De vriendschappelijke bedoelingen van de Ruimtebroeders.

Wat voorafging.

In eerdere artikelen over de ‘broeders uit de Ruimte’ werd al gesproken over het feit, dat de UFO’s vanuit andere energieniveaus in de kosmos afkomstig zijn en dat zij doormiddel van het verlagen van hun ‘energie-frequentie’ zich in onze ‘ruimte-tijd’ dimensie kunnen manifesteren. Wij kennen op Aarde slechts drie stoffelijke aspecten: vaste stof, vloeibare stof en gasvormige stof. Boven de gasvormige stof zijn er op deze planeet echter nog vier niveaus van min of meer fysieke aard, die tot op heden wetenschappelijk nog niet ontdekt zijn. Dit zijn vier ‘fijnstoffelijke’ (etherische) niveaus, boven die van het fysieke niveau waarop wij leven. Wanneer deze fijnstoffelijke niveaus ontdekt zouden worden, zullen we meer begrijpen over de realiteit van het leven op andere planeten. Het leven op de overige planeten in ons zonnestelsel bevindt zich namelijk op deze vier hogere niveaus van het etherisch fysieke gebied. Als men naar Mars, Venus of de overige planeten binnen ons zonnestelsel zou reizen, zou er niemand te zien zijn. Die planeten lijken net als de Maan ‘dode’ planeten te zijn waar ogenschijnlijk geen leven te bekennen is, maar dat is slechts schijn. Wij zien al deze planeten slechts vanuit ons driedimensionaal gezichtsveld. Een gezichtsveld gezien vanuit ons eigen fysieke bestaansniveau, een niveau van fysiek leven waarin ‘kosmische’ (elektromagnetische) energie op onze planeet het meest verdicht en ‘gestold’ is. Het leven op de andere planeten in ons zonnestelsel bestaat wel degelijk maar is zo gezegd meer van fijnstoffelijke aard, een fysieke stof die als ‘etherisch’ bekend staat, maar nog niet ontdekt is. Ook op deze vier fijnstoffelijke niveaus is fysiek leven zoals wij dat kennen mogelijk. Een leven waarin eveneens van voortplanting spraken is en waarin de mensen net als op Aarde, ook voortdurend hun eigen wereld aan het verwezenlijken zijn.

Bruno Sammaciccia.

Tussen de jaren vijftig en de jaren zeventig van de vorige eeuw had een grote groep ‘Ruimtebroeders’ contact met een aantal nietsvermoedende mensen in Italië. Uit dit contact ontstond een project dat ‘Amicizia’ (vriendschap) werd genoemd. De mensen waarmee de buitenaardsen contact zochten waren allemaal van hogere sociale klasse. Gelijktijdig vonden soortgelijke ontmoetingen eveneens plaats in andere delen van de wereld. Doch van de ‘vriendschapsgroep’ in Italië is veel informatie bewaard gebleven. Een van de leden van de Italiaanse vriendschapsgroep was destijds de zeer prominente Italiaanse psycholoog en theoloog Professor Bruno Sammaciccia. Kort voor zijn overlijden in 2003 besloot Bruno Sammaciccia zijn ervaringen bekend te maken. Professor Sammaciccia, die vier universitaire titels bezat, werd al in 1982 op grond van zijn wetenschappelijk werk door de ‘Unesco’ voorgedragen als de ‘Man van het jaar’. Ofschoon de informatie van de vriendschapsgroep van Sammaciccia veel gelijkenissen vertoont met andere groeperingen, die contacten met ‘Ruimtebroeders’ onderhielden, is het verschil dat de betrokkenen niet aan boord van een ruimteschip meegenomen werden. Maar toegang werd verleend tot zowel een ondergrondse basis als bases onder water. De ontmoetingen met de Ruimtebroeders begonnen destijds in april 1956. Toen Professor Sammaciccia op een dag met twee vrienden een kaart van ‘Ascoli Piceno’ ten noordwesten van Pescara aan het bestuderen was, vloog plotseling zonder enige reden een pen uit zijn houder die midden op de kaart belande. Toen zij een vel papier pakten schreef de pen uit zichzelf: ‘nu ga ik jullie uitleggen wie ik ben, waar ik vandaan kom en wat ik jullie wil vragen. Ik ben hier om jullie iets van onze goedheid en onze kennis te geven’. Terwijl dit gebeurde ervoeren de drie vrienden een bijzonder ‘weldadig gevoel’. Toen zij een paar dagen later terugkeerden naar de plek waar zij eerder waren, hoorden zij plotseling een stem die zei: ‘Nu mijn vrienden, blijf kalm want ik zal twee van ons laten verschijnen. Zijn jullie er klaar voor?’ Vervolgens verscheen eerst één en snel daarna een tweede persoon dwars door een dichte muur. Tijdens deze manifestatie ervoeren de drie vrienden een intense emotie, maar konden toch hun kalmte bewaren. Een van de twee mannen, die allebei vloeiend Italiaans spraken, was meer dan 2,5 meter lang en de ander aanmerkelijk kleiner. Tijdens deze eerste ontmoeting werd de vrienden verteld: ‘Dit is een keerpunt in de menselijke geschiedenis, want wij zijn hier uiteraard niet om te veroveren, aangezien er niets te veroveren valt’. Wij zijn namelijk al eeuwenlang onzichtbaar voor jullie, aanwezig op deze Aarde en verblijven in diverse geheime bases overal op deze planeet.   

Kweken van vriendschap.

In antwoord op de bezorgdheid ten aanzien van hun bijzonder hoog ontwikkelde ethiek ten opzichte van de mensen op Aarde, zeiden de Ruimtebroeders: ‘onze goedheid en waarheid zullen het winnen van de twijfels van de mensen’. Terwijl een van de vrienden ingenieur was en meer geïnteresseerd was in de technologie van de Ruimtemensen, ging de belangstelling van Sammaciccia vooral uit naar hun filosofie en ethiek. De Ruimtebroeders die met hem en zijn vrienden contact legden, werkten vervolgens actief aan het kweken van ‘vriendschap en gevoel van gezamenlijke verantwoordelijkheid’, onder andere door de groep te vragen om voedsel, fruit en zelfs materialen te leveren. Terwijl zij die vast en zeker op minder omslachtige en minder conventionele wijze zelf hadden kunnen verkrijgen, indien zij ze al nodig hadden. Maar het ging hun blijkbaar meer om de vriendschap en de gezamenlijke verantwoordelijkheid. Soms werden de vrienden vergoed voor de onkosten, maar het werd ook geregeld aan hen overgelaten om de nodige middelen onder elkaar in te zamelen. De Ruimtebroeders leerden de groep: ‘liefde, ethiek, respect en altruïsme’. In de meest onbaatzuchtigste betekenis van het woord, moet dit in wezen ten grondslag liggen aan elke gedachte en aan elke daad. Deze waarden zijn essentieel om een veilig en gezond evolutieproces te verzekeren. Dit is een les die de mensheid in praktijk moet brengen, wil zij het risico van afschuwelijke zelfvernietiging voorkomen. Volgens de Ruimtebroeders was hun voornaamste taak ervoor te zorgen, dat de mensheid haar kernarsenaal niet zou gebruiken en om ons evolutieproces op deze wereld te ondersteunen, door te proberen ons naar een hoger niveau van begrip te stuwen waarbij zij soms zelfs deelden in ons lijden. De Ruimtebroeders verklaarden dat zij absoluut vredelievend en volslagen onschadelijk zijn. Zij zeiden dat zij niet eens in staat zijn iemand letsel toe te brengen. Zelfs hun apparaten, ‘die  geprogrammeerd waren met ethische en zedelijke beginselen’, zouden weigeren iemand letsel te berokkenen. Sterker nog, zij zeiden dat als zij niet konden voorkomen dat iemand gekrenkt werd, zij daardoor zichzelf eerder schade toe zouden brengen. Tijdens het vriendschapsproject ‘Amicizia’ groeide door de jaren heen het aantal mensen die ervaringen met de Ruimtebroeders hadden. Uiteindelijk vertegenwoordigden zij alle rangen en standen van de samenleving, waarvan sommigen algemeen bekend waren in Italië. Tot het vriendschapsproject behoorden ‘professoren, journalisten, bekende kunstenaars en ook de Italiaanse consul Alberto Perego’, waarvan de laatste in december 1953 voor het eerst een UFO zag boven de basiliek van de Sint Pieter in Rome. 

Wereldwijd project van de Ruimtebroeders.

Naast de vele bijzonderheden over de geavanceerde technologie, kennis en beheersing van de natuurwetten van de Ruimtebroeders, die doen denken aan de vermogens van bijzondere Goeroes en vergevorderde discipelen, is een opvallend aspect van de zaak de overeenkomst met George Adamski’s ‘Kennismakingsprogramma’ (GAP). Terwijl een grondige blik op George Adamski’s (1891-1965) missie van destijds uitvoerig laat zien, dat de verschijningen van UFO’s geen op zichzelf staande gebeurtenissen zijn, maar regelmatig plaatsvinden om het ontwaken van de mensheid tot de spirituele werkelijkheid van het leven te stimuleren. Uit de vele contacten tussen het vriendschapsproject ‘Amicizia’ en de Ruimtebroeders bleek, dat het ‘Kennismakingsproject’ (GAP) van de Ufoloog George Adamski destijds ook geen op zichzelf staande inspanning was, maar dat het ‘GAP’ onderdeel was van een wereldwijd project van de Ruimtebroeders. Naar aanleiding van het ‘GAP’ schreef George Adamski in 1957: ‘het idee van het kennismakingsproject is, dat de bevolking van de verschillende landen meer naar elkaar toe zullen groeien, zonder enige vorm van verdeeldheid of discriminatie. Dit om wereldwijd meer begrip en vriendschap voor elkaar te bevorderen’. Helaas ontstond er mettertijd onenigheid tussen de leden van het vriendschapsproject ‘Amicizia’ en viel de groep geleidelijk aan uiteen. Hetzelfde gebeurde binnen de 17 ‘GAP-afdelingen’ na het overlijden van George Adamski in 1965. Desalniettemin waren de experimentele contacten met de Ruimtebroeders van destijds een groot voorbeeld van ‘Liefde, toewijding en respect’. Zij brachten de leden van de diverse groeperingen van destijds  in contact met een bijna onmogelijke wereld van onbaatzuchtige Liefde. Een buitenaardse wereld die alleen maar het allerbeste met ons voor heeft en in schrille tegenstelling staat met de vele sciencefiction films, die zelfs tot op heden de mensheid een beeld wil voorschotelen van enge ruimtewezens die alleen maar de Aarde willen veroveren. Georg Adamski verklaarde ooit: ‘alleen al hun vriendschappelijke verschijning aan de hemel draagt de kosmische boodschap van broederschap in zich’. Tot op heden vinden er wereldwijd nog steeds verschijningen van UFO’s plaats. Duizenden foto’s en filmbeelden zijn inmiddels overal al in verschillende archieven opgeslagen, maar zullen waarschijnlijk niet eerder geloofd worden, nadat er ergens ter wereld ‘Ruimtebroeders’ zich officieel bij de autoriteiten van een land zullen melden. Doch de kans dat dit op termijn zal gebeuren is uiterst klein, gelet op de zelfzuchtige en onverdraagzame wijze waarop de mens zich in het algemeen nog steeds gedraagt. 



Inspiratie: Share Nederland, Gerard Aartsen. Literatuur Benjamin Creme.