Kinderen in de nieuwe tijd. Deel 2

Nieuwetijdskinderen.

Veel van de kinderen die tegenwoordig worden geboren, zijn de ‘wegvoorbereiders of de voortrekkers’ voor het zesde ‘Wortelras’, dat uiteindelijk het komende Aquariustijdperk zal vertegenwoordigen. Het menselijk ras is namelijk verdeeld in zeven ‘Wortelrassen’ waarbij elk ‘Wortelras’ weer zeven onderrassen kent. Het eerste menselijke ‘Wortelras’ dateert vanuit de vroeg ‘Lemurische’ (voor Atlantische) beschaving, welke beschaving destijds drie ‘Wortelrassen’ tot ontwikkeling heeft gebracht. Daarna volgde de ‘Atlantische’ beschaving met het vierde ‘Wortelras’. Elk ‘Wortelras’ heeft als doel een één of ander lichaam te vervolmaken. Het begon oorspronkelijk met de taak het ‘fysieke voertuig’ te perfectioneren. Daarna het ‘astraal-emotionele voertuig’ te vervolmaken. De huidige mensheid heeft uiteindelijk de taak het ‘mentale voertuig’ te perfectioneren. De huidige westerse beschaving behoort tot het vijfde ‘Arische Wortelras’ (geen verband met de WO2). Tegen de tijd dat de gehele mensheid het zevende ‘Wortelras’ heeft bereikt, heeft de Aarde zijn planetaire cyclus volbracht. Dat nog zeer ver in de toekomst gedacht moet worden. Zoals gezegd, zijn de ‘Nieuwetijdskinderen’ de voortrekkers voor het aanstaande zesde ‘Gouden Wortelras’. Zij beschikken mentaal vaak over wonderlijke talenten en wijsgerigheden. Ofschoon er altijd al in kleinere aantallen ‘Nieuwetijdskinderen’ geboren werden, kwam de grote golf van dit soort kinderen met name vanaf de tweede helft van de vorige eeuw opgang. Achtereenvolgens kregen zij namen toebedeeld van ‘Indigokinderen, Kristalkinderen, Gouden- of Sterrenkinderen, enz.’. De grootste groep kinderen van de nieuwe tijd zijn de ‘Indigokinderen’, die daarna in volgende golfbewegingen door de ‘Kristal- en Sterrenkinderen, enz.’ op gevolgd zullen worden. De ‘Nieuwetijdskinderen’ hebben één ding gemeen en dat is hun wijsheid. Veelal zijn het oude zielen, die er in toegestemd hebben op deze wereld te komen om hun ouders en de mensheid het ‘Ware Pad’ te tonen, dat in het verleden waar mogelijk al geëffend werd door degenen, die hen met ongeveer dezelfde opdracht is voor gegaan. Maar afgezien van de grote golfbewegingen in de 'groepsincarnaties', is het natuurlijk vanzelfsprekend dat er ook nu al hier en daar kinderen geboren worden, die tot de 'Kristalkinderen' of zelfs al tot de daarop volgende 'groepsincarnaties' behoren. Dit om 'de paden reeds te effenen' voor de volgende grote 'groepsincarnaties'. Doch het zijn uiteindelijk de grote 'groepsincarnaties', die in een bepaalde tijdsperiode veranderingen in de maatschappij teweeg kunnen brengen.          

Uitingen van frustraties.

Het ‘incarnatiesysteem’ in de Geestelijke Wereld berust in grote lijnen op een wisselwerking tussen diverse ‘planetaire’ constellaties. Dit vanwege het feit dat er overal in het Universum ‘leven’ is en dat dit ‘leven’ allemaal op verschillende ‘energieniveaus’ existeert. Bovendien beschikt elk ‘Sterrenstelsel’ over een 3D planeet, zodat er over en weer van een wisselwerking gesproken kan worden. ‘Ruimte en Tijd’ heeft in de Geestelijke Wereld tenslotte een andere betekenis dan in onze ‘fysieke’ werkelijkheid. Afstanden bestaan er in de Geestelijke Wereld niet of nauwelijks, of slechts in geringe mate. Met het gevolg dat er alleen al binnen ons eigen Universum, een aanzienlijk veelvoud van onze wereldbevolking als ‘entiteiten’ buiten incarnatie verkeren en ook graag hun ‘levenscyclus’ in onze fysieke werkelijkheid door willen maken. Daarom beleven ook niet alle kinderen hun ‘incarnatiecyclus’ uitsluitend op deze Aarde en zijn er ook kinderen van andere ‘Planetenstelsels’ afkomstig. Verscheidene ‘Indigokinderen’ zijn dan ook van elders afkomstig en hebben niet veel ‘incarnaties’ op Aarde gekend, waardoor zij minder goed in hun fysieke lichaam passen en nog minder in de Aardse omgeving. Velen van hen zijn overgevoelig en vaak intuïtiever dan de rest, derhalve begrijpen zij de ‘hypocrisie en de vervormingen van de waarheid’, die ze soms tegenkomen niet. Maar nagenoeg alle ‘Indigokinderen’ zijn geïncarneerd met een aanleg voor verandering. Hun grootste wens is het collectieve systeem van ‘conditionering’ te veranderen in het land waar zij geboren worden. Daardoor kunnen zij in eerste instantie gezien worden als probleemkinderen of als onruststokers. Ze beginnen vaak te veranderen wat vorige generaties al veranderd hadden. Van nature kijkt men naar de negatieve kanten van deze veranderingen. Men kijkt naar de moeilijkheden die deze kinderen soms veroorzaken als ze niet worden uitgedaagd en zich gaan vervelen. Wanneer zij zich vervelen kunnen ze namelijk gefrustreerd raken en soms ‘destructief’ worden. Als deze kinderen de frustraties dan naar buiten brengen, ziet men dat als destructief gedrag.  Als die frustratie binnen gehouden wordt, kan die tot uitdrukking komen in de vorm van ‘zelfdestructie’, hetgeen trieste situaties en veel persoonlijk leed veroorzaken kan. Als dat gebeurt is ‘zelfvergeving en professionele begeleiding’ noodzakelijk. Het is dan ook aan de ouder of de omgeving, om als voorbeeld te dienen en hen op de juiste manier daarin te begeleiden. Beken daarin de fouten die men zelf ook in het verleden gemaakt heeft en stimuleer hen hetzelfde te doen. Doch het is gelukkig maar een klein percentage van de ‘Indigokinderen’ die zich op een ‘destructieve’ manier gedraagt. Wanneer men hardnekkig probeert vast te houden aan oude rolpatronen en vastgeroeste ideeën, zullen er hier en daar kleine ‘agressiehaarden’ ontstaan. De oude ‘energie’ past namelijk niet meer in deze huidige tijd. Respecteer daarom de ‘gefrustreerde’ kinderen, zet hen in hun kracht en houd hen verantwoordelijk voor hun daden!. Dat geldt niet alleen voor de ‘indigokinderen’ maar ook voor overheidsinstanties die soms vanuit ‘angst of paniek’ reageren. In feite gebeurt het allemaal vanuit dezelfde ‘frequentie’. Ingeval dat de politiek of bepaalde instanties zelf ook uiting geven aan hun frustraties en bekennen het systeem graag te willen veranderen, zal men een afname zien van destructief gedrag. Probeer als ouder zich te verplaatsen in de gedachten van de gefrustreerde ‘Indigokinderen’ en probeer met hen mee te voelen, maar houd hen wel verantwoordelijk. Daag hen uit om het beter te doen dan de vorige generaties en kijk dan hoe de ‘magie’ hieruit ontstaat, want zij zijn wel degelijk berekend voor hun taak maar de kansen moeten hun wel geboden worden.    

Zij zitten fundamenteel anders in mekaar.

Veel weten niet wat de toekomst brengen zal en velen verkeren in het ongewisse. De ‘Indigogeneratie’ weet dat de toekomst voor hen ligt, voelen aan dat het allemaal beter kan, maar ontbreekt het hen aan de mogelijkheden om er iets aan te doen. Stimuleer hen om in hun ‘kracht’ te gaan staan en hun eigen werkelijkheid te creëren, maar houd hen verantwoordelijk voor die ‘kracht’ in positieve zin. Dat zal de ‘indigokinderen’ uiteindelijk bezig houden, want hun ‘brein’ werkt net even iets sneller dan die van vorige generaties. De ‘indigokinderen’ zijn de voorlopers van de volgende generatie in de menselijke evolutie. Als deze nieuwe generatie niet bezig gehouden kan worden, raken zij hevig gefrustreerd. Schakel hen zoveel mogelijk in, zet hun in hun ‘kracht’ en wijs hen op hun verantwoordelijkheid. Want zij begrijpen heel goed dat ze de wereld mede kunnen veranderen, als zij daar wel de tijd en de gelegenheid voor krijgen. Het is daarom ook aan de voorgaande generaties om hun eigen systemen ‘objectief’ te onderzoeken en te kijken of er herzieningen  aangebracht kunnen worden. Tenslotte maken de mensen hun eigen regels en creëren zij hun eigen systemen en instellingen. Probeer samen met de ‘Indigogeneratie’ tot experimenteren te komen en bestaande regels waar mogelijk te veranderen. De ‘Indigogeneratie’ is er klaar voor, heeft er ook zeker de hersens voor, maar moet wel de kansen krijgen. Heb niet het gevoel dat zij allemaal naar speciale scholen moeten, want in feite zijn zij wel degelijk toegerust voor de huidige ‘opleidingssystemen’. Alleen de systemen op zich dienen herzien en aangepast te worden aan de wensen en mogelijkheden van de nieuwe generatie. Veel ‘Indigokinderen’ hebben problemen op één gebied, of met hun studie of met hun sociale vaardigheden. Maar vaak niet met beide. Schrijf hen niet teveel de regels voor en maak hen zeker niet afhankelijk, daarmee creëert men een ‘leunsituatie’ en ‘Indigokinderen’ zijn niet erg goed in ‘leunen’. Een zekere mate van eigenzinnigheid is hun niet vreemd. Zij hechten veel belang aan ‘individuele’ vrijheid en aan de mogelijkheid de wereld op hun manier te kunnen ontdekken. Uiteindelijk zijn het ook de ‘Indigokinderen’ die de weg zullen plaveien voor de daarop volgende generatie van ‘Kristalkinderen’. Een weg die alleen door hen voorbereid kan worden en niet door de huidige generatie die het voor het zeggen heeft.       

