De Annunaki.

De Annunaki

Voorwoord.

De planeet waarop wij leven is de planeet van de Vrije Wil. Elk individu heeft een eigen ‘vrije wil’. Dit is een kosmisch gegeven en heeft vanaf het begin van onze schepping altijd al bestaan en zal zolang de mens op Aarde leeft, altijd blijven bestaan. Door deze vrije wil kan een ieder er voor kiezen de ‘duisternis’ zijn macht te ontnemen, door voor het Licht te kiezen (het goede van Al Wat Is) en daardoor het leven te leiden dat men zich graag wenst, of de macht te laten ontnemen door zichzelf aan de schaduwzijde over te leveren. Daardoor afstand te nemen van de eigen vrije wil en de duisternis te gehoorzamen, in angst te gaan leven, alleen het ego te leven en afgescheiden te zijn. Indien men echter de vrije wil goed gebruikt en duidelijk voor het Licht kiest, dan zal men in de meeste gevallen de problemen en conflicten op zijn of haar levensweg het hoofd kunnen bieden. En op deze manier het leven kunnen realiseren dat men zichzelf wenst. Maar zolang de mens bestaat heeft ook de duisternis bestaan en hebben er duistere krachten bestaan. Dit is inherent aan het bestaan, want zonder ‘paren van tegenstellingen’ vindt er geen vooruitgang plaats. De mens kan niet kiezen zonder polariteit, zonder keuzes tussen ‘goed en kwaad’. Dat is dan ook de voornaamste reden dat de ‘duisternis’ überhaupt kan bestaan. Maar lang voordat de mensheid weer opnieuw tot bloei kon komen, zijn er al tot tweemaal toe menselijke beschavingen geweest die door verkeerde keuzes ten onder zijn gegaan. Deze beschavingen kwamen destijds tot bloei in Lemurië en later in Atlantis. Atlantis dat in drie cycli ten onderging, verdween bij de derde cyclus ca. 10.800 jaar v. Chr. definitief van de aardbodem. Deze laatste cyclus van de Atlantische beschaving eindigde met de ‘Laatste Generatie’, op het moment dat duistere krachten de slinger in handen kregen en er overal ter wereld mensen het slachtoffer werden van het machtsmisbruik van het ‘verborgen Priesterschap’. Atlantis had zich toen tot een zeer hoge beschaving ontwikkeld, totaal anders dan tegenwoordig, maar in veel opzichten zowel ‘technologisch als maatschappelijk’, aanzienlijk verder dan het beschavingsniveau dat wij nu kennen. Overigens is Japan al aardig op weg naar datzelfde technologische niveau, maar er nog steeds ver van verwijderd. Om maar niet te spreken over de Japanse maatschappijstructuur, maar dat terzijde. Kennis en kunde van geofysische krachten van Priesterwetenschappers op Atlantis waren van dien aard, dat zij op den duur de sleutel in handen kregen over het voortbestaan van de planeet met al zijn bewoners. Sterker nog, hun kennis reikte tot ver in de Kosmos. Machtsmisbruik door een klein deel van het Priesterschap (Atlantis kende een beschaving dat door Priesters werd geleid), die voor de duistere zijde hadden gekozen en de alleenheerschappij over de wereld wilden hebben, leidde uiteindelijk tot vernietiging van het enorme continent (groot eilandenrijk) waarop zij leefden.

 
Buitenaardse krachten.

Atlantis verdween diep in de (Atlantische) oceaan om voor eeuwig te verzinken in isolatie en vergetelheid. Andere landen werden overspoeld door vloedgolven en kwamen honderden of zelfs duizenden jaren later pas weer tevoorschijn nadat de warmte van de zon opnieuw gevoeld kon worden op de Aarde. Het enige dat over zou blijven van het grote continent (qua oppervlak vergelijkbaar met de VS) en zijn bewoners, waren mythische verhalen en vage herinneringen. Deze werden van generatie op generatie overgeleverd door mensen met Atlantische voorouders. Dit alles gebeurde dus ongeveer 13000 jr. geleden. Deze gedenkwaardige ramp kennen wij letterlijk in alle religies en godsdiensten op Aarde terug als de grote ‘Zondvloed’. Maar bij de verwoesting van Atlantis waren er ook buitenaardse krachten in het spel, (want Atlantis had destijds veel contacten met beschavingen elders in ons Zonnestelsel en zelfs van ver daarbuiten), ook zij werden geconfronteerd met de karmische afrekening die het gevolg was van hun handelen en het handelen van de Atlantiërs. We hebben het hier vooral over de Annunaki van Niburu. De Annunaki (duistere krachten van Niburu, ofwel de krijgers van Anu) maken deel uit van de bewoners van een in technologisch opzicht onvoorstelbaar hoog ontwikkelde (ondergrondse) beschaving op een kleine, donkere, koude en onbewoonbare driedimensionale planeet, die wij kennen als de planeet Niburu. Een kleine ogenschijnlijk onbewoonbare planeet met een ondergrondse beschaving die ons in ontwikkeling eonen vooruit is. En al bestond voordat er op Aarde van een menselijke ontwikkeling sprake was. Maar niet alles op deze planeet is duister, ook hier spelen krachten tussen licht en donker. Er bestaan daar net als bij ons vele vibratiepatronen van ‘zielenbewustzijn en zielsontwikkeling’ op die planeet. Niburu is een omstreden planeet, waarvan het bestaan door velen wordt ontkend en door anderen allerlei wilde verhalen in het leven worden geroepen. Deze planeet, die dus wel degelijk bestaat en iets kleiner is dan onze Maan, doorkruist eens in de 3600 jaar ons zonnestelsel. De planeet Niburu, volgt een nogal onnatuurlijke baan door de buitenste regionen van Sirius en door de galactische duisternis, om vervolgens opnieuw de invloedsfeer van onze zon binnen te treden. Ooit maakte de planeet deel uit van het sterrenstelsel van Sirius, maar kwam door omstandigheden in de galactische ruimte terecht. Gedurende een periode van enige tientallen jaren passeert hij onze zon om vervolgens weer terug te keren naar het onbekende, de koude reis door de oneindige ruimte. Om de (mis)daden van de duistere krachten van Annunaki te begrijpen, moet men eerst hun geïsoleerde bestaan begrijpen. Men zou kunnen zeggen dat zij de ‘daklozen’ van dit universum zijn. Zij leven meestal ver van de warmte van een naburige zon, in de ondergrondse steden en militaire installaties van Niburu. Hun overleven hangt af van hun vermogen om gedurende de donkere doortocht van hun eenzame ‘ruimteschip’ door het materiële universum zoals wij dat kennen, voldoende voedingsstoffen te verzamelen en op te slaan. Ze zijn voortdurend op zoek naar energie die ze voornamelijk uit mineralen en ertsen halen, één van de redenen waarom zij de mensheid door de tijden heen gebruikt hebben om de schatten van de Aarde voor hun eigen gewin op liet delven. Ook putten zij uit onze energetische lichamen (emotionele, mentale en lagere astrale lichamen) een onuitputtelijke energie die onze lagere chakra’s voedt. Zo willen zij hun onverzadigbare honger naar nog meer macht en controle over hun eigen bestaan stillen.

Elektromagnetisch raster.

