die het oogmerk hebben de planeet te willen beheersen
en blijvend wil exploiteren. Zij proberen in materiële zin zo veel mogelijk greep
op de mensheid te houden en zijn doorgaans zeer intelligent. Zij bewerken de
mensheid en manipuleren en exploiteren de mens zoals het uitkomt. Doch de mens
die zich verbindt aan het Licht en aan hogere idealen, zal niet blijvend worden
meegesleurd in al deze afhankelijkheden. Want vanzelfsprekend zijn ook negatieve
krachten niet blijvend en zullen ze niet eeuwig door kunnen gaan met hun
invloed. Steeds meer mensen worden zich hiervan bewust. En steeds meer landen
en groepen verzetten zich hiertegen en proberen zo veel mogelijk in harmonie te
komen met hun omgeving en met zichzelf. Doch degenen die zich bewust laten
leiden door deze negatieve krachten zijn bang voor de bewustwording van de mens
en willen de ontwikkelingen hierin tegengaan. Zij zijn niet gebaat bij bewuste
mensen en willen hun greep hierin niet verliezen.
Alternatieve
energiebronnen.
Naar
aanleiding van de aardbevingen die de laatste tijd door gaswinning in Groningen
zijn ontstaan en de schade die dit inmiddels al veroorzaakt heeft, heeft men
voorlopig besloten de gaskraan iets dicht te draaien. Dit in de hoop dat de
bevingen wat minder zullen worden, althans minder krachtig. Wat zowel in materiële
zin als in esoterische zin een ijdele hoop zal blijken te zijn. Want men zal
waarschijnlijk niet eerder stoppen met de gaswinning, dan dat men geconfronteerd
zal worden met het feit dat de bevingen toch door blijven gaan. Men zal waarschijnlijk
zo lang mogelijk het economisch belang blijven prevaleren, boven het welzijn
van de bewoners van het betreffende gebied. Iedereen weet inmiddels wel dat dit
de verkeerde weg is en dat de de kans dat de calamiteiten zich zullen
verergeren groter is dan omgekeerd. Wil men het getij keren dan zal het beleid
in ons land en overigens ook in de rest van de wereld, moeten veranderen. Men
zal op beleidsniveau moeten inzien dat de oplossing alleen te vinden is in
alternatieve bronnen van energie. Duurzame energie wel te verstaan, maar dan niet
alleen door de buitensporig grote windturbines waarvoor men nu hoofdzakelijk
gekozen heeft. Gelet op de grootte van ons land, de bevolkingsdichtheid, de
industriële bedrijvigheid en het landschappelijk aanzien van ons land, is deze
ingeslagen weg alleen maar tot mislukken gedoemd. Wat al eerder genoemd is bij
de macht van de fossiele brandstofindustrie, spelen deze factoren vermoedelijk ook
een rol bij de energiebedrijven, die om soortgelijke redenen kennelijk ook belang
hebben bij de exploitatie van dit soort windturbines. Maar er zijn ook meerdere
vormen van alternatieve energie, te noemen zijn: ‘golfslagenergie,
getijdenenergie, blauwe energie (verschil zout en zoetwater), hydro-elektrische
energie, zonne energie, bio energie, geothermische energie en uiteindelijk ook
kern energie’. Het is maar net waar men prioriteit aangeeft om nader tot
ontwikkeling te laten komen en men er ook de financiën voor beschikbaar wil stellen.
De methoden en technieken zijn inmiddels allemaal voor handen maar men moet het
bedrijfsleven wel de kans geven om het te kunnen realiseren. En daar is de
politiek dan weer voor verantwoordelijk.
Inspiratie: ‘Share
Nederland, Par Lanto, het Internet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten