De wereld verandert. Deel 3

Wat voorafging.

Het Aquariustijdperk deed formeel zijn intrede op 21 december 2012, maar de energie van Aquarius is al vanaf de achttiende eeuw bezig zich in de mensheid te openbaren. Inmiddels zijn we precies halverwege de ‘overgangstijd’ en zal de energie van het nieuwe tijdperk over  twee tot driehonderd jaar volledig ingetreden moeten zijn. Niemand zal tegenwoordig nog ontkennen dat de wereld aan het veranderen is. Los van de economische crisis waarin wij wereldwijd in verkeren, is alles aan verandering onderhevig en lijkt zelfs de tijd te veranderen en sneller te gaan dan voorheen. Dit alles is echter wel een feit en geschiedt onder invloed van ‘solaire’ krachten vanuit de Kosmos en door kleine wijzigingen in de constellaties van planeten en sterren, met een kleine verschuiving in de aardas als gevolg hiervan, waardoor er uiteindelijk vanuit de Kosmos enorme krachtvelden naar de mensheid  werkzaam zijn. Vaak komt daardoor alles in een stroomversnelling. Eenmaal begonnen, lijken bepaalde ontwikkelingen steeds sneller te gaan. Men wil steeds meer kennis vergaren en gebeurt er steeds meer rond al datgene wat in een stroomversnelling is geraakt, gebeurtenissen waarop men geen greep meer lijkt te hebben. Steeds vaker blijkt dat bepaalde verwachtingspatronen, ideeën en beelden die men had, plotseling anders verlopen. Alles gaat anders, alles is anders dan toen de mensheid nog volop in het patroon van het voorbije ‘Vissentijdperk’ leefde, waarin alles via geijkte conservatieve patronen verliep en waarin iedere stap was ‘gepland en werd opgevolgd’. Het Aquariustijdperk is echter anders en verloopt niet volgens vaste lijnen, maar is een tijdperk van versnelling, van verandering en van invloeden die men tevoren niet geheel kan overzien. Ook een tijdperk van grote veranderingen ten opzichte van het kunnen van de mens en de ongekende mogelijkheden, die de mens ter beschikking zullen komen te staan. De krachten van Aquarius zijn krachten van ‘waarheid, licht en onbaatzuchtige liefde’. Tevens krachten van mondiale vrijheid, wederzijds respect en van begrip voor elkaar, maar ook van individualiteit en van zelfstandige ontplooiing. Doch dient men te begrijpen dat elke vooruitgang in kleine stapjes voorwaarts gaat en dat ook de toekomst zich via de weg der ‘geleidelijkheid’ ontwikkelt.

Een tijd zonder weergave.

Zoals vermeld verandert de wereld in een ras tempo, de huidige tijd is een tijd zonder weergave in de geschiedenis van de wereld.  De veranderingen die plaatsvinden zijn monumentaal, overstijgen het menselijk begrip en zullen het leven, zoals wij het kennen diepgaand en voor altijd veranderen. Geleidelijk aan groeien de gebeurtenissen in de wereld naar een climax toe. Over niet al te lange tijd zullen de volkeren in de wereld gaan beseffen, dat ze leven ten tijde van een cruciaal keerpunt in de evolutie van de mensheid en zullen zij met elkaar geschiedenis schrijven. Voor sommigen gaat het verdwijnen van het oude gepaard met pijn en angst. Dit is onvermijdelijk, nu de afgesleten vormen uiteenvallen in gewelddadige chaos. Er is momenteel veel bloedvergieten in de wording van het nieuwe. Niettemin voltrekken zich, voor wie de ogen heeft om te zien, over de hele wereld de opmerkelijkste transformaties, hetgeen veel goeds belooft voor de toekomst van het mensenras. Onaangekondigd als ze vaak zijn, hebben deze positieve veranderingen de mensheid verrast en verrichten zij ongemerkt hun transformaties. Zo scheppen de mensen zelf de nieuwe structuren, vooralsnog met pijn en moeite, maar spoedig zal dit een vlucht nemen die alle verbeelding overstijgt. Op elk vlak vinden de transformaties plaats, sommige langzaam en zelfs hier en daar in de structuur van de aardkorst, andere met een groeiende vaart die het menselijk vermogen om correct te reageren op de proef stelt. Nutteloos, in dit verband zijn de sleetse denkbeelden van politici, die vaak nog met hun blik op het verleden gericht, ondergedompeld zijn in de begoochelingen van positie en macht. Het is het volk dat thans zijn leiders vooruit is en uiting geeft aan zijn begrip en noden. In het ene land na het andere land wint de stem van het volk aan duidelijkheid en scherpte. Miljoenen mensen zijn nu onderwezen en zeker van hun noden: ‘vrede, werk en hoop voor hun toekomst’. Ook raken hun verwachtingen en eisen doordrenkt van een groeiend besef van ‘Eenheid’. Zij weten dat ze niet alleen staan in de wereld, maar overal miljoenen ‘broeders en zusters’ hebben met dezelfde problemen en noden. Op deze wijze is men zich van de toekomst bewust en bouwen zij geleidelijk de wereld van de toekomst.

Transformatie.

Bijna zonder uitzondering maken de landen van de wereld diepgaande veranderingen door, zowel intern als in relatie tot elkaar. Dit proces is het directe gevolg van de energetische stimulans die de planeet als geheel nu doordringt en zal uiteindelijk leiden tot een volledige transformatie van de bestaande structuren. Het bespoedigen van deze veranderingen is dringend gewenst, maar de spanningen zijn hier en daar zo groot dat men voorzichtig te werk moet gaan. Te veel druk kan hier en daar wellicht grote gevolgen hebben voor bepaalde delen van de wereld. Vandaar dat veranderingen ordelijk moeten verlopen voordat er chaos ontstaat. Velen zijn bang voor verandering en zien de ineenstorting van het oude als een groot verlies van geliefde structuren. Velen verzetten zich tegen deze veranderingen als een bedreiging van hun verworven rechten en aanzien. Velen verwarren de gewettigde aspiratie van de jeugd naar vrijheid en rechtvaardigheid, met een dreiging van anarchie van binnenuit. Tegelijkertijd zijn er degenen die het liefst alles zouden willen wegvagen wat de mensheid aan schoonheid en waarheid heeft vergaard. Ongeduldig uitziend naar de nieuwe structuren, zien zij de noodzaak over het hoofd van geleidelijke vooruitgang en doen zij veel wat van waarde is af als behorend bij het verleden. Het probleem is een goede koers te varen tussen deze twee uitersten, waarbij men soms moet intomen en soms moet aansporen, al naar gelang de noodzaak zich voordoet. Het streven is naar een geordende verandering met een minimum aan scheuring. Teneinde nieuwe structuren in te kunnen voeren, zullen nieuwe materialen, technieken en vaardigheden nodig zijn. Alle verandering wordt voorafgegaan door spanning en spanningen zorgen voor angst. Maar voor angst is  geen plaats meer nu het oude getransformeerd dient te worden. Er kan niets goeds naar voren komen zonder een fundamentele wederopbouw van maatschappelijke structuren, die beter zijn afgestemd op de menselijke behoeften. Velen strijden om vrijheid, maar ontzeggen deze aan anderen, vergetend dat vrijheid, net als rechtvaardigheid ondeelbaar is. Velen zoeken naar oplossingen voor hun eigen gevoelde behoeften, maar vergeten dat alleen door onderlinge samenwerking de noden van allen kunnen worden vervuld. Wanneer de mensen de noodzaak tot verandering inzien, dan zullen zij graag datgene aanvaarden wat hen thans nog beangstigt. Slechts ‘begrip en moed’ gaan in het proces van transformatie hand in hand. Uiteindelijk zal een vorm van nieuwe tolerantie het oude wantrouwen laten  verdwijnen, oude schulden zullen worden vergeven en zal wijsheid het van onbegrip gaan winnen. En zal het ‘licht van wijsheid’ het denken en handelen van de mensen gaan beheersen. Wanneer de mensen gaan beseffen dat zij Eén zijn en daardoor ook gaan handelen naar dat besef, dan wordt uiteindelijk alles mogelijk.   

Het samen met elkaar delen.