Maar men moet begrijpen dat de Annunaki inmiddels in hun eigen net verstrikt is geraakt. Zelf verstrikt in het elektromagnetisch net (raster) dat de Annunaki lang geleden om de planeet heen construeerde om de mens te kunnen gebruiken en uit te kunnen buiten. Als vliegen in het ingewikkelde web van een spin, zo raakte de mens al vanaf het begin van de menselijke evolutie (vanaf Lemurische en vroeg-Atlantische tijden) verstrikt in het net van de Annunaki. Veel van de gaven en geestelijke vermogens waarover de mens oorspronkelijk beschikte (m.b.t. de Godsvonk dat ten grondslag ligt aan het wezen van de mens), werd de mens vanaf het moment dat de Annunaki bezit van de Aarde nam, grotendeels ontnomen. Zij veranderde het DNA van de mens en stelden tien van de twaalf DNA strengen, die deel uitmaakte van het oorspronkelijke ‘ontwerp’ van het menselijk wezen, buiten gebruik. Daarmee werd de mens beroofd van het immens grote ‘geestelijke’ potentieel waarover de mens oorspronkelijk beschikte. De mens werd zodanig ‘uitgekleed’ dat alleen datgene overbleef wat nodig was om te overleven als soort en als de toekomstige onderdanen van het gezag van de Annunaki. Hun bedoeling met onze planeet liet gewoon geen ruimte voor een ‘multidimensionaal’ menselijk super geslacht, dat hun plannen voor de uiteindelijke overname van onze planeet zou kunnen doorkruisen. De geestelijke vermogens van de mens werden vervangen door mechanismen die menselijke gedachten en emoties onderdrukken, aan banden leggen en de mens gevangen houden in de driedimensionale werkelijkheid. Intussen verstoorden ze de lichtfrequenties die via het ‘ragfijne elektromagnetische web rond de Aarde’ binnen konden komen, opdat de mens zijn Goddelijke aard zou vergeten. Daar zijn ze grotendeels in geslaagd. De mens, zo bepaalden de Annunaki, zou voor altijd in isolatie aan de Aarde gebonden blijven. Voor zo lang de mens zich door hen zou laten (mis) gebruiken. De Annunaki, ofwel de bewoners van Niburu, zijn uiterst bezorgd en angstig vanwege hun eigen lot en zoeken al lange tijd wanhopig naar een oplossing voor hun eigen voortbestaan. Ten tijde van de ondergang van Atlantis waren zij degenen, die de donkere zijde van het Priesterschap beïnvloedde en uiteindelijk de grote ramp veroorzaakte. Zij hadden de Atlantische mens op een zodanig technologisch beschavingsniveau gebracht, dat zij in beginsel met hun kennis alle geofysische krachten van de planeet konden beheersen. Dit met de bedoeling om uiteindelijk de macht over te kunnen nemen en de alleenheerschappij over de wereld te verkrijgen. Doch maakte zij daarin een kardinale fout met als gevolg een ramp die 13000 jaar later nog ‘nagalmt’ in alle culturen en religies over de hele wereld en bekend staat als de ‘Zondvloed’. De Hemel ‘beware ons’ dat we inmiddels met al onze huidige technologische kennis niet weer onder invloed van de Annunaki, een mogelijk vergelijkbare ramp tegemoet kunnen zien. Want dan is het de vraag of de planeet het voor de tweede maal zou overleven, om maar te zwijgen over het voortbestaan van de mensheid.

Zich zeer bewust.

De Annunaki zijn zich zeer bewust van wat de toepassing van hun technologieën op Aarde destijds allemaal betekent heeft, want ze zijn het zinken van het grote continent en de vernietiging van grote delen van het leven, verspreid over de toenmalige wereld nog niet vergeten. Ook zijn ze evenmin vergeten dat ze de Martiaanse atmosfeer van de planeet Mars destijds verwoestten, nadat ze deze planeet grotendeels van zijn grondstoffen hadden leeggeroofd. Dat leidde tot de vernietiging van het elektromagnetisch veld van Mars en tot de dode planeet, die Mars tot op heden nog min of kenmerkt. De Annunaki waren destijds ook de initiators en bouwers van de oude Egyptische steden, die door de Amerikaanse amateur wetenschapper Richard Hoagland onder de aandacht werd gebracht. Hij liet daarbij ook de foto’s van de NASA zien met daarop de resten van het centrale tempelcomplex op Mars, dat destijds door de Niburianen (Annunaki) werd gebouwd. Voor velen vormden deze indrukwekkende beelden het onmiskenbare bewijs dat er ook elders in de ruimte intelligent leven bestaan heeft. Hoewel het ruimte-instituut volhoudt dat het ‘gezicht van Mars’ alleen maar een optische illusie is, bestaat de Niburiaanse Sfinx wel degelijk. Net zo echt en imponerend als het evenbeeld ervan in de betekenis van de Sfinx van Gizeh en net zo mysterieus. Helaas hebben hun plunderingen van de grondstoffen van Mars en hun minachting voor het milieu geleid tot vrijwel de totale vernietiging van de levens ondersteunende energievelden aan het planeetoppervlak van Mars. En nog hebben zij niets geleerd. Onder het Annunaki bewind (zij kunnen incarneren in het menselijk geslacht op Aarde en zijn als zodanig overal ter wereld op belangrijke posities onder ons aanwezig), zou ook de Aarde haar atmosfeer kunnen verliezen. Te denken valt aan de gaten in de Ozonlaag en de drastische verkleining van de Ionosfeer. De mensheid ziet inmiddels al dat de ijsmassa’s van Antarctica regelmatig in stukken breken en de oceaan indrijven, wat tot overstromingen elders en tot ecologische rampen zou kunnen leiden. Bovendien wordt de zeespiegel hier aanmerkelijk door verhoogd. De Annunaki vertegenwoordigt door wetenschappers en politieke leiders vertellen ons dat er geen concreet bewijs bestaat voor het broeikaseffect. Doch het systeem voor ‘levensinstandhouding’ van de Aarde gaat inmiddels al veel sneller dan men denkt. Erger nog, de nieuwste technologieën die de Ionosfeer opzettelijk verwarmen, samen met de nucleair aangedreven satellieten rondom onze Aarde, versnellen het proces van het uiteenvallen van de atmosfeer.

Egocentrisch bewustzijn.

Waarom vraagt niemand zich af waarom wereldleiders weigeren om milieuvraagstukken serieus aan te pakken, met het oog op de ramp die de wereld wel eens zou kunnen treffen? En waarom roept men wereldwijd de regeringen niet op om oplossingen te verzinnen voor de ecologische problemen? Die zijn namelijk niet van belang voor de Annunaki. Zij zijn er op uit om alles van ons af te kunnen nemen, om hun eigen redding voor te bereiden. Vooruitlopend op een mogelijke catastrofe om nadien de wereld over te kunnen nemen. Ophouden met het roven van onze levensbehoeften, in het belang van het milieu op onze planeet, komt eenvoudig niet in hen op. Nu niet en waarschijnlijk nooit niet. Hun egocentrisch bewustzijn, hun gevoel van isolatie en de koude duisternis van hun eindeloze rondgang door de galactische ruimte, maken dat zij niet anders kunnen doen behalve wanneer het om hun eigen belang gaat. Ook voor hen geldt de kosmische wet van de eigen ‘vrije wil’, maar hun vrije wil heeft hen in de loop van hun geschiedenis een karmisch systeem opgeleverd dat zich op spiritueel gebied ongelooflijk langzaam ontwikkelt. Maar net als iedereen dragen zij ook een goddelijke vonk van de Eerste Schepper in zich. Ook zij zijn wezens van ‘Al-Wat-Is’, in wezen niet meer en niet minder dan wij. Maar afgezien van deze donkere krachten van Niburu (de Annunaki) zijn dus niet alle Niburianen duister en zijn of waren de Niburianen ook niet altijd op macht belust. Het was hun eigen overlevingsdrang en het zoeken naar een geschikte planeet in het universum om zich permanent ergens te kunnen vestigen. En dan niet ondergronds, zoals op hun kleine planetaire ‘ruimteschip’, maar net als in onze wereld ook normaal bovengronds. De Aarde leek hun lang geleden al de geschikte plek om hun idealen te kunnen verwezenlijken. Reeds 450.000 jaar geleden, bezochten de Niburianen al voor het eerst de Aarde en keerden cyclisch gezien iedere 3600 jaar weer terug. Telkens heen en weer bewegend tussen ons zonnestelsel en dat van het oorspronkelijke drievoudige zonnestelsel van Sirius, door astronomen Sirius A, Sirius B en Sirius C genoemd. Door astronomische omstandigheden stortte eonen geleden dit meervoudige sterrenstelsel in en bleven er twee sterren over. Om redenen die onze kennis te boven gaat, werd de meest ver weg gelegen planeet rond het oorspronkelijke sterrenstelsel Sirius C (Anu), uit zijn baan geslingerd en kwam toen in de galactische ruimte terecht. Deze kleine planeet is Niburu en ‘pendelt’ sindsdien in een cyclus van 3600 jr. telkens heen en weer tussen ons stelsel en dat van hun oorspronkelijke plek nabij Sirius C. Volgens de Maya’s verschenen zij vanaf 21 december 2012 weer fysiek in ons zonnestelsel. Ongeveer 100.000 jr. geleden werkten de Annunaki mee met het ‘Grote Experiment’, het inzaaien van de Homo Sapiens. Oorspronkelijk verliep de gehele schepping volgens de kosmische regels, totdat de duistere krachten van de Annunaki de macht over de Aardse schepping kregen. Toen grepen zij hun kans en veranderde de DNA structuur van de nog maar pas geschapen menselijke wezens, met alle gevolgen van dien en onder invloed van de Annunaki met gevolgen die tot op heden nog steeds voortduren.

Bijgedragen aan onze evolutie.

Maar niettemin hebben zij al vanaf het begin van onze evolutie op vele manieren bijgedragen aan onze ontwikkeling. Soms negatief, soms positief, maar wel zodanig dat er voortdurend van vooruitgang spraken was. Een vooruitgang die hun dan wel ten voordeel strekte. Zo hebben zij in de klassieke oudheid al aan de toenmalige mensheid de onbekende kennis over het universum doorgegeven en de introductie van technologieën voorbereid waar men bij wijze van spreken ‘lichtjaren’ lang nog niet aan toe waren. En de mens in de klassieke wereld veel geleerd over de minerale rijkdommen waarover ze konden beschikken. Ook hebben zij meer recent bijgedragen aan de ontwikkeling van de technologieën van onze moderne wereld, die in zekere zin geleid hebben tot verbetering van het leven op Aarde. Alles bij elkaar hebben de Niburianen (zowel de lichte als de duistere krachten van die planeet) ons nader tot elkaar gebracht, door gedurende millennia als de boodschappers tussen Sirius C en ons zonnestelsel te fungeren. Maar desondanks waren de ‘bijdragen’ van de Annunaki altijd voorwaardelijk. Deze bijdragen hebben zij in de loop van de geschiedenis altijd aan de mensheid geleverd als onderdeel van hun plannen voor wereldoverheersing. Om de Aarde uiteindelijk voor zichzelf te willen hebben vanuit hun overlevingsdrang over het voortbestaan van hun eigen soort. Maar nu in de overgang naar het meer ’geestelijk en verlichte’ Aquariustijdperk bestaat voor de mens de kans om uiteindelijk uit de greep van de duistere krachten van de Annunaki te komen. En kunnen we ons voorbereiden op het terugvorderen van onze macht en op geestelijke bevrijding. Daarbij bestaat er geen ruimte voor ‘angst, voor woede of wrok’. Deze donkere emoties laten ons alleen maar resoneren met de laagste vibraties van de Annunaki. Door hun emotionele patronen te herkennen kunnen we begrijpen hoe zij in onze mentale en emotionele lichamen hebben kunnen wroeten en hoe ze van ons gebruik maakten. Dan pas wordt het duidelijk hoe zij de mensheid duizenden jaren in hun greep hebben kunnen houden. Nu in het ‘Licht van Aquarius’ hun oorspronkelijke netwerk (elektromagnetisch raster om onze planeet), snel verzwakt, desintegreert en de beheersingsmechanismen zwakker worden, richtten ze zich in paniek op andere hemellichamen in ons zonnestelsel. Zoals onze Maan of op Mars. De planeet Mars, die zij goed kennen en waarop zij lang geleden al flink ‘huisgehouden’ hebben. Maar hoe het ook zij, nu hun aandacht voor de Aarde voorlopig afgewend is, dient de mensheid zich te concentreren op het verhogen van de planetaire ‘trillingsfrequentie’. Zodanig dat het ‘licht’ van de planeet energetisch gezien krachtiger wordt, sterker zal ‘stralen’ en een niveau gaat bereiken waarop zij de mens niet langer meer kan bereiken. Om deze ‘alles- of- niets’ poging te laten slagen, zal de mensheid zichzelf moeten ‘ontkoppelen’ van bepaalde controlemechanismen en zichzelf moeten bevrijden van de macht, die de Annunaki in hun paniek nog steeds over de mens probeert uit te oefenen. De mensheid moet zichzelf uit hun gesponnen web bevrijden en ondertussen de massa uit de ‘diepe wateren’ omhoog moeten trekken.    

Inspiratie: ‘De terugkeer van Atlantis’, Patricia Cori. Het internet en eigen doorgeving.

Zie tevens het verhaal over ‘Wat is Licht en wat is Duister’, van 2 december 2012 op deze Blog.