Kristalkinderen.

Kristalkinderen beschikken in beginsel over dezelfde capaciteiten als de ‘Indigokinderen’, maar hebben een hogere en subtielere energie, die in veel ‘gevoelsaspecten’ krachtiger tot uitdrukking komt. Zij voelen doorgaans minder behoefte om nieuwe ‘voorbeelden’ te creëren, of oude methoden te hervormen en bepaalde structuren om hen heen te veranderen. Zij doen alles op een rustiger en vrediger manier. Op een hoger ’innerlijk’ niveau voelen en kennen zij de verschillende energieën vanuit het Universum en reageren daarop bij alles wat ze doen. Zij hebben een nauwere band met hun ‘Hogere Zelf’ en leven vanuit die verbinding bij iedere stap die zij zetten. De ‘Kristalkinderen’ zijn zoals gezegd, met een hogere ‘energiefrequentie’ ter wereld gekomen en beschikken navenant over weer wat andere eigenschappen dan de ‘Indigokinderen’. Het werk dat de ‘Indigokinderen’ doen of nog zullen doen, zal de weg voorbereiden voor de ontplooiing van dit soort kinderen. De kristalkinderen bezitten spirituele eigenschappen, die men nog niet eerder op deze schaal bij de jeugd geconstateerd heeft. Een ouder van een Kristalkind zal snel in de gaten hebben dat deze kinderen heel erg gevoelig zijn voor ‘energieën’ om hen heen, speciaal voor de lagere gevoelens die ‘angst’ kunnen veroorzaken. De ouders van ‘Kristalkinderen’ zullen daarom ook geneigd zijn hun kinderen tot elke prijs te beschermen, toch zal dat niet zo noodzakelijk zijn als zij denken. Hoe ver de huidige mensheid zich ook op het ‘technologische en maatschappelijke vlak’ ontwikkeld heeft, een feit is dat de mens in het algemeen een ‘oorlogszuchtig en wreed’ ras vertegenwoordigt. Kristalkinderen zullen een gevoeligheid voor ‘angst’ bezitten, die voor hun heel schadelijk kan zijn. De uitdaging die dit soort kinderen het hoofd moet bieden, is of zij hun hogere energie en ‘overgevoeligheid’ in fysieke vorm vast kunnen houden, zonder te bezwijken voor de schadelijke gevolgen van de lagere ‘gevoelsaspecten’ die angst veroorzaken. Kristalkinderen kunnen niet ‘overleven’ op een planeet die constant doortrokken is van ‘angst’. Angst is het grote ‘vacuüm’ dat alle energie naar zich toe trekt, dat de mens verlamd, ziek maakt en uiteindelijk vernietigd. Vanuit de hogere ‘gevoelsaspecten’ die de ‘Kristalkinderen’ vertegenwoordigen, kennen zij van zichzelf geen ‘angst’. Het probleem ontstaat vanwege hun ‘invoelende’ vermogens, waardoor zij de emoties van de mensen om hun heen uitstekend kunnen voelen. Omdat dit soort kinderen voor ‘angstgevoelens’ geen referentiekader hebben, kunnen ze die angst alleen maar terug reflecteren. Daardoor versterken zij de ‘angstgevoelens’ alleen maar. Angst is het tegenovergestelde van ‘liefde’ en ‘Kristalkinderen’ zijn in essentie ‘liefdeskinderen’. Vanuit dit gegeven doet men er daarom ook goed aan, wanneer men probeert om de reacties op ‘angst’ te verminderen of te elimineren. Zie daarom ook de ‘angst’ zelf onder ogen, leer er mee om te gaan en leer de ‘Kristalkinderen’ dat zelf ook te doen. Verwacht niet dat anderen dat zullen doen. Neem zelf de verantwoordelijkheid, probeer de wereld te verbeteren, vredelievender te maken en schep ruimte voor de kinderen met ‘Kristaleigenschappen’!. Ook na hen zullen er weer grote groepen kinderen op de wereld gaan verschijnen met nog hogere ‘energiefrequenties’. Het is in het belang van de mensheid zelf dat er wereldwijd meer ‘rust en stabiliteit’ ontstaat, om daarmee de evolutie van de mensheid veilig te kunnen stellen. Zodat de ontwikkeling van de mensheid ook in de navolgende tijdperken zijn doorgang weet vinden.   



Inspiratie: Par Lanto. Welkom thuis, Steve Rother. Het internet.