Bestaat er ook reincarnatie en karma bij dieren?

Bestaat er ook reïncarnatie en karma bij dieren?

Dierenwereld

Reïncarnatie bij dieren.

Zeer zeker reïncarneren dieren net als de mensen, doch deze incarnatiecyclus moet men niet zo zien als bij de mens. Dieren behoren tot bepaalde zielengroepen. Doordat alle dieren in een groepsontwikkeling zitten, van een zelfde soort of aard, hebben zij ook een verschillende ontwikkeling. Globaal gezien kan men stellen dat amfibieën bijvoorbeeld een andere ontwikkeling doorlopen dan zoogdieren, en weekdieren hebben ook weer een andere groepsontwikkeling. Zo zijn er verschillende groepen van bewustzijnsvormen op Aarde te vinden. Deze bewustzijnsvormen van de verschillende groepen van dieren worden in de eigen groep uitgekristalliseerd, totdat er een hogere vorm van ontwikkeling bereikt is, die weer over kan gaan in een groepsenergie en een ontwikkeling van een hogere frequentie. Zo worden groepen door elkaar gevoed en moet men hun ontwikkeling zien als een hiërarchisch opgebouwd systeem. De verschillende groepen van dieren groeien uiteindelijk allemaal naar het allerhoogste niveau van hun ontwikkeling. Uiteindelijk gaat hun Godsvonk, die meer verbonden is aan het collectief bewustzijn van de zielengroep waartoe zij behoren, over in een Godsvonk die op de hoogst bereikbare frequentie gebruikt kan worden als eerste omkleding voor een eerste menselijke incarnatie. De overgang naar een eerste menselijke incarnatie kan overigens constant plaatsvinden, op elk moment en bij elke groepsziel in het dierenrijk. Doch uitsluitend als er door het bewuste dier voldoende individueel Licht bereikt is, op het voor het dier hoogst bereikbare frequentieniveau van zijn of haar eigen ontwikkeling. Het dier dient zich via verschillende stadia van ontwikkeling te bewegen volgens de ‘wet van karma’. Het dient de ‘wet van karma’, de wet van ‘oorzaak en gevolg’ te hebben doorleefd, voordat het zich tot een eerste mens en bijbehorend geestelijk wezen kan vormen. Dit proces is verschillend van tijdsduur en is afhankelijk van de mogelijkheden, die in het dierenrijk via de verschillende dierenrassen worden geboden. Er zijn verscheidene mogelijkheden die tot grote sociale contacten kunnen leiden en daardoor tot een snelle ontwikkeling, of juist tot een isolement waardoor de groei wordt vertraagd. Zij behoren allen tot de ‘leerschool van het geestelijk individu’ vanuit het dierenrijk. Indien de gehele Godsvonk in staat is zich voldoende te bekleden met ‘geestelijke bewustwording’ (Licht), kan het overgaan naar een menselijke geest. Dit wil overigens niet zeggen dat de mens vanuit het dierenrijk afkomstig moet zijn. Mens en dier vertegenwoordigen elk een strikt eigen incarnatie-/evolutielijn. Het één volgt het ander niet automatisch op. De mens is in zijn totaliteit als menselijk wezen geschapen, doch het dierenrijk biedt voor zeer hoog geëvolueerde dieren in individuele gevallen deze mogelijkheid. Doch dit moet als beperkt gezien worden ten aanzien van het geheel van de mensheid.

Ook wij zijn heus wel aardig hoor!

Karma bij dieren.

Zoals gezegd, hebben ook dieren een karmische beleving en zijn ook zij gebonden aan de ