Waarom is vergeving toch zo belangrijk?

Waarom is het toch zo moeilijk om je naaste te vergeven?

Door vergeving wordt het toch makkelijker in je leven?

Vergeven kan op elk moment, maar vergeten wellicht niet.

Door boosheid ontstaat heel vaak, langdurige zielenpijn.

Waardoor mogelijke verbittering, het lot zou kunnen zijn.

Door boosheid bestaat eveneens de kans om weg te teren.

Omdat door boosheid veel in het leven je niet zal deren.

Dus schenk vergeving dan komt uiteindelijk alles goed!

Zodat je zal merken dat veel in het leven er weer toe doet.

Kortom, laat ‘onvergeeflijkheid’ je leven niet beheersen.

Maar kom bij zinnen, relativeer en laat wrok niet overheersen.

Daarnaast zou je altijd naar verzoening moeten streven,

ook al lukt dat door verdriet, voorlopig nu even niet.

Vergeving.

Vergeving heeft voor alles met het eigen geestelijk welzijn te maken, met het loslaten van  gevoelens slachtoffer te zijn. Het betekent stoppen met iedere keer weer opnieuw te denken aan het onrecht dat is aangedaan, het stoppen met het schuldig houden van de ander. Vergeving is dan ook niet zozeer een gevoel. Het is veel meer het bewust afstand doen van datgene wat de één tegen de ander heeft. Vergeving is dan ook een concrete uiting van de eigen wil. Het is niet gelijk aan verzoening. Dat laatste spreekt immers van een volkomen herstelde relatie. Vergeving kan plaatsvinden zonder dat er sprake is van een herstelde relatie

Verzoening.

Van verzoening spreken we als twee partijen, die ten gevolge van een conflict in vijandschap leven en niet meer met elkaar communiceren, uiteindelijk komen tot een herstelde verhouding waarin weer een volledig vertrouwen kan bestaan. Wil de verzoening echt tot stand komen, dan moeten de beide partijen het graag willen en er hard aan werken. Een absolute voorwaarde voor verzoening is vergeving. Verzoening kan niet tot stand komen als één van de partijen het aangedane kwaad niet vergeven wil. Het is wel mogelijk voor één partij om eenzijdig te vergeven en de andere partij het aangedane kwaad niet meer toe te rekenen. Of om eenzijdig de schuld in het conflict tegenover de ander te belijden zonder dat vergeving wordt geschonken, maar verzoening komt dan niet tot stand. Daarvoor is om te beginnen nodig dat het verzoek voor vergeving van harte wordt geaccepteerd.

Maar vergeving neemt ook automatisch de pijn niet weg, die door het conflict is ontstaan. Vaak is die pijn blijvend, al slijt het uiteindelijk wel. De vergeving, gevraagd en geaccepteerd, kan het begin van een verzoening zijn. Het kan zijn dat beiden partijen besluiten, toch wat afstand te bewaren en geen relatie meer aan wil gaan. Maar als de oorspronkelijke verstandhouding gebaseerd was op oprechte gevoelens van ‘verbondenheid’, zou het verlangen naar verzoening sterker kunnen zijn en wellicht ook gerealiseerd kunnen worden.

Bemiddeling in een conflict.

Om te kunnen bemiddelen in een conflict om beide partijen weer ‘speaking turns’ te krijgen, is het absoluut noodzakelijk dat beide partijen worden gehoord en dat de wederzijdse standpunten objectief tegen elkander worden afgewogen. Waarbij de verschillende standpunten in beginsel niet volledig in strijd met elkaar mogen zijn. De verschillende gezichtspunten ten opzichte van het ontstane conflict moeten wel helder naar voren kunnen komen. Zijn de verschillende standpunten wel in strijd met elkaar, dan is één van de partijen waarschijnlijk niet oprecht en probeert dan willens en wetens het gelijk aan zijn of haar kant te krijgen.

Vergeving vanuit een meer wetenschappelijke benadering.

Kan men de ander wel vergeven?. Wie zijn wij dat we een ander kunnen vergeven? Als je er goed over nadenkt, dan is vergeving niet voor de ander maar juist voor jezelf. Vaak bestaat er een bepaalde ‘wrok’ ten opzichte van de ander. De ander heeft iets aangedaan dat kennelijk ‘onvergeeflijk’ is. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat wrok ervoor zorgt dat je hart extra wordt aangespannen. Dit zorgt soms voor negatieve of pijnlijke gevoelens bij jezelf, waardoor ‘energie’ mogelijk bij jezelf wordt weggezogen. Het is zelfs mogelijk dat het je dagelijks leven voortdurend beïnvloedt. Op de keper beschouwt is vergeving een proces waar beide partijen baat bij kunnen hebben. Zelfs al is de bereidheid tot vergeving van één kant, dan kan er al een verschuiving in de onderlinge verstandhouding ontstaan, die wonderen kan verrichten. Vergeving is het hart openen voor de ander. Het betekent dat men vanuit het hart keuzes moet maken om de ander te vergeven, om zo de eigen ‘wrok’ of negatieve gevoelens te helen. Vergeving heeft doorgaans tijd en verwerking nodig en kan alleen door de persoon, die vergeving moet schenken, zelf worden gedaan. Het heeft vaak ook met het ‘opzetten en bewaken’ van grenzen te maken, zodat men niet weer in een conflictsituatie hoeft te geraken. Door vanuit het ‘hart’ te vergeven verkrijgt men weer de ‘energie’ om het leven weer met geluk, vrolijkheid en positivisme tegemoet te treden.

Naar vergeving is wetenschappelijk veel onderzoek gedaan. Ook stress schijnt invloed te hebben op de mate van vergevingsgezindheid. Soms kunnen er om velerlei redenen plotseling conflicten ontstaan, waarbij de één doet wat de ander schaadt of teleurstelt. De ander kan hierop reageren met het vermijden van de ‘dader’, maar ook met vergeving. Uit psychologisch onderzoek bleek, dat onder andere ook ‘vergeving’ negatieve gevoelens als ‘depressie en stress’ vermindert en daardoor de geestelijke gesteldheid bevordert. Vergevingsgezindheid heeft dus ook een positieve invloed op het verminderen van depressieve gevoelens en het reduceren van stress. Uit het onderzoek bleek vooral dat ‘vriendelijkheid en emotionele’ stabiliteit sterk in relatie staan tot vergevingsgezindheid. Emotioneel evenwichtige personen zijn minder kwetsbaar voor negatieve ervaringen en negatieve gevoelens, die vergevingsgezindheid in de weg kunnen staan. Ook bleek uit het zelfde onderzoek dat rustige en ontspannen personen meer tot vergeving in staat zijn dan mensen die ‘nerveus en gespannen’ zijn. Bovendien bleek ook dat ‘geldingsdrang en een overheersend karakter’ de vergevingsgezindheid in negatieve zin beïnvloedt.

Vergeving vanuit een Bijbels standpunt.

Vergeving is vanuit Christelijke optiek cruciaal voor een gezond geestelijk leven. Door niet te vergeven, blijven wij in de ‘duisternis’ en berokkenen wij anderen maar vooral ook onszelf veel kwaad. "We moeten leeg worden van datgene waarvan we vol zijn, zodat we vervuld kunnen worden met datgene waaraan het ons ontbreekt", zei 400 jr na Chr. kerkvader Aurelius Augustinus. Iemand vergeven is niet iets waarover wij vrijblijvend kunnen spreken. Je doet het omdat God het geboden heeft, omdat aan Hem het oordeel toekomt en omdat daardoor er geen andere weg voor jezelf is om verder te komen. Ook dan nog kan de pijn van datgene wat jou is aangedaan blijvend zijn, maar de ‘verbittering’ is in elk geval weg. De ‘angel’ is er als het ware uit. Daarom staat er in de Bijbel ook geschreven:  ‘Indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven, maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven.’ (Matth. 6:14,15). ‘Maar wees jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God u ook ooit vergeving geschonken heeft’. (Ef 4:32). Vanuit de vergeving die wij van God ontvangen hebben, worden wij opgeroepen om ook de ander te vergeven. En dat niet af en toe eens een keer, maar telkens weer opnieuw. De Bijbel is daar dan ook meer dan duidelijk in. Vandaar ook het volgende vers: ‘Toen kwam Petrus bij Hem en zeide: Here, hoeveel maal zal mijn broeder tegen mij zondigen en moet ik hem dan vergeven? Misschien tot zevenmaal toe? Jezus zeide tot hem: ‘Ik zeg u, niet tot zevenmaal toe, maar tot zeventig maal zevenmaal’. (Matt. 18:21,22)  Daarom toont de Bijbel ons ook het grote belang dat God aan vergeving hecht. En spreekt ook niet voor niets het ‘Onze Vader’ van: ‘En vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren’.

Vergeving vanuit Esoterisch standpunt bezien.

