maandag 14 januari 2013

De Dood deel 3

Vroegtijdige levensbeëindiging.

Algemeen.
Uit onderzoek blijkt dat er wereldwijd in toenemende mate, door zowel jongeren als ouderen gekozen wordt voor vroegtijdige levensbeëindiging ofwel door zelfmoord. Ofschoon de oorzaken niet onder één noemer te brengen zijn, trachten sociologen de verschillen in zelfmoordcijfers vooral tussen landen met een vergelijkbaar sociaaleconomisch profiel te verklaren. Met name zijn ‘religieuze en sociaal-culturele verschillen en verschillen in de kwaliteit van de gezondheidszorg’, factoren die hier een belangrijke rol in kunnen spelen. Kortgezegd wordt de ‘kwaliteit van het leven’ door de betrokkene, op het moment van de daad als zodanig ervaren , dat zelfdoding kennelijk nog als enige uitweg wordt gezien. In algemene zin is zelfmoord of suïcide de benaming voor het opzettelijk beëindigen van het eigen leven. Zelfmoord verschilt van euthanasie, waarbij in het laatste geval het leven op eigen verzoek door een ander wordt beëindigd. Hulp bij zelfdoding kan gezien worden als een vorm van euthanasie. Zelfmoord is een verschijnsel dat zich in vrijwel elke samenleving manifesteert, maar per land verschillend beoordeeld wordt. De grote Wereld Godsdiensten wijzen zelfmoord af, maar het Shintoïsme bijvoorbeeld weer niet. In de oudheid kwam zelfmoord, min of meer op  legale wijze, vrij frequent voor in het ‘Romeinse Rijk, Griekenland en in Indië’. Tijdens de Middeleeuwen kwam het fenomeen weinig voor in Europa, maar nam vanaf de 17e eeuw geleidelijk aan toe.

Culturele verschillen en statistische gegevens.
In sommige culturen was gedwongen zelfmoord een methode van executie, veelal voorbehouden aan aanzienlijke personen. In andere culturen wordt zelfmoord gezien als een manier om schande uit te wissen. In beide gevallen gold het als een vrij eervolle dood. In het oude Griekenland werd dit vonnis voltrokken door het drinken van een beker met gif. In Japan werd zelfmoord gezien als een methode om schande en gezichtsverlies te ontlopen door middel van een ‘eervolle dood’. In sommige streken van India was het gebruikelijk voor weduwen om zichzelf te doden, om op de brandstapel van de overleden man te springen. Ofschoon deze methode verboden is, komt deze onvrijwillige daad soms nog voor in India. Wereldwijd plegen elk jaar minstens een miljoen mensen zelfmoord, dat is 1,5 procent van alle sterfgevallen. Van de mensen die zelfmoord plegen heeft negentig procent psychische problemen. Depressie maakt de kans op zelfmoord 15 tot 20 keer zo groot. Elk jaar overwegen ruim 400.000 mensen in Nederland zelfmoord te plegen, bijna een kwart onderneemt ook daadwerkelijk een poging. Het aantal feitelijke zelfdodingen ligt jaarlijks op ongeveer 1,5 procent, wat neerkomt op ca. 1500 doden. Van alle jaarlijkse zelfmoordpogingen was een derde bedoeld als een ‘schreeuw om hulp’. Blijkt uit een onlangs verschenen studie van het Trimbos Instituut. Onder jonge vrouwen tussen de 15 en 25 jaar is zelfmoord de grootste doodsoorzaak. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen meer aan zelfmoord denken dan mannen. Ook het aantal pogingen ligt met 2,7 procent hoger bij vrouwen dan bij mannen. Nederland ligt hiermee iets onder het wereldwijde gemiddelde.

Online zelfhulpverlening.
Overigens blijken mensen met zelfmoordgedachten baat te hebben bij een ‘online’ zelfhulpcursus, wat bleek uit een onlangs gehouden promotieonderzoek. Deelnemers die de zelfhulp gebruikten piekerden na zes weken duidelijk minder dan de mensen die op een wachtlijst stonden. Mensen met zelfmoordgedachten denken vaak dat zij hun problemen zelf moeten kunnen oplossen. Ze schamen zich om naar een hulpverlener te gaan of hebben hiermee eerder onprettige ervaringen mee gehad. In een isolement kunnen zij de controle op kwellende gedachten aan zelfmoord verliezen, waardoor zij steeds meer gaan piekeren. Doordat zij geen hulp zoeken, kunnen ze ook niet profiteren van eenvoudige technieken die hun denken weer in goede banen kunnen leiden. Om mensen met zelfmoordgedachten toch te bereiken is er een ‘online zelfhulp’ ontwikkeld. De ‘online zelfhulp’ is niet bedoeld als een vervanging van de reguliere medische hulpverlening, maar als een eerste stap in het hulpzoekproces of als aanvulling op hulp in de geestelijke gezondheidszorg. Zo heeft Facebook zich onlangs ook beschikbaar gesteld om het aantal zelfmoorden terug te kunnen dringen. Gebruikers kunnen aangeven als een vriend of kennis een suïcidaal bericht plaatst, waarna Facebook contact opneemt met de persoon in kwestie. Door de gebruikers een privé-chat aan te bieden hoopt Facebook de drempel naar professionele hulpverlening te verlagen. Volgens ‘the National Suïcide Prevention Lifeline’ vinden vooral jongeren het fijner om via digitale communicatie te praten over hun problemen, dan bijvoorbeeld te bellen of een afspraak te maken met een psycholoog. 

Zelfmoord vanuit de esoterie.
Zelfmoord en euthanasie zijn niet gelijk en hebben verschillende karmische effecten. In geval van extreem lijden kan euthanasie in zekere zin worden gezien als een daad van barmhartigheid en tegenwoordig verlenen artsen hun patiënten deze dienst geregeld (in stilte). Niettemin is het vanuit esoterisch standpunt het benemen van een leven en kleeft er altijd een gevaar van misbruik aan vast. Het grootste bezwaar tegen levensbeëindiging is dat het in beide gevallen esoterisch gezien ‘het doel van de ziel’ verstoort. Het is de ziel die incarneert, in dienst van het goddelijk plan en het is de ziel, die de incarnatie op natuurlijke wijze hoort te beëindigen. Lijden, lichamelijke pijnen en de meest voorkomende ziektes zijn het gevolg van de ‘wrijving tussen geest en stof’, die op de stoffelijke gebieden wordt teweeggebracht door het onvermogen van de ziel om haar ware aard en levensdoel, adequaat in haar persoonlijkheid tot uitdrukking te kunnen brengen. Lijden, lichamelijke pijnen en ziektes hebben derhalve een doel in het leven en zijn de ‘keerzijde’ van de volmaaktheid van de ziel. Zelfdoding heeft in feite geen zin, aangezien de betrokken persoon in een latere incarnatie terug zal komen op het zelfde punt van evolutie waarop men in dit leven geëindigd is, met weer dezelfde noodzaak (maar dan onder andere omstandigheden) om het oorspronkelijke ‘doel van de ziel’ wederom ten uitvoer te kunnen brengen. Vroegtijdige levensbeëindiging is niet de verschrikkelijke ‘zonde’ tegen het leven, waarvoor eerdere generaties het hielden, maar het is een belangrijke ‘inmenging’ in de plannen van de ziel en heeft daarom ‘karmische’ gevolgen in het vertragen van de eigen evolutie.
   
Kan ‘predestinatie’ ook ten grondslag liggen aan zelfdoding?
Hoge uitzonderingen wellicht daargelaten, is dat doorgaans niet het geval. De mens heeft een eigen ‘vrije wil’ en kan met die vrije wil ingaan tegen het normale verloop van het leven, als men niet had ingegrepen. Door de ‘vrije wil’ heeft de mens in beginsel altijd zelfbeschikkingsrecht. Doordat men de weg niet meer ziet, blijkbaar geen uitweg meer ziet, kan men ingaan tegen de normale gang van zaken. Wel is het zo dat, indien het spiritueel besef ontbreekt en men de ‘karmische’ gevolgen daardoor niet onderkend, zeker zoals eerder vermeld de ‘karmische’ lessen in een volgend leven weer tegenkomt. Indien men ziet hoeveel mensen tegenwoordig het leven vrijwillig beëindigen, dan blijkt daaruit dat zeer veel mensen problemen hebben met hun eigen ‘levenskarma’. Het ‘karma’ waarvoor men veelal zelf gekozen heeft voordat men in dit leven incarneerde, vindt men onder bepaalde omstandigheden dermate zwaar, dat men daardoor besluit het leven vroegtijdig te beëindigen. Vaak zullen dergelijke zielen weer redelijk vlug tot incarnatie overgaan, om toch indien men daarvoor vrijwillig kiest, het ‘karma’ dat men heeft laten liggen, vooralsnog weer af te kunnen maken. In die zin kan men het ‘karma’ hoe dan ook niet ontlopen. Door vlug  weer te ‘incarneren’ kan men versneld tot inzicht komen en beter begrijpen, waarvoor men op Aarde in een eerder leven was
geïncarneerd, maar het ‘karma’ ontlopen kan men dus nimmer.

De geestelijke gevolgen van zelfdoding.
Op welke wijze de zelfmoordenaar na zijn daad de Geestelijke Wereld betreedt, zal al naar gelang de daad op zich, per individueel geval verschillend zijn. In dit geval spreekt men van 'actieve en passieve' zelfdoding, waarbij al of geen geweld bij aan te pas komt. Bij zelfdoding doormiddel van bijvoorbeeld 'tabletten', zal de toetreding tot de Geestelijke Wereld vanzelfsprekend anders zijn, dan bij grof geweld. Bovendien spelen 'zielehoogte en allerlei karmisch achtergronden' eveneens hierin een rol. Doch bij zelfdoding doormiddel van een gewelddaad, veroorzaakt de daad bij de betrokkene doorgaans een zodanige schok, dat de kans op een 'isolement' in een door de daad gecreëerde 'repeterende' droomtoestand daardoor zeer reëel aanwezig is. De ziel is tijdens een dergelijke daad dermate negatief geladen, dat deze instelling de geest volledig overschaduwt. Daardoor plaatst men bij zo een gewelddaad zichzelf zodanig in een 'repeterende' droomtoestand, dat de ziel net zo lang in de repetitie van de zelfgekozen 'daad' (negativisme) blijft verkeren, totdat zij zelf inziet dit negativisme 'los' te moeten laten. Waarna er uiteindelijk vanuit het 'licht' daadwerkelijk hulp geboden kan worden. De duur van de 'droomtoestand' loopt doorgaans parallel met de tijd, die men normaal gesproken op Aarde nog te leven had. Doch aangezien er in de Geestelijke Wereld geen tijd bestaat, zal dat voor de betrokkene niet als zodanig ervaren worden. In de overige gevallen waarbij de 'schok' als minder heftig wordt ervaren, zal de betrokkene mogelijk een 'stabiliserende' slaap in de tussensfeer ondergaan, om de geest tot rust te laten komen. Zodat na verloop van tijd bekeken kan worden of de persoon in kwestie door kan gaan naar zijn eigen 'sfeer'. Van enige 'veroordeling' door de Geestelijke Wereld zal geen spraken zijn, wel van 'medeleven en begrip'.


Zie voor een deel van de gepubliceerde verhalen tevens de spirituele website:
www.alles-is-liefde.nl


Inspiratie: Het internet. Maitreya's missie, Benjamin Creme. Par Lanto. Steve Rother.







     
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten