De Kristallen Schedels.

De kristallen schedels.

 

Tevens het menselijk bewustzijn symboliserend.

Voorwoord.

Sinds dat de eerste kristallen schedels in het begin van de vorige eeuw in oude ruïnes van Mexico en in de oude Mayastad Lubaantun in het zuiden van Belize (voormalig Brits Honduras) werden gevonden, vormen deze schedels een van de grootste mysteries van de wereld. Sommige nu nog levende Maya’s in Midden Amerika zeggen dat hun volk (nakomelingen van Atlantis) verantwoordelijk is voor de creatie van 13 ‘echte’ kristallen schedels. Kristallen schedels waarin alle vergaarde kennis vanuit het (verre) verleden in opgeslagen werd. Als alle oorspronkelijke 13 kristallen schedels weer bij elkaar zouden komen, dan zou alle opgeslagen kennis zich bij ons collectief bewustzijn voegen, met een grote menselijke bewustwording tot gevolg. Maar behalve de Maya’s beweren andere bronnen dat de hogepriesters van Atlantis, ruim 13000 jr. geleden hun val zagen aankomen en daarom al hun kennis opsloegen in 13 kristallen schedels, die her en der over de wereld verspreid werden. Uiteindelijk zou aan het einde van een grote kosmische cyclus (onze huidige tijd), alle schedels gevonden worden en al hun kennis prijs geven. Maar dan moet de mensheid geestelijk wel voldoende zijn geëvolueerd en de nodige wijsheid hebben verkregen, zodat er geen misbruik van deze kennis kan worden gemaakt. Het zoeken naar alle dertien schedels is echter nog steeds gaande, wat bemoeilijkt wordt door het feit dat sindsdien veel kristallen schedels (als kopie van het origineel), door mensenhanden worden gemaakt. Doch deze schedels zijn direct als namaak te herkennen, omdat zij geen informatie bevatten en alleen als kunstvoorwerp kunnen dienen.
 

De bekendste kristallen schedels.
 

Inmiddels is men er het er min of meer over eens dat er nu 8 van de 13 originele schedels gevonden zijn. De bekendste en zwaarste van deze schedels heet ‘Max’ en werd rond 1925 gevonden in een graftombe van de Maya’s in Guatemala. Via de Maya’s en een Tibetaanse Lama kwam hij in het bezit van de Amerikaanse Jo Ann Parks die hem overal ten toonstelt en wetenschappelijk liet onderzoeken. Max is een van de weinige originele schedels die toegankelijk is voor het publiek, de meeste andere schedels bevinden zich achter glas in verschillende musea. De schedel ‘Max’ kan zich telepathisch in verbinding stellen met belangstellenden en speelde naar eigen zeggen een belangrijke rol in de diverse beschavingen van Atlantis en bij de latere Maya’s. Verscheidene esoterische bronnen beweren echter dat de 13 kristallen schedels door buitenaardse intelligenties (waaronder de Yzhnϋni van het sterrenstelsel Sirius) zijn gemaakt. Ze zouden zijn geprogrammeerd met het prototype van het perfecte menselijke bewustzijn. Na de stichting van Lemurië, zo een 900.000 jaar geleden, bleven deze schedels op Aarde achter zodat de primitieve mens zich hiernaar kon vormen. Een andere bekende kristallen schedel is de schedel van Mitchell-Hedges en kent een soortgelijk verhaal als dat van Max. Hij werd ongeveer in dezelfde tijd als Max ontdekt onder een altaar in de oude Mayastad Lubaantun, in Belize (voormalige Honduras). Hij werd gevonden door de destijds 17 jarige Anna, die als dochter van de Britse onderzoeker Frederick A. Mitchell-Hedges met hem mee mocht op ontdekkingsreis. Een Mayapriester vertelde hen dat de schedel magische krachten bezat. De schedel bleef tot aan haar dood in 2007 in het bezit van Anna. Net als bij schedel ‘Max’ hebben mediums zich met deze schedel in verbinding gesteld en allerlei informatie en beelden uit het verleden doorgekregen. Een andere opvallende eigenschap is dat de oogkassen werken als prisma’s en de hele schedel oplichten als je er met een lamp op schijnt. Eind jaren ’60 van de vorige eeuw is de laatste schedel onderzocht door het technologiebedrijf Hewlett-Packard in hun laboratorium waar ze kristallen voor hun computers testen. Die konden er geen sporen van gereedschap op vinden, maar ontdekten wel allerlei verbluffende eigenschappen als er met licht- of laserstralen op de schedel geschenen werd. Ze bevestigden dat zowel de bovenkant als de onderkaak uit één en hetzelfde stuk kwartskristal gemaakt waren. Naar hun schatting zou het met onze huidige kennis en techniek minimaal 300 (man)jaar kosten om zoiets kunstigs te kunnen maken. Wat het precieze verhaal achter de kristallen schedels ook moge zijn, vast staat dat veel schedels met een dusdanige verfijnde techniek vervaardigd zijn, dat ze tot op heden door wie dan ook ter wereld niet na te maken zijn. Zowel de kristallen schedels als de losse onderkaken, zijn uit één stuk kristal vervaardigd zonder ook maar enige vorm van onderbreking. Wat de wetenschap voor absolute raadsels stelt. Maar wat de wetenschap wel al heeft kunnen bevestigen, is dat kwartskristal uitstekend materiaal is om computerinformatie langdurig in op te kunnen slaan.
 

Kosmisch Akashaveld.
 

De dertien kristallen schedels horen bij elkaar en vormen samen een intelligentie met één groot bewustzijn, maar de schedels vertegenwoordigen elk ook los van elkaar een intelligentie met allemaal een speciale opdracht voor de mensheid en de Aarde. Triviaal gesteld is elke kristallen schedel een soort ‘USB-stick’ waar informatie op staat. Informatie die men tot op heden alleen kan verkrijgen door er ter plaatse met de juiste sensitiviteit en concentratie op te mediteren en er mee te communiceren. Alle schedels met elkaar vertegenwoordigen het grotere plan (Kosmische Akashaveld) voor de mensheid en de Aarde. Het Kosmische Akashaveld of ook wel de ‘Akasha Kronieken’ genoemd, betreft het permanente en universele geheugen van onze planeet en het Universum waarin wij leven. Over de schedels zijn al diverse documentaires gemaakt, van onder meer de BBC en Everyman Productions in Groot Brittannië. Deze documentaires zijn uitgezonden op A/E Network, National Geographic, History Channel en natuurlijk Discovery Channel over de hele wereld. Ook op Travel Channel zijn documentaires te zien geweest in de programma’s: Top 10 Mysteries, Unsolved Mysteries en Strange Universe. Eveneens zijn er in Spanje en in Japan uitgebreide documentaires op de TV geweest en studies gedaan naar de kristallen Schedels.
 

 

 

 

De Sirianen.

 

De Yzhnϋni.

Toen ongeveer 30.000 jaar geleden de derde en laatste cyclus van Atlantis met het smelten van de ijskappen een aanvang nam en de gletsjers zich op het toenmalige Noordelijke halfrond begonnen terug te trekken, vond er spontaan een grote opbloei van Atlantis plaats. Nadat de tweede fase van Atlantis ten onder was gegaan, kwam het derde en laatste deel van het overgebleven continent weer tot leven, zowel wat energie als klimaat betreft. Vanwege de karmische verbinding met de Aarde die blijkbaar al lange tijd bestond, kozen veel zielen afkomstig van het sterrenstelsel Sirius ervoor, om op de Aarde te verschijnen. Zowel ten behoeve van zichzelf om zich in de Aardse fysicaliteit verder te kunnen ontwikkelen, alswel om de mensheid te helpen opnieuw geboren te worden. Dit was de periode waarin de eerste Sirianen fysiek als mensachtigen op de Aarde verschenen. Net als hun Zonnegod Satais (Sirius B) is hun planeet van herkomst, Yzhnϋ, niet langer deel van het materiële universum doordat hij destijds naar een hogere energiefrequentie verhuisde. Een zes dimensionale planeetfrequentie/-existentie, die binnen een parallel universum naast dat van ons bestaat. Voor de Yzhnϋni was dit een kans om opnieuw in een fysieke vorm te kunnen verschijnen en te leren van de confrontaties met de elementen in de materiële wereld. Alsook te leven met andere levensvormen en de processen waar bewuste wezens mee te maken krijgen. Zo ook het karma op te lossen waarmee Sirius in het verre verleden met de Aarde verbonden werd en waardoor onze eigen evolutie anders voor lange tijd zou zijn vertraagd. De Yzhnϋni, die ‘sterrenzaden’ van Sirius zijn, ondervonden destijds grote moeilijkheden bij het materialiseren binnen de derde dimensie, doordat hun eigen vibratie het fysieke reeds lang achter zich had gelaten. De weg terug naar de materiële vorm was dus voor hun vol met onzekerheden. Tijdens hun eerste verschijning op Aarde hadden de Yzhnϋni zo’n hoge frequentie dat ze hun vorm niet of nauwelijks konden vasthouden in de dichtheid van de Aardse frequentie, noch konden ze direct contact met de zonnestraling verdragen. Voor toeschouwers leek het alsof ze de werkelijkheid in- en uitvloeiden. En inderdaad stroomden ze ook herhaaldelijk weg uit de materiële wereld, terug naar de zesde dimensie. Totdat ze uiteindelijk in staat waren om hun 3D-frequentie vast te kunnen houden. Naarmate de Siriaanse kiemen zich geleidelijk meer in de aardse realiteit begonnen te gronden, werd hun fysieke verschijning dichter en pasten zij zich beter aan aan de geothermische krachten van de Aarde en van de Zon. Hun lichamen werden fysieker en weerbaarder, hun huid werd dichter en nam een wat diepere kleur aan, zij kregen een wat minder ‘doorschijnend’ voorkomen.
 

Het schedelcollectief.
 

Tijdens de aardse ontwikkeling van de Yzhnϋni waarbij zij de novices van de derde Atlantische cyclus de gebruiken leerden kennen, die de energiefrequentie van de oorspronkelijke bewoners van de voorbije tweede Atlantische cyclus en hun hele ecosysteem moesten herstellen; kwam er een moment waarop de Siriaanse Hoge Raad ingreep. De Sirianen waren vastberaden om het leerproces van de Atlantiërs te versnellen, opdat zij de multidimensionaliteit en het hogere doel van het bestaan van de mensheid eerder zouden begrijpen. En de Atlantiërs verder konden gaan met het werk van de Yzhnϋni om het collectieve geheugen van de beschaving op gang te brengen. Het zou hen met de oneindigheid van het leven verbinden, dat door het multidimensionale lichaam van het ‘Al-Wat- Is’ (de Albron) stroomt. Om de nobele Yzhnϋni bij te staan in hun pogingen, werden er dertien kristallen schedels met buiten-dimensionale eigenschappen gematerialiseerd. Of liever gezegd ‘gekristalliseerd’ binnen de driedimensionale aardse frequenties. In feite op dezelfde wijze waarop de mens haar ‘Zielenessentie’ voor de geboorte in de moederschoot creëert om zich als een 3D-wezen op Aarde te kunnen manifesteren. Besef dat kwartskristallen tot op zeker hoogte ‘levende’ wezentjes zijn, die energie vastleggen, opslaan en versterken. Men heeft inmiddels kunnen zien dat ze ook toegepast worden binnen onze huidige technologie. Hoewel men misschien niet helemaal begrijpt hoe het werkt, heeft men de ‘Siliciumchip’ aanvaard als het fundament waarop onze hele technologie is gebouwd. De dertien schedels die in het vroege Atlantis tot verschijning werden gebracht, waren vormgegeven door middel van gedachtevorming door hogere wezens, leden van de Lichtfamilie die vanuit vele dimensionale raamwerken werden opgeroepen om aan de schepping ervan mee te helpen. De kristallen schedels werden door de Siriaanse Hoge Raad naar het Aardse rijk overgebracht en waren geprogrammeerd om de poorten naar multidimensionaal bewustzijn voor de Yzhnϋni te openen, opdat zij direct toegang zouden krijgen tot gidsen van de hogere dimensies. De dertien kristallen schedels, die de Lichtfamilie als ‘Het Schedelcollectief’ kent, werden in de Tempel van Nephtys in Atlán (op het latere eiland Poseidon) geplaatst. Diep in een amethistengrot in het onderaardse heiligdom va de Yzhnϋni. De plaatsing in de amethistengrot zou men zich als volgt voor kunnen stellen: ‘men bevindt zich in een grot waarvan de wanden zijn bekleed met amethistkristallen. Twaalf kristallen schedels zijn in een cirkel geplaatst (de kosmometrische configuratie van de Goddelijke Albron), zodat ze uitkijken op de amethistkristallen die de muren vormen van de grot. Zij zullen de matrix van het elektromagnetisch veld van de Aarde op het aangewezen moment activeren. De dertiende kristallen schedel, de ‘hoofdschedel’, staat op een spiraalvormige basis van orichalcum (metaalerts dat rijkelijk aanwezig was in de tijd van Atlantis), in het brandpunt van de cirkel. Deze hoofdschedel vertegenwoordigt het zaad, het bewustzijn van de Eerste Schepper. Dit is het beginpunt voor de zieners van de Yzhnϋni, want door de activering van de Master (hoofdschedel) gaan de andere twaalf schedels resoneren en openen alle schedels met elkaar het contact met andere dimensies en Lichtwezens. Een contact op vele frequentieniveaus met werelden die men allang vergeten is, dat zij ooit bestaan zouden hebben’.

 

Zoals de Schedels ooit bij elkaar zullen zijn
 

Galactische computer.
 

Toen de dertien schedels eenmaal waren geactiveerd, diende het samenwerkingsverband tussen het Schedelcollectief en de Yzhnϋni als een grote galactische computer. Een technisch middel dat hun voortdurende uitwisseling met de Siriaanse Hoge Raad, de Galactische Federatie en met de vele hogere dimensies uit de kosmos mogelijk maakte. Alles kon worden gezien en gehoord binnen de onbegrensdheid van ‘Al-Wat-Is’, omdat binnen de driedimensionale tijd en ruimte alle beperkingen werden weggenomen. De Yzhnϋni, die uiteindelijk hadden geleerd hoe ze hun hoge geestelijke frequentie in de wereld van de materie vast moesten houden, waren doormiddel van dit Schedelcollectief opnieuw in staat om zich met de verste uithoeken van de kosmos in verbinding te stellen. Wat sinds hun vertrek van Sirius blijkbaar niet direct meer mogelijk was geweest. Het was de bedoeling dat deze uiterst waardevolle galactische ‘computer’ uiteindelijk aan de mensheid zou worden geschonken, lang nadat de Yzhnϋni na het beëindigen van hun missie de aardse sfeer weer zouden hebben verlaten. Om op deze wijze de toekomstige zieners van de Aarde een eeuwigdurend venster op de kosmos te kunnen verschaffen. Dit geschenk zou door de eerste priesteressen worden doorgegeven aan het Priesterschap, op het moment dat ook zij een hoge staat van bewustzijn zou hebben bereikt. Maar om oneigenlijk gebruik van het Schedelcollectief door duistere krachten (die altijd latent aanwezig zijn geweest) te voorkomen, verordonneerde de afgezanten van het Licht dat veel van de kennis die via het Schedelcollectief vergaard was, gedurende de rest van de Yzhnϋni-missie streng geheim moest blijven. Voor hun vertrek vanuit de aardse sfeer werd hen door de Hoge Raad opgedragen om elk van de twaalf schedels toe te wijzen aan een zorgvuldig uitgekozen Hoeder van de Kristallen. Eén die de initiatie (inwijding) succesvol had afgerond en de mysteriën voldoende kende en zodanig zuiver van intentie was, dat de betreffende persoon deze immense verantwoording kon dragen. Aan ieder van hen werd de solitaire missie opgedragen om in het geheim een schedel naar een aangegeven plek op Aarde te brengen, daar waar de kennis opnieuw geopenbaard zou worden wanneer de tijd daar rijp voor zou zijn. De dertiende hoofdschedel (de Master) werd als te krachtig voor menselijke handen beschouwd. Deze werd gedematerialiseerd en ter bewaring teruggestuurd naar de zesde dimensie, tot het moment waarop de leden van het Schedelcollectief weer op Aarde zou worden herenigd, om aan het ‘Grote Werk’ bij te dragen dat voor de mensheid in het verschiet ligt. Er werd in voorzien dat de ‘Hoeders van de Kristallen’ terug zouden keren en zichzelf kenbaar zouden maken aan hen die bijeen zouden komen om het raam op de kosmos te heropenen. Dit ter instructie en ter voorbereiding van hen die met de Aarde de vierde dimensie zouden willen betreden.
 

De tijd nabij.
 

Inmiddels zijn er al acht kristallen schedels gevonden, onder andere bij de Maya’s. Van alle schedels is bekend dat zij een sterke kracht bezitten en dat zij allemaal herinneringen van hun oude bewaarders bevatten. Van de schedels waarvan het bestaan door het grote publiek nog onbekend is, is er één in handen van de Tibetaanse Ouderen, een ander is in het bezit van een bepaalde Indianenstam in Amerika, één ligt op de bodem van de zee en een andere onder het zand van de Sahara en zoals eerder vermeld ook één diep onder de Sfinx in Egypte. Van weer een andere schedel wordt de verblijfplaats voorlopig nog geheim gehouden. De tijd breekt nu bijna aan dat ze allemaal tevoorschijn komen en het Schedelcollectief hersteld zal worden. De Master (hoofdschedel) zal opnieuw verschijnen tijdens de hereniging. De hereniging zal in de landen van de Maya’s plaatsvinden. Belangrijke priesters van de Maya’s zullen daarbij een sleutelrol vervullen. Het is van belang dat de kristallen schedels op het aangewezen uur bijeengebracht worden in hun resonantievelden. Hier is voor gezorgd omdat de schedels zo zijn geprogrammeerd. De Hoeders van de kristallen schedels wachten op een teken. Dit houden ze geheim totdat alle twaalf schedels gevonden zijn. De eerste Hoeders van de kristallen hebben lang geleden de procedure bedacht en doorgegeven. Hopelijk nog in deze tijd zullen de kristallen schedels, zodra de mensheid daar klaar voor is, vanuit hun ‘schuilplekken’ tevoorschijn komen. Voorbereidingen voor de grote hereniging zijn al lange tijd gaande. De mensheid zal worden geleid door de Familie van Licht.


Inspiratie: 'De terugkeer van Atlantis', Patricia Cori. Het internet en eigen doorgeving.