Vergeving heeft in esoterische betekenis te maken met het individuele ‘karma’ van de  persoon zelf. Doordat alle oorzaken gevolgen hebben ontstaat er ‘karma’, maar de verantwoordelijkheid ligt altijd bij de persoon zelf. De mens blijft altijd verantwoordelijk voor zijn daden en zal, of in dit leven, of in een volgend leven geconfronteerd worden met de gevolgen van zijn of haar handelswijze. Nu houdt ‘karma’ beslist geen ‘boetedoening’ in, maar biedt het de mogelijkheid om op ‘bewustzijnsniveau’ tot harmonie te komen met zichzelf. Zodat op deze wijze de mens geestelijk kan ‘groeien’ en tot een hogere vorm van ‘bewustzijn’ kan komen. Omdat er door een bepaalt conflict ‘karma’ is ontstaan, heeft het al of niet kunnen vergeven ‘karmische’ gevolgen voor de persoon in kwestie. Indien degene die meent onrecht te zijn aangedaan ‘haatgevoelens’ kent, zou de persoon in kwestie niet zozeer de ander moeten vergeven, maar moeten leren inzicht te verkrijgen in datgene wat tot het onrecht heeft geleid. Door gevoelens van ‘haat of wrok’ alleen maar af te schuiven naar de ander lost men het probleem niet op. Men kan haat alleen maar doen verdwijnen door ‘begrip en door inzicht’. Hoe fout een ander ook in de ogen van de één is geweest, aan alles ligt ‘karma’ ten grondslag. Indien degene met ‘haatgevoelens’ daadwerkelijk inzicht verkrijgt in het waarom van een conflict, kan de haat vanzelf verdwijnen. Zodat groei weer mogelijk is. Het alleen maar in woord vergeven heeft nauwelijks effect. Het vergeven in gevoel en zich ook zoveel mogelijk willen verplaatsen in de gevoelens van de ander, is de bedoeling van het daadwerkelijk willen vergeven.

Het conflict blijft net zo lang bestaan tot het inzicht is gekomen, dat niet alleen maar de ander het heeft gedaan, maar dat men zelf ook de ‘sleutel’ bezit tot het oplossen van het probleem. Juist door telkens naar de ander te wijzen, ziet men zichzelf niet meer. Daadwerkelijk inzicht in de beide kanten van het conflict, is de ‘sleutel’ die men dient te gebruiken om in te zien, waardoor de één het de ander heeft aangedaan. Spiritueel gezien is vergeving ware ‘liefde’ en is het juist de hoogste vorm van rechtvaardigheid, om de beide kanten van het conflict zoveel mogelijk objectief te willen bezien en te willen doorgronden. Door bewust te willen onderzoeken waar de ‘knelpunten’ in een conflict zich hebben voorgedaan, is men instaat het probleem te ‘doorgronden’ en het ontstane ‘karma’ van zich af te schudden. Door dan vervolgens in gezamenlijk overleg proberen de problemen op te lossen, is men in staat het gezamenlijke ‘karma’ in te lossen.    

Wat als de één in staat is te vergeven, terwijl de ander volhard in haat?   

Indien twee mensen een conflict hebben en de één komt tot vergeving vanuit het ‘hart’, dan zal de ander minder kunnen haten. De gevoelens van de onbaatzuchtig ‘liefde’ wordt ‘gevoeld’ en de haat zal geleidelijk aan verminderen en verdwijnen. Op den duur zal de haat dan zeker niet bij de persoon aankomen die al tot vergeving is gekomen. Hoogstens kan de haat dan het haatdragend persoon zelf treffen, hetgeen voor de persoon zelf destructiever wordt, omdat de gevoelens over en weer niet meer gedeeld kunnen worden. In die zin is het esoterisch belangrijk om te weten op welke wijze haat de mens kan ‘verteren’ en hoe men haat om kan buigen tot vergeving. Ook is het hier weer belangrijk om toch vooral tot ‘inzicht en begrip’ te kunnen komen omtrent het voorgedane conflict. De zaak van beide kanten te bekijken en bewust te zijn van je eigen kwaliteiten en tekortkomingen. De ‘knelpunten’ te herkennen en de confrontatie met de ander durven aan te gaan, om in gezamenlijkheid de zaak proberen op te lossen en zodoende het karma af te kunnen wikkelen.


Conclusie.
Steek je hand in eigen ‘boezem’ en onderzoek of jezelf ook mede schuldig bent geweest voor het ontstane conflict;
Probeer het conflict zo objectief mogelijk te analyseren en onderzoek de mogelijke ‘knelpunten of grote meningsverschillen’ hierin;
Ga vervolgens geen dialoog uit de weg en probeer door in discussie te treden, de knelpunten op te lossen;
Laat je ‘hart’ zo veel mogelijk spreken en probeer je ook te verplaatsen in de gevoelens van de ander, zonder direct daarover je eigen mening te ventileren;
Probeer al gaande de discussie gevoelens van ‘haat of wrok’ terzijde te schuiven;
Als een fysieke- of verbale confrontatie niet of nauwelijks mogelijk is, probeer dan door schriftelijk te reageren met elkander tot een oplossing te komen;
Als een ander een uitgestoken hand toe reikt en tot verzoening wil komen, volhardt dan niet in gevoelens van ‘haat of wrok’, maar kom tot mededogen;
Haat en rancune is het gif van de ziel en verziekt de geest. Indien dat lang gaat duren richt het grote schade aan in de geestelijke ontwikkeling van de persoon in kwestie. Waardoor de kans bestaat dat de persoon zichzelf steeds slechter gaat voelen en zichzelf min of meer ‘geestelijk’ dood.
Vergeving is absoluut noodzakelijk om verder zonder geestelijke ‘ballast ’, weer opgeruimd en vrolijk door het leven te kunnen gaan.



Inspiratie: Het internet; Par Lanto; Persoonlijke doorgeving.