De mens dient doordrongen te worden van het feit, dat de tijd rijp is om in Eenheid met elkaar te leven. Men moet beseffen dat het echt ‘samen met elkaar delen’ niet zal gebeuren, tenzij men het maatschappelijk een nieuwe context geeft. Men kan niet wachten tot overheden dit initiatief gaat nemen, omdat die te grote belangen heeft met het bedrijfsleven en mede met het bedrijfsleven te veel geabsorbeerd zijn door al datgene wat er in de  ‘Markt’ omgaat. Terwijl schuldenaren wettelijk verplicht zijn hun schulden terug te betalen, zijn mensen met een economisch ‘overschot’ niet wettelijk verplicht hun weelde te her distribueren (zie de brandstofwinning, e.d.). Men vindt dit allemaal vanzelfsprekend, maar het is wel meten met twee verschillende maten. Er zijn helaas nog geen wettelijke of beleidsmatige mechanismen om automatische herverdeling van de hulpbronnen van de wereld te bevorderen. Vanzelfsprekend moet het ‘samen met elkaar delen’ vrijwillig en vanuit het hart gebeuren. Maar er moeten wel collectieve afspraken gemaakt worden en bepaalde normen ontwikkeld worden, die de mensen aanzetten tot het ‘samendelen’. Burgers moeten meer de mogelijkheid hebben om op diverse niveaus inspraak te kunnen krijgen, in het creëren van adequate regelgeving en besluitvorming met betrekking tot al datgene wat in het belang is van onze samenleving. Door politieke en economische belangen verstrengeling ontbreekt tot op heden de nadrukkelijke wil hiertoe. Dit betekent de ontwikkeling van verantwoordelijke relaties op zowel lokaal als op provinciaal, regionaal, nationaal en mondiaal niveau. Het betekent ook het opnieuw vestigen van goede wil en vertrouwen in de wereld. Men moet overheden en grote nationale en internationale bedrijven meer onder ‘publiek toezicht en verantwoordelijkheid’ krijgen, daarvoor waren deze bedrijven en instellingen aanvankelijk ook bedoeld toen ze werden opgericht. De overheden en veel grote bedrijven (waaronder ook de banken) zijn nu eenvoudig te groot om failliet te kunnen gaan. En moeten doorgaans door de gemeenschap ondersteund en gesubsidieerd worden, dit is ten enenmale onhoudbaar. Deze gigantische instituties moeten weer meer onder het beheer van de mensen komen. Hetgeen een radicale cultuuromslag in zowel het nationaal als het internationaal beleid tot gevolg zal hebben. Maar men zal hier geleidelijk aan toch economisch toe gedwongen worden.

Wereldwijde onbalans.  

Wanneer men diepgaand naar de huidige situatie in de wereld kijkt, springen twee buitengewoon belangrijke dingen in het oog: ‘het gevaar van oorlog en de versnelling van de ecologische onbalans van de planeet’. Daarnaast zijn er natuurlijk veel andere problemen: zoals het economische debacle dat momenteel veel landen treft, vooral in het westen. En de enorme stijging van voedselprijzen, met name van het hoofdvoedsel in diverse landen. Om maar niet te spreken over de enorme ongelijkheid in levensstandaard tussen de rijken en de armen, dat overal toe blijft nemen. Al deze problemen zijn belangrijk en vereisen een spoedige oplossing. De twee eerstgenoemde punten moeten sowieso de aandacht van alle weldenkende mensen en regeringen afdwingen, want zij vormen de grootste dreiging voor het welzijn van de mens. Oorlogen en natuurlijk ook terrorisme, zouden ondenkbaar moeten zijn, maar helaas is dat niet het geval. Zelfs een wereld die de dwaasheid en zinloosheid van oorlog nog geen eeuw geleden op zijn verschrikkelijkst heeft gekend, heeft deze gruwel nog steeds niet helemaal opgegeven. Nog steeds worden veel regeringen verleid tot de gedachte dat de oude en zogenaamde ‘beproefde’ wegen, toch hun beloning op zullen leveren. Het oorlogstuig is zodoende wereldwijd nog steeds onmisbaar en voor veel landen een zeer belangrijke handelswaar. Zolang er wapens zijn zullen ze mogelijk door velen worden gebruikt. Kleine oorlogen worden evenwel vaak grote oorlogen naarmate er meerdere landen bij betrokken raken. Grotere landen vechten bij volmacht via hun bondgenoten en verlengen zo vaak relatief onbelangrijke twisten tot echte oorlogen. Dit enorme gevaar dient door alle naties opgegeven te worden. Het bedreigt het hele menselijke bestaan op Aarde. Behalve oorlog beïnvloedt eveneens niets zo diepgaand de toekomst van de mensheid als milieuverontreiniging. Sommige landen hebben dit feit reeds ingezien en hebben al stappen ondernomen om de vervuiling en opwarming van de Aarde te beperken. Andere, soms de voornaamste en grootste vervuilers, ontkennen de realiteit van de opwarming van de Aarde. Dit ondanks het overweldigende bewijs van het tegendeel. Dagelijks bewijzen de klimaatveranderingen nu boven alle twijfel, dat de planeet ‘ziek’ is en onmiddellijke en deskundige zorg behoeft om het evenwicht te herstellen. In dat opzicht kan het biologische en organische aspect van de ‘levende’ planeet, in een bepaalt opzicht vergeleken worden met het lichaam van een zieke patiënt dat dringende zorg nodig heeft. Daarom is er weinig of geen tijd meer te verliezen voor de mens om de schade die dagelijks de planeet wordt aangedaan, tot staan te brengen. Laat een ieder zich dit realiseren en zo mogelijk inzetten de vervuiling van de planeet tot staan te laten brengen.    



Inspiratie: Par Lanto. Het internet.