zaterdag 22 augustus 2015

De Wereldleraar


De Wereldleraar.


Meester El Morya Khan

Leider van de Grote Witte Broederschap. Van oorsprong een Rajputaanse Prins uit Rajput India.
Opgestegen als Meester van Wijsheid. 
Voorwoord.

Op 19 juli 1977 was er in het begin van de middag een vlucht uit Karachi (Pakistan) op het Londense vliegveld Heathrow binnengekomen. Gestaag liepen de honderden passagiers via de Gate naar de vereiste Terminal om van daaruit via de douane naar de aankomst hal te gaan. Onopvallend en handig manoeuvrerend door de massa liep daar een slanke Hindoestaanse jongeman, sportief gekleed met een draagtas. Een aantrekkelijke jongeman van rond de dertig, met een zeer innemend gelaat. Hij was een poosje daarvoor met een vliegtuig vanuit een grote stad aan de voet van de Himalaya vertrokken en via een kort verblijf in Pakistan in Londen aangekomen. Aangekomen bij de douane wuifde de betreffende ambtenaar hem na een vluchtige controle meteen vriendelijk door. De wat oudere douane ambtenaar vertrouwde hem om een een of andere reden intuïtief, zonder dat hij dat zelf kon verklaren. Hij ging zelf altijd buitengewoon zorgvuldig met de controles om, want fouten zouden hem en zijn collega’s zwaar aangerekend worden. In de aankomsthal werd de Hindoestaanse jongeman, die klaarblijkelijk weinig overige bagage had, hartelijk begroet door twee mannen van ongeveer dezelfde leeftijd met eveneens een oosters voorkomen. Het drietal haastte zich vervolgens naar het op het vliegveld aanwezige metrostation om met de metro naar ‘Covent Garden’ in het centrum van Londen te reizen. Alwaar een taxi genomen werd om hen naar ‘East End’ in het oude stadsgedeelte te vervoeren. Aangekomen bij het adres waar men moest zijn, bleek dit de Indiaas- /Pakistaanse gemeenschap in ‘Brick Lane’ in het East End van Londen te zijn. De Hindoestaanse jongeman bleek een nieuw lid van de gemeenschap te zijn, die in India was aanbevolen door de gemeenschap waartoe hij behoorde. De nieuwkomer zou zich actief bezig houden met sociaal-maatschappelijk problemen binnen de gemeenschap van East End. In India had hij daarvoor een speciale opleiding genoten en was hij verbonden aan een educatieve instelling had men gezegd.

De Hindoestaanse jongeman werd op het nieuwe adres hartelijk ontvangen door de leiding van de gemeenschap en kreeg een kamer in hun gemeenschapshuis toegewezen. Na een uitgebreid ontvangst en een avond met hem doorgebracht te hebben, sprak men met de nieuwkomer af dat hij de volgende dag op een bepaald tijdstip gewekt zou worden. De volgende dag wilde men hem op het afgesproken tijdstip wekken, maar kreeg toen geen enkele reactie bij het kloppen op zijn deur. De deur bleek zoals verwacht op slot te zijn en niemand had hem verder in het gebouw gesignaleerd. Men ging er daarom ook uitdrukkelijk vanuit dat hij nog op zijn kamer moest verblijven. Omdat hij op geen enkele manier reageerde, ging men verontrust op onderzoek uit en opende zij met een reserve sleutel de deur, waarna de kamer leeg en onbeslapen bleek te zijn. Bovendien bleek het slot niet van zijn deur af te zijn geweest en waren de ramen ook niet open geweest. Van de Hindoestaanse jongeman was echter geen spoor te vinden. Ook de hoofdtoegang bleek die nacht niet van het slot af te zijn geweest. Het was alsof de nieuwkomer in het ‘niets’ was opgelost. Er ontstond enige consternatie en ging men naarstig op zoek naar hem, maar waar men ook zocht, zonder ook maar een enkel resultaat. Later op de dag was de leiding van de Indiaas-/Pakistaanse gemeenschap in een soort spoedoverleg bijeen, toen plotseling in hun vergaderkamer vanuit het niets een witte gestalte verscheen. De gestalte bleek een Engelachtige verschijning te zijn met een Indiaas gewaad aan en met een bijzondere hoofdtooi op. De man was groot en had een edele gelaatsuitdrukking. Men schrok hevig van de plotselinge verschijning, waarna de gestalte zich direct kenbaar maakte en de leiding gerust stelde. Hij zei dat hij zich eerder als de Hindoestaanse jongeman had gemanifesteerd, maar dat hij een Geestelijke Avatar (Hindoestaans voor Hoge Geestelijke Meester) is. Hij legde de leiding van de gemeenschap uit dat hij zich doormiddel van ‘Mayavirupa’s’ (bedrieglijke verschijningsvorm), zich in elke (schijnbaar) fysieke vorm kan manifesteren en dat hij met een speciale missie was gekomen. Hij legde de leiding uit met wat voor een missie en met welk doel hij in hun midden was verschenen.

De verschijning sprak op een zeer heldere ietwat zachte gedecideerde toon, waarbij het leek alsof elk woord dat hij sprak als een ‘echo’ in hun hoofd weerklonk. De leiding van de Indiaas-/Pakistaanse gemeenschap was met stomheid geslagen en voelde zich zeer vereerd door het hoge Geestelijke bezoek. Afgesproken werd om het huis waar de leiding vergaderde en waar ook eerder de Hindoestaanse jongeman hartelijk ontvangen was, nu als ‘woonadres’ van de Geestelijke Avatar te beschouwen. Gelet op de aard van de verschijning en de wijze waarop de Avatar zich manifesteerde, kon men het hoge bezoek officieel niet als regulier lid van hun gemeenschap registreren. Maar zou men hem op zijn nadrukkelijke verzoek, als ‘broeder en als vriend’ van hun Indiaas-/Pakistaanse gemeenschap beschouwen. De Avatar vertelde hen dat hij telkens, als hij daarvoor de noodzaak voelde zich door middel van een Mayavirupa 1) zou manifesteren, waarbij hij elke keer van een andere gedaante gebruik zou maken. Maar men zou hem intuïtief herkennen en al naar gelang het doel waarvoor hij zou verschijnen, voor een korte of wat langere tijd in hun midden kunnen verblijven. Maar nooit continu. Absolute geheimhouding werd de leiding van de gemeenschap hen opgelegd. Vanaf die tijd was de missie van de Avatar officieel begonnen en stond hij via een speciaal door hem aangestelde Geestelijke Gids, telepathisch in contact met een door de Avatar uitgekozen medium in Londen. 2)

1)      De term Mayavirupa (Sanskriet), is samengesteld uit twee woorden: Mayavi  dat ‘illusoir’ betekent en Rupa dat ‘vorm’ betekent. Een Mayavirupa is een door het denken gevormd lichaam, of illusie-lichaam met een hogere astrale mentale vorm. De Mayavirupa kan overeenkomstig de wens van de adept, elke willekeurige vorm aannemen. Een synonieme filosofische uitdrukking is de ‘proteїsche’ ziel. In Duitsland noemden middeleeuwse mystici het de ‘Doppelgӓnger’. Met het Mayavirupa hangt een overig mystiek feit samen: de (fysieke) adept is in staat zijn bewustzijn in de Mayavirupa vorm te projecteren over een onbeperkte afstand. Dit terwijl het fysieke lichaam als het ware in trance achterblijft. In Tibet wordt dit vermogen om het Mayavirupa lichaam te projecteren, ‘hphowa’ genoemd.





 Kosmische veranderingen.

Op alle gebieden van het leven vinden tegenwoordig reusachtige veranderingen plaats, als opmaat tot de vestiging van volkomen nieuwe manieren van sociaal en maatschappelijk leven. Veel mensen zijn zich bewust dat er een nieuw geestelijk tijdperk daagt, vandaar ook de opkomst van nieuwe spirituele groepen en religieuze splintergroeperingen. Hoewel veel van deze groepen teruggrijpen op oude vormen van aanbidding en geloof, delen velen toch wel de gemeenschappelijke mening dat we nu op de drempel staan van een nieuwe tijd, een nieuwe kosmische cyclus. Dit is niet zomaar fantasie of louter een astrologische voorspelling, maar mede ook een astronomisch feit. Het is het resultaat van de ‘precessie van equinoxen’ (dag- en nachteveningspunten), ofwel de verplaatsing van ons zonnestelsel in het heelal ten opzichte van de twaalf tekens van de Dierenriem. De Dierenriem is een 20⁰ brede zone aan de ‘hemelbol’, waarbinnen de schijnbare banen (ecliptica) van de zon, maan en de planeten verlopen. Onze zon beschrijft een baan ten opzichte van deze twaalf planetaire constellaties die ongeveer 26000 jr. in beslag neemt. Ongeveer elke 2160 jr. staat de zon in een bepaalde verhouding tot een van deze sterrenbeelden. Zolang die verhouding bestaat, heeft men het over het tijdperk van dat sterrenbeeld en ontvangen wij de krachtige kosmische energieën die daarvan uitstromen. Deze energieën verschillen per tijdperk en inspireren ons tot de schepping van geheel verschillende beschavingen. Gedurende de afgelopen 2160 jr. leefden we in het tijdperk van Vissen. De energieën van het Vissentijdperk kenmerkte zich door de hoedanigheden van ‘individualisme en idealisme’, maar ook tot het tijdperk van volgelingen en hebben geleid tot de schepping van vormen en instellingen die deze hoedanigheden tot uitdrukking brachten. Dit heeft de mensheid een grote stap voorwaarts gebracht, maar meestal wijdden we ons aan ons eigen ideaal ten koste van anderen. Maar naarmate de zon zich verwijdert uit de invloedssfeer van het Vissentijdperk, worden de energieën van Vissen teruggetrokken. En naarmate we meer in de invloedssfeer van de volgende constellatie komen, van het ‘Watermantijdperk’, worden we beïnvloed door haar energieën. Hetgeen nu uitgebreid aan de gang is. De energie van Waterman is de energie van synthese. En net zoals de energie van het Vissentijdperk de wereld verdeeld heeft, zal de energie van Waterman tot een samensmelting, een samengevoegde eenheid leiden. Ofwel tot een synthese van de hele mensheid, de natuur en de lagere natuurrijken. Inmiddels zijn we getuige van dat proces.



Plotselinge verschijning van Maitreya tezamen met genezeres Mary Akatsa
in Nairobi, Kenia op 11 juni 1988. Hij verscheen op wonderlijke wijze uit het 'niets'
(via een Mayavirupa) bij een gebedsbijeenkomst van 6000 mensen. Hij hield vervolgens een uitgebreide
toespraak in de plaatselijke taal over het tijdperk dat ons te wachten staat. Om daarna weer even plotseling
in het 'niets' te verdwijnen zoals hij gekomen was. 

De Wereldleraar.

In elke nieuwe tijd ontvangt de mensheid nieuwe leringen voor een toepasselijke reactie op de energieën van die periode. Onder cyclische wetmatigheid komt aan het begin of het einde van elk tijdperk een leraar naar voren in de wereld, ofwel een Wereldleraar die de mensheid zal leiden naar een betere beschaving. Historisch kennen we deze Wereldleraren bij naam als: ‘Hercules, Hermes, Rama, Mithras, Vyasa, Confucius, Zarathustra, Krishna, Shankaracarya, de Boeddha, de Christus en Mohammed. Ook dit tijdperk krijgt zijn eigen leraar, die nu al in de wereld is en gereed staat om Zichzelf openlijk bekend te maken. Deze leraren komen allemaal uit hetzelfde geestelijke centrum van de planeet, ofwel de esoterische of Geestelijke Hiërarchie van de wereld. De oudere leden van deze Geestelijke Hiërarchie zijn mensen zoals wij, maar die ons voorgegaan zijn in de evolutie. Die zichzelf hebben vervolmaakt (vergoddelijkt) en hun energieën en hun ideeën vormen de stimulans achter onze eigen ontwikkeling. Zij zijn bij hun discipelen bekend als de ‘Meesters van Wijsheid en de Heren van Mededogen’. Gedurende talloze duizenden jaren hebben zij zich, meestal vanuit hogere dimensionale niveaus, zich opgehouden in de afgelegen berg- en woestijnstreken van de wereld. Vanuit hun verblijfplaatsen hebben zij duizenden jaren lang goedgunstig toegezien op de evolutie van de mensheid. Onze evolutie, vanaf de vroeg ‘dierlijke mens’ tot aan ons huidige punt van ontwikkeling, verloopt doormiddel van uitbreiding van bewustzijn. Deze groei van bewustzijn wordt tot stand gebracht onder leiding en door stimulans van de ‘Meesters van Wijsheid’. Veel van het werk van de Meesters wordt uitgevoerd door hun discipelen, zowel mannen als vrouwen in de wereld. Alle religies verwachten de komst van een leraar. Christenen verwachten de terugkeer van de Christus, moslims wachten op de Imam Mahdi of de Messias, afhankelijk van hun denominatie. Hindoes verwachten de terugkeer van Krishna en de joden de Messias. Zo ook verwachten de boeddhisten Maitreya Boeddha. Nu keert de Wereldleraar terug voor alle groepen, religieus of niet. De Wereldleraar zoals Gautema Boeddha en de Bijbelse Paulus destijds ook al voorspelden, is De Wereldleraar gelijk aan de Engelen en aan mensen. De Wereldleraar heeft duizenden jaren in de Himalaya geleefd in afwachting van het kosmische tijdstip, waarop zijn terugkeer in de wereld wordt verwacht.



Zijn definitieve terugkeer.

De Wereldleraar maakte al vrij kort na de tweede wereldoorlog bekend dat de Geestelijke Meesters en hijzelf besloten hadden, om op het vroegst mogelijke tijdstip in de wereld van alledag terug te keren, zodra de mensheid zelf orde op zaken begon te stellen. Hij zei dat hij zou komen wanneer er weer een zekere mate van vrede in de wereld was hersteld. En wanneer het beginsel van ‘Samendelen’ maar enigszins het economische leven zou gaan beheersen, alsook wanneer het beginsel van ‘Goede Wil’ actief toegepast zou worden om de juiste menselijke verhoudingen te kunnen realiseren. De Wereldleraar hoopte rond 1950 te kunnen komen, in de verwachting dat de pijn en het lijden gedurende de wereldoorlog de mensheid zouden hebben gelouterd en in een nieuwe richting zouden leiden. Maar niet alle landen hadden geleden en de grootmachten keerden al snel weer terug tot de oude gewoonten van ‘wedijver en nationalisme’ uit het verleden. Zodoende werd de komst van de Wereldleraar uitgesteld tot juli 1977, toen zei hij dat hij niet langer meer zou wachten. Op 8 juli 1977 daalde hij af uit zijn 6000 meter hoge verblijfplaats in de Himalaya en verbleef hij daarna nog enkele dagen op de Pakistaanse laagvlakte om daar te acclimatiseren. Uiteindelijk kwam hij op 19 juli 1977 aan op Heathrow in Londen, Engeland. Alwaar hij nog steeds woont als een ogenschijnlijk gewoon lid van de Aziatische gemeenschap, ofschoon niemand hem echt kent aangezien hij telkens van gedaante verandert. Daar wacht hij op een uitnodiging van de mensheid om naar voren te treden als de officiële Wereldleraar. Zijn naam is Maitreya. Inmiddels heeft hij al vele interviews gegeven over de hele wereld, maar telkens in een andere gedaante en als een ander persoon. Maar zijn boodschap is overal hetzelfde. Na zijn interviews is hij telkens plotseling verdwenen en is hij nergens meer te vinden.

2)
Het voorwoord is Fictief, maar had waar kunnen zijn. Omdat zijn aankomst in Londen nooit in details bekend is gemaakt. 


Inspiratie: Eigen ingeving en de literatuur van Benjamin Creme. Benjamin Creme is het Londense medium die alle informatie van Maitreya doorkrijgt. Het tijdschrift van de leer is: Share International.       

donderdag 13 augustus 2015

De dood nader verklaard. Deel 2


De dood nader verklaard.
Deel 2



Voorwoord.

Hij zag geen uitweg meer.

Nog geen vijfentwintig was hij toen hij lang geleden in een zware en langdurige emotionele crisis kwam te verkeren. Hoe vaak had hij al niet doelloos en dwalend door de hoofdstad gezworven. Vooral de drukke binnenstad was zijn favoriete plaats om te verblijven, hij voelde zich daar anoniem tussen al die mensen. De winkelstraten, de warenhuizen, de omgeving van het Centraal Station. Uren verbleef hij daar. Vooral boeken en literatuur interesseerden hem. Op een terrasje zitten durfde hij niet. Hij kon zich verbaal niet of nauwelijks uiten en schaamde zich sowieso om er alleen te gaan zitten. Hij had veel levensangsten en was in wezen bang voor mensen. Contact maken met mensen beangstigde hem, ook al was het een ober of een serveerster. Dus liep hij maar, winkel in winkel uit en warenhuis in warenhuis uit. Het zwerven en dwalen door de stad was hem gewoon, hij deed dat al vanaf zijn vroegste jeugd. Met een schuin oog keek hij altijd naar leeftijdsgenoten, die ogenschijnlijk opgeruimd en goed gemutst hem passeerde of ook aan het winkelen waren. Hij wilde maar al te graag net als de ander zijn en voelde zichzelf zonder enige betekenis en vroeg zich voortdurend af wat het doel was van zijn bestaan. Wat was de toegevoegde waarde van zijn bestaan op deze wereld, vroeg hij zich telkens af. Op zijn werk zagen ze hem nauwelijks zitten, bemoeiden de meesten zich niet met hem en deden velen neerbuigend over hem. Hij wist dat er over hem gepraat werd. Maar lieten hem met rust, want hij schopte nooit tegen iemands schenen en was hij altijd tegen iedereen vriendelijk en beleefd. Hij wist van zichzelf dat hij zijn vak goed beheerste en voerde hij altijd elke opdracht met zorg en nauwgezetheid uit. Maar echte bevrediging vond hij er niet in. Hij miste uitdaging, zowel in zijn werk als in zijn leven en zag zijn toekomst voor zichzelf somber in. Thuis woonde hij nog bij zijn ouders, met wie hij zijn problemen nauwelijks kon delen. Communicatie ging hem te moeilijk af, wat overigens zijn leven lang al het geval was geweest. Zijn ouders wisten dat en maakten zorgen over hem, maar ondernamen nooit iets om dit probleem aan te pakken. Nog in zijn tienerjaren had hij er al serieus over gedacht om uit het leven te stappen, maar miste de moed om het te doen. Op zijn zeventiende had hij al geprobeerd om van huis weg te lopen, maar deze poging mislukte. Geleidelijk aan werd hij somberder en somberder. (zie het vorige deel voor het vervolg)

Veel keuzes.

Men heeft veel keuzemogelijkheden als men eenmaal overleden is en verder getransporteerd wordt naar Hoger Dimensies. Dimensies waar men qua geestelijke ontwikkeling aan refereert. Men kan zich geestelijk verder ontwikkelen door bijvoorbeeld een studie aan te gaan. Er zijn veel studiemogelijkheden in Tempels van onderricht (in eerdere verhalen ‘Hallen van Leringen’ genoemd), ofwel ‘universiteiten’ van studie op diverse dimensionale niveaus in de Geestelijke Wereld, of in overleg en onder begeleiding door te reizen naar uiteenlopende sterrensystemen om zich daar geestelijk verder te ontwikkelen. Maar men kan ook naar vermogen dienst nemen in een veelvoud van capaciteiten, of genieten van de schoonheid van de Schepping en co-creatieve vaardigheden uitoefenen. Er zijn veel mogelijkheden van ervaringen die hier te uitgebreid zijn om te beschrijven. Maar daarentegen is de vooruitgang van de Ziel niet zo snel in de Geestelijke Dimensies als dat het in het fysieke lichaam op Aarde is. Enerzijds door het ontbreken van tegenstellingen waardoor er geen geestelijke ‘wrijving’ plaats kan vinden, want in een sfeer van volledige harmonie ontstaan er nauwelijks mogelijkheden van vooruitgang. En anderzijds is men zich bewust van de Universele Wetten en zijn er onmiddellijke resultaten van gedachten en van acties. Dat is de voornaamste reden waarom iedereen verlangend is om te incarneren op Aarde, hoewel een fysiek leven beladen is met uitdagingen, beperkingen en vaak ook met pijn en lijden.

Een unieke kans.

Hoewel het voor velen misschien moeilijk te begrijpen is, is het leven op Aarde een unieke kans en een groot voorrecht om op deze Planeet belichaamd te zijn in een tijd van grote transformatie. Een kosmische transformatie van het Vissentijdperk naar het Aquariustijdperk, welk laatste tijdperk het tijdperk van Ascentie is en de mensheid te zijner tijd een schitterende toekomst tegemoet kan zien. Er zijn veel prachtige Zielen die ‘tussen de coulissen staan’ en hopen een kans te krijgen om ook naar de Aarde terug te keren en deel uit te mogen maken van dit wonderbaarlijke evolutionaire proces. Er zijn in wezen veel meer zielen in de vele Kosmische Dimensies die in afwachting zijn om op Aarde geïncarneerd te kunnen worden, dan dat er ooit aan geboortes op Aarde gerealiseerd zouden kunnen worden. Wat overigens niet gedramatiseerd hoeft te worden, aangezien het in veruit de meeste Geestelijke Dimensies uitstekend vertoeven is. Maar het geeft wel aan dat het een unieke kans en een geweldig voorrecht is om in deze tijd met zoveel evolutionaire ontwikkelingen, op Aarde geïncarneerd te mogen worden. Niet alleen dat men veel van het Aardse leven leert, maar ook omdat men zijn of haar eigen incarnatiecyclus hiermee aanzienlijk bespoedigt. Helaas beseffen de meeste mensen dat niet en wordt er niet altijd zorgvuldig met het eigen leven omgesprongen. Degenen die in geestelijke nood of in wanhoop verkeren daargelaten, zijn het veel jongeren die vandaag aan de dag te roekeloos of te onzorgvuldig met hun leven weten om te gaan. Waardoor zij het risico lopen hun leven te verknoeien of voortijdig te moeten beëindigen. Met andere woorden: ‘wisten zij maar beter’.
Intensieve verzorging.

Door de bereidheid van de Ziel om op deze Planeet te incarneren en zijn of haar Licht te delen met de mensheid om de ontwikkelingen op deze Planeet mogelijk te kunnen maken, werd aan een ieder de kans gegeven om naar vermogen zoveel mogelijk van het ‘Goddelijk Zelf’ te belichamen. Dat is de Gouden Belofte die gemaakt werd aan al degenen die voor het opdoen van levenservaring wilden incarneren op Aarde. Het is voor een ieder een onovertroffen kans om de maximale hoeveelheid van het eigen ‘Gods Bewustzijn’ te integreren en terug te keren naar diens waarachtige ‘erfgoed’ als een Wezen van Licht. Het is echter een ander verhaal voor diegenen die een gewelddadige dood gestorven zijn en die een leven van ‘haat, angst en agressie’ geleefd hebben richting anderen. Of zich door hun daden een grote hoeveelheid van negatieve karmische schuld hebben opgeladen. Deze zielen worden al naar gelang het Licht dat zij nog in zich hebben en de nadrukkelijke wens genieten zich te willen verbeteren, overgebracht naar wat genoemd zou kunnen worden een omgeving van ‘intensieve verzorging’, waar er liefdevol voor hen gezorgd wordt door een schare van Engelen van Genade. Deze ongelukkige zielen zijn in wezen gevangen in hun eigen ‘overtuigingen, negativisme en onrealistische concepten’ en leven daardoor in een soort droomstaat. Een ‘droomstaat’ die misschien het best omschreven kan worden als hun eigen gecreëerde ‘hel of vagevuur’. Want zij leven in een wereld van lagere frequenties, frequenties van gedachtenvormen die zij op Aarde zelf gecreëerd hebben gedurende hun laatste leven of wellicht ook in hun vele levens daarvoor. De Engelen van Genade stralen onophoudelijk de Liefde en het Licht van de Schepper naar hen toe. Langzaam en na enige tijd, afhankelijk van de vooruitgang die men maakt, dringt de energie van Liefde door in de persoon en ontbindt als het ware de harde ‘schelp’ rond de Ziel van het individu. Er is wat dat betreft altijd een kans tot verbetering en het zich bewegen naar het Licht, al kan dat soms tijden duren afhankelijk van het negativisme die de persoon zelf kenmerkt.
Zelfmoord.

Ofschoon er dagelijks veel mensen zijn die om moverende redenen besluiten hun eigen leven te ontnemen, is zelfmoord nog steeds een groot taboe in onze samenleving en wordt dat door velen als zondig ervaren. Dit is echter een groot misverstand, want het is niet ‘zondig’ om zelfmoord te plegen of om afstand te doen van zijn of haar leven, nog voordat zijn of haar missie volbracht is. Er zijn vele redenen dat mensen besluiten om hun leven te beëindigen of hun leven voor een ander op te willen offeren. Soms wordt het geïnitieerd door een overweldigende last van ‘schaamte, schuldgevoel of angst’, maar soms ook om altruïstische redenen (bv. martelaarschap) of wanneer een persoon een terminale ziekte heeft en de pijn onverdraaglijk geworden is. Aan deze Zielen zal getoond worden hoe de situaties te rectificeren die hun lijden, pijn of ziekte veroorzaakten. En aan hen zal een nieuwe kans gegeven worden om het weer goed te doen krijgen. Als een persoon besluit om zijn of haar leven te beëindigen vanwege de pijnlijke situaties, die zij voor zichzelf gecreëerd hebben, zullen zij moeilijk in staat zijn om soortgelijke omstandigheden in een toekomstig leven te vermijden. En dus stelt het hen de uitdagingen en kansen om hun levenslessen te leren alleen maar uit. Men blijft altijd verantwoordelijk voor zijn of haar eigen daden en een ieder beslist samen met de Opzieners Raad in de Kosmische Dimensies, van wat de volgende levenservaring zal zijn al naar gelang de keuzes en mogelijkheden die daarvoor beschikbaar zijn. Eenmaal in de Kosmische Dimensies is een Ziel doorgaans altijd geestdriftig om vroegere vergissingen te rectificeren, om aldus het eigen ‘elektromagnetische veld’ te reinigen van wat voor disharmonieuze frequenties dan ook, om daarmee de reis naar het Licht voort te kunnen zetten. Want daar gaat het uiteindelijk om, alles in het leven tot en met de lagere natuurrijken aan toe, beweegt zich geleidelijk aan naar het Licht wat inherent is aan de evolutie die wij met zijn allen aan het doormaken zijn.
Geleidelijk aan sensitiever.

Het is belangrijk om te begrijpen dat telkens wanneer er een wisseling van tijdperken plaats vindt er ook evolutionaire veranderingen plaats vinden, waardoor er ook veranderingen in de kosmische regels ontstaan. Iedere generatie van Zielen die er in de afgelopen honderd jaar geïncarneerd zijn, zijn telkens met iets meer kosmisch geheugen ter wereld gekomen dan de generatie daarvoor. Met andere woorden, de ‘sluier van vergetelheid’ ontstaan in de Drie Dimensionale wereld waarin wij leven, is door de evolutionaire processen waarin wij nu verkeren dunner aan het worden en zal langzaamaan gaan verdwijnen. De membranen van Licht rondom de veelvoudige strengen van DNA zijn ook dunner aan het worden en de jongeren die nu geboren zullen worden, zullen in veel gevallen toegang hebben tot vaardigheden en talenten die eerder nog niet beschikbaar waren voor hun ouders en grootouders. Noem hen wat men ook wenst: ‘Indigo kinderen, Kristal kinderen of Gouden kinderen’, zij zijn allen wijze ‘Oude Zielen’ die ermee instemden te willen incarneren op deze Aarde. Om daarmee de teugels over te nemen om de mensheid naar het Licht en de Nieuwe Tijd te willen leiden. Het doet er niet toe of mensen de waarheid ontkennen aangaande de waarheid die tot hen komt, het is de levende waarheid en de Universele Wet. Niettemin zal iedere Ziel beïnvloedt worden door het Goddelijk Bewustzijn, of zij dat nu geloven of niet. Ook hier is de ‘sluier van vergetelheid’ van toepassing en moeten de Kosmische Dimensies door de energetische beperkingen van de Drie Dimensionale wereld heen breken, om toegang te verkrijgen tot de verbinding van de mens met de Bron. Want de mens is altijd verbonden geweest met de Bron en zal altijd met de Bron van ‘Al Dat Is’ verbonden blijven. Het gevoel van afscheiding en ontkoppeling is geheel binnen de menselijke geest en kan uitsluitend vanuit het Hart weer ongedaan worden gemaakt. De mens en de Kosmische Wereld verkeren samen in de ‘Dans van de Evolutie’ en zullen uiteindelijk samen zegevieren, om een betere wereld te verkrijgen en een schitterende toekomst tegemoet te gaan.


Inspiratie: ‘Denk met je hart’, Aartsengel Michael. En innerlijke doorgeving.
Zie ook: de verhalen over 'De Dood van 1 t/m 4'. Van januari 2013.
Zie eveneens: het verhaal over 'Dood versus Leven' van eind januari 2013                                                   

maandag 10 augustus 2015

De dood nader verklaard. Deel 1


De dood nader verklaard.
Deel 1

Voorwoord.

Hij zag geen uitweg meer.

Nog geen vijfentwintig was hij toen hij lang geleden in een zware en langdurige emotionele crisis kwam te verkeren. Hoe vaak had hij al niet doelloos en dwalend door de hoofdstad gezworven. Vooral de drukke binnenstad was zijn favoriete plaats om te verblijven, hij voelde zich daar anoniem tussen al die mensen. De winkelstraten, de warenhuizen, de omgeving van het Centraal Station. Uren verbleef hij daar. Vooral boeken en literatuur interesseerden hem. Op een terrasje zitten durfde hij niet. Hij kon zich verbaal niet of nauwelijks uiten en schaamde zich sowieso om er alleen te gaan zitten. Hij had veel levensangsten en was in wezen bang voor mensen. Contact maken met mensen beangstigde hem, ook al was het een ober of een serveerster. Dus liep hij maar, winkel in winkel uit en warenhuis in warenhuis uit. Het zwerven en dwalen door de stad was hem gewoon, hij deed dat al vanaf zijn vroegste jeugd. Met een schuin oog keek hij altijd naar leeftijdsgenoten, die ogenschijnlijk opgeruimd en goed gemutst hem passeerde of ook aan het winkelen waren. Hij wilde maar al te graag net als de ander zijn en voelde zichzelf zonder enige betekenis en vroeg zich voortdurend af wat het doel was van zijn bestaan. Wat was de toegevoegde waarde van zijn bestaan op deze wereld, vroeg hij zich telkens af. Op zijn werk zagen ze hem nauwelijks zitten, bemoeiden de meesten zich niet met hem en deden velen neerbuigend over hem. Hij wist dat er over hem gepraat werd. Maar lieten hem met rust, want hij schopte nooit tegen iemands schenen en was hij altijd tegen iedereen vriendelijk en beleefd. Hij wist van zichzelf dat hij zijn vak goed beheerste en voerde hij altijd elke opdracht met zorg en nauwgezetheid uit. Maar echte bevrediging vond hij er niet in. Hij miste uitdaging, zowel in zijn werk als in zijn leven en zag zijn toekomst voor zichzelf somber in. Thuis woonde hij nog bij zijn ouders, met wie hij zijn problemen nauwelijks kon delen. Communicatie ging hem te moeilijk af, wat overigens zijn leven lang al het geval was geweest. Zijn ouders wisten dat en maakten zorgen over hem, maar ondernamen nooit iets om dit probleem aan te pakken. Nog in zijn tienerjaren had hij er al serieus over gedacht om uit het leven te stappen, maar miste de moed om het te doen. Op zijn zeventiende had hij al geprobeerd om van huis weg te lopen, maar deze poging mislukte. Geleidelijk aan werd hij somberder en somberder.

Het besluit tot suïcideren.

Er kwam een moment dat hij voor zichzelf op geen enkele wijze meer een uitweg zag. Hij raakte volledig geblokkeerd, werd depressief, nog angstiger dan hij al was, in zichzelf gekeerd, nagenoeg onbereikbaar voor anderen en voelde zich steeds meer in een sociaal isolement. Hij dacht er steeds vaker aan om uit het leven te stappen, maar zocht een manier om dat op een ‘zachte’ wijze te doen. Ook moest het op een geschikt moment gebeuren. Dat moment kwam nog voor zijn vijfentwintigste jaar. Hij deed het met elektriciteit, 's avonds laat op zijn kamer. Hij overleefde zijn daad maar was wel een tijdje buiten bewustzijn. Zijn ouders hadden niets gemerkt. Onmiddellijk na zijn daad kreeg hij een indringende spirituele ervaring. Een ervaring die zoveel impact op hem had dat hij zich voor altijd voornam iets dergelijks nooit meer te doen. Hij wist van zichzelf dat hij mediamiek was en in de loop van de jaren al meerdere malen met de spirituele wereld in contact was geweest. Ook geestverschijningen waren hem niet vreemd. Een dag na zijn daad werd hij in het holst van de nacht wakker doordat zijn kamer fel verlicht was. Hij dacht eerst dat een van zijn ouders het grote licht had aangedaan. Maar dat bleek niet het geval te zijn. Hij knipperde met zijn ogen tegen het felle licht en ontwaarde een Engelachtige verschijning in de hoek van zijn kamer. De Engel stond op ongeveer drie meter van zijn bed. Hij was niet groot, slank en had een lang wit gewaad aan dat leek op een monnikspij of een habijt, waarbij het net leek alsof het gewaad goud en zilverachtig schitterde. Over zijn hoofd had hij een capuchon, zodat zijn gezicht maar gedeeltelijk zichtbaar was. Hij stond met zijn zijkant iets naar hem toe en van zijn verschijning straalde het felle licht dat zijn kamer volledig verlichtte. Van zijn gezicht was ‘en profil’ een klein deel te zien, het was mooi, fijn besnaard en met regelmatige gelaatstrekken. Op een bepaalt moment draaide hij zijn gezicht iets naar hem toe, maar voordat hij zijn gezicht volledig zag, hield de manifestatie op. Vervolgens kwam via een reeks bijzondere lichtmanifestaties, die te indringend zijn om te beschrijven maar wel nog scherp in zijn geheugen staan, de volgende telepathische boodschap naar hem toe:

‘Door de poging je leven te beëindigen was je van je oorspronkelijke levensdoel afgedwaald. Het doel van je leven op Aarde is om door levenservaring ‘geestelijk’ te kunnen groeien, waarbij je innerlijke bewustwording toeneemt en je stijgt op de trap van je eigen ‘geestelijke’ ontwikkeling. Daarbij is het fysieke aspect ondergeschikt aan het geestelijke aspect. Je lichaam is slechts een omhulsel, jouw Geest en je Ziel vertegenwoordigen het waarachtige leven. Ieder mens zit in de ‘Kringloop van de Ziel’ en doorloopt vele levens. Hoe moeilijk het leven ook zou kunnen zijn, alle ervaringen in het leven werpen zijn vruchten af. Uiteindelijk groeit alles naar het Licht en zal je te zijner tijd de ‘Kringloop’ niet meer nodig hebben. Nu ben ik nog ‘versluierd’, maar over niet al te lange tijd zal je mij weten te vinden en herkennen. Jouw leven zal verlopen volgens je diepste verlangens. Ik wens je veel vreugde, liefde en geluk.’ Ofschoon zijn leven nadien niet altijd van een ‘leien dakje’ ging, kwam hij inderdaad nog verscheidene malen met de Engel in contact en verliep zijn leven zoals het voorspeld was. Nu is hij een man op leeftijd, die af en toe met een zekere tevredenheid op zijn leven terug kijkt *.  
De Dood nader verklaard.

Inleiding.

Op het aardse vlak, verheugen de mensen zich bij de geboorte van een kind en terecht, want het is inderdaad een een wonder van de schepping. En de mensen rouwen doorgaans bij de dood van een dierbare, want zij voelen een persoonlijk verlies van die persoon uit hun midden vandaan. Echter de dood is ook een wonder en vanuit een spiritueel gezichtspunt, is het een tijd van verblijding voor de persoon in kwestie, want het is een tijd van terugkeer naar een waarachtige ‘Staat van Zijn’. De mens is een wonderbaarlijk wezen die in de loop van zijn bestaan op Aarde een veelheid van fysieke expressies en bewustzijn ervaren heeft. In uiterst vroege tijden van het menselijke bestaan op Aarde behield de mens dezelfde fysieke vorm gedurende een veel langere tijd dan de mensheid dat nu doet. De opeenvolgende dimensies waarin de mensheid toen leefden, verschilden ook met de drie dimensionale wereld waarin wij nu al vele millennia leven. In feite behield de mens de zelfde fysieke vorm gedurende duizend of soms duizenden jaren in vergelijking met onze huidige tijdmeting. Het overgangsproces (de dood) aan het einde van een levensspanne, waren in die uiterst vroege tijden net zo natuurlijk als het afdanken van oude kleding. We spreken in dit verband over Lemurische en Atlantische tijden. De dood zoals wij dat nu kennen bestond niet totdat de mensheid naar de lagere energetische dichtheid zonk van de lagere Derde Dimensie. Door de energetische dichtheid van de Derde Dimensie vergat de mensheid de grote hoeveelheid aan ervaringen, die men eerder in de hogere fysieke dimensies op Aarde ervaren had. Na een speciale afscheidsceremonie, stapte bijvoorbeeld in Atlantische tijden de vertrekkende Ziel na het verlaten van het fysieke lichaam in een speciale ‘Fontein van Overgang’. Een energetische fontein waar de ‘Violette Vlam van Transformatie’ helder straalde. Deze Violette Vlam was niet heet maar verkoelend, helend en geruststellend. Daarna werd men onmiddellijk getransporteerd naar de voor de persoon in kwestie passende Hogere Dimensionale omgeving in de Geestelijke Wereld. Degenen die achtergelaten werden in de fysieke wereld, konden telepathisch met hun vertrokken dierbaren blijven communiceren. En zij wisten dat zij elkaar weer op het een of andere tijdstip in de toekomst zouden ontmoeten. Zij wisten ook dat zij met hun dierbaren konden wisselwerken terwijl zij in hun etherische lichaam verkeerde tijdens hun nachtelijke reizen. Want hun nachtelijke reizen waren net zo echt en realistisch als hun ervaringen overdag.




Van binnenin.

Ooit zal de mensheid ophouden de dood te vrezen en zal men gaan begrijpen, dat de dood een natuurlijk onderdeel is van het verbazingwekkende, altijd voortschrijdende creatieve proces van de schepping waarin wij leven. Er is een natuurlijk stromen van geboorte, dood (overgang), fase van rust, assimilatie en wedergeboorte. Dit om de wonderbaarlijke variaties van menselijke gestalten in de steeds weer wisselende fysieke werkelijkheden op Aarde te ervaren. Om op deze manier in elk volgend leven weer andere ervaringen op te doen en zich geestelijk verder te kunnen ontwikkelen. Ondertussen, moeten velen hun oude verstarde ideeën en taboes over de dood en het hiernamaals loslaten, wetende dat het leven op zich slechts een moment in de Universele Tijd is. Een van de meest belangrijke dingen voor de mens is te begrijpen, dat alles dat de mens ervaart van binnenuit begint. De mens is een microkosmos ofwel een miniatuur ‘Universum’ binnenin de macrokosmos. Die de totaliteit bevat van de ‘Omniversele’ ervaring. De mens is als het ware een ‘cel’ binnenin de Geest van de Opperste Schepper. Alles in de schepping bevat in essentie de ‘Liefdes en Lichtenergie van Creatie’ ofwel een Vonk van het Goddelijke, tot en met het dierenrijk aan toe. Ook daar bezitten zij de ‘Vonk van het Goddelijke’. In essentie kan niets bestaan zonder deze levengevende Essentie. Dat schitterende Lichtspectrum van ‘Liefde en Licht’ wordt voortgestuwd vanuit de Opperste Schepper, in een variëteit van gereduceerde niveaus van Lichtenergie via de scheppingskracht en krachtige straling van de grote Aartsengelen. Geen van de gemanifesteerde Universums zou zonder deze energie kunnen bestaan, noch zou de mensheid dat kunnen.

Bijna dood ervaring (BDE).

Velen hebben vaak gelezen en gehoord over ‘bijna dood ervaringen (BDE)’ en hoe men de sensatie voelden van naar het Licht getrokken te worden. Maar al te vaak zijn de sensaties hetzelfde met slechts een paar variaties. Gewoonlijk ernstig ziek, met een traumatische ervaring of door welke ingrijpende gebeurtenis dan ook, wordt de persoon naar het Licht toe getrokken. Vaak wordt men dan bezield met een gevoel van gelukzaligheid en met een ongelooflijke, overweldigende Liefde. Vrij vaak zal men een bekend ‘Wezen van Licht (Engel)’ zien of, soms een dierbare die al eerder overleden is. Gewoonlijk heeft men een gevoel dat zij tot slechts zover en niet verder, naar het Licht kunnen gaan en worden dan wederom naar hun fysieke lichaam teruggehaald. Soms spreekt het Licht Wezen met hen (zie voorwoord), maar niet altijd. Soms, wordt aan hen een keuze gegeven om naar hun fysieke bestaan terug te keren of om door te gaan richting het Licht. Maar vaak ook wordt hen verteld dat zij terug moeten keren, want hun taak op Aarde is nog niet voltooid. Zoals eerder aangegeven, is de ‘Sluier’ tussen het fysieke en non-fysieke bestaan niet daarbuiten maar binnenin de mens zelf, hetzelfde is met de ‘bijna dood ervaring’. Het vindt allemaal plaats binnenin het hogere bewustzijn van de mens zelf, georkestreerd door het ‘Hogere Zelf’ binnenin de menselijke Geest. Een ‘bijna dood ervaring’ is gewoonlijk een kruispunt in het leven, een besluittijd en een kans om op het ‘Pad van Verlichting’ te treden. En vrij vaak, maar niet altijd, vindt er een ‘Ziel Vermenging’ plaats, waardoor een Hoger Frequentiedeel van de Ziel, die in het ‘Ziel Ster Chakra (iets boven het hoofd) verblijft, naar het ‘Heilige Hartchakra’ verhuist. Waardoor het proces begint om krachtiger de regisseur van het eigen leven en de ervaringen daarvan te worden, in plaats van vaak vanuit de ‘Ego gecentreerde’ persoonlijkheid. Zodat er meer een ‘Hart gecentreerde’ persoonlijkheid gaat ontstaan, waarbij het aspect Liefde een belangrijkere rol gaat spelen in het leven, zowel naar de persoon zelf toe als naar anderen.

 (Een proces dat ik in mijzelf herken en ook plaats heeft gevonden, waardoor ik later sterker, krachtiger en zelfbewuster in het leven ben gaan staan.)


Lichtpakketten.

Tijdens de ‘bijna dood ervaring’, is er een chemische reactie die plaatsvindt, wat de toegang mogelijk maakt naar een gedeelte van het brein, genoemd de ‘Heilige Geest’. Dit opent de toegang tot specifieke gebieden in het brein waarvan sommigen delen de ‘Lichtpakketten van Wijsheid’ bevatten die daarin opgeslagen zijn. Deze Licht Pakketten zijn samengesteld uit hogere frequenties van Licht en bevatten informatie waar de persoon gewoonlijk geen toegang toe kan krijgen. Dit voelt en ziet er niet alleen maar anders uit voor de bewuste geest van de persoon, maar geeft hen vaak toegang tot een gedeelte van hun eigen verleden en soms tot hun afstamming en andere relevante informatie. De mens in het algemeen dient zich te realiseren, dat alles wat men ooit ervaren heeft (alle levens tezamen tot en met het  besef een Facet van de Schepper te zijn), opgeslagen is binnenin de ‘Licht Pakketten van Wijsheid’ behorende tot de Hogere Dimensionale niveaus van het brein. Deze Licht Pakketten zijn in afwachting om via hogere frequenties van Licht, door de betreffende persoon geïntegreerd te worden in het dagelijks bewustzijn, waardoor het toegang zal geven tot alle pracht van de Goddelijke Erfenis. De mens heeft naast het fysieke lichaam ook een ‘Etherisch Lichaam’, dat een volledig authentieke replica bevat van zowel het fysieke lichaam als van de ‘Mentale en Emotionele lichamen van de Ziel’. Wanneer men sterft of volledig het lichaam verlaat, wordt het Zilveren Koord (zoals deze levengevende energie genoemd wordt) verbroken en ontruimt men volledig het fysieke voertuig, wat daarna onmiddellijk begint te desintegreren. De Ziel heeft zich dan langzaam met het Etherische Lichaam versmolten en men verhuist dan buitenwaarts naar de rijken van de Hogere Geestelijke Dimensies.
De Geestelijke Dimensies.

Velen hebben een onjuist begrip van hoe het is in de Hogere Dimensies van de Geestelijke Wereld. De Hogere Rijken zijn beslist geen ‘nevelachtige, substantieloze omgeving’ en zullen voor de overgegane mens niet anders schijnen te zijn dan wat men gewoon is in de fysieke wereld. Echter, zoals men te zijner tijd waar zal nemen, zijn er vele verschillen. Wanneer men overgaat, zal men zeer zeker vorm en substantie hebben. Maar de vorm zal meer verfijnd zijn en niet zo solide als in de fysieke wereld, niettemin zal het voor de persoon zelf solide aanvoelen en alles in de nieuwe omgeving zal ook vorm en orde hebben zoals men dat in de fysieke wereld gewoon was. Maar het niveau waar men op afgestemd is of waar men mee verenigd, zal bepalen hoe bewust men daar zal zijn en welke bekwaamheden men daar zal hebben, alsook hoe de omringende omgeving eruit zal gaan zien. Want in de Geestelijke Wereld creëert een ieder mede zijn omgeving. Ter verduidelijking, de frequenties die men projecteert of waar men mee resoneert, zullen bepalen naar welke Geestelijke Dimensie men zal verhuizen. En ook tot welk niveau van kosmische informatie men in staat zal zijn om daar toegang toe te verkrijgen. Met andere woorden de Aura of het Auragebied die in de fysieke wereld het fysieke-, het etherische en de astrale lichamen omringd en in standhoudt; is als een ‘mantel van Licht of een donker gewaad van disharmonieuze energie’, die men verzameld heeft gedurende alle levenservaringen met inbegrip van alle vorige levens. Degenen die al veel Licht in zich hebben en Zelfbewust zijn, worden vaak meteen voor hun ‘Opzieners Raad’ gebracht om terug te blikken op het voorbije leven. Niet om te beoordelen maar gewoon als terugblik om te zien welke uitdagingen en kansen er op een positieve manier, met liefde en mededogen tegemoet getreden kunnen worden. En welke taken er in de fysieke wereld niet volbracht werden en daarom opnieuw ervaren zullen moeten worden. Men kan in de Geestelijke Wereld namelijk niets voor wie dan ook verbergen, want het elektromagnetische veld van het Auragebied vertelt het hele verhaal van de betreffende persoon en iedereen kan de ‘Uitstraling en Lichtheid’ van de Geest zien of de tekortkomingen daarvan. Indien men volop met het Licht reflecteert dan zal de vormmanifestatie prachtig en volmaakt zijn en mag men er uit zien als wat voor leeftijd men ook graag mag zijn en in welke manifestatie die men wenst. (In het volgende deel van deze serie zal er verder op de materie worden ingegaan)
        
*Het voorwoord is autobiografisch. Ik heb deze zeer persoonlijke en gevoelige informatie openbaar gemaakt, om anderen die in soortgelijke problemen zitten een ‘hart onder de riem’ te steken. Met als advies ‘heb geduld, zoek hulp en houd moed’, want uiteindelijk lost de tijd alle problemen op. Als men hulp zoekt zal die altijd te vinden zijn in welke vorm dan ook. 
  

Zie tevens: Ronna Herman, site: 'Denk met je Hart'. Ronna Herman is een bekend medium en Channeler. Zij is onder meer een bekend schrijfster en bekend van het boek 'De Gouden Belofte'. 
Zie ook:de verhalen over 'De Dood delen 1 t/m 4' van januari 2013 op deze Blog. 
Zie eveneens: het verhaal 'Dood versus Leven' van eind januari 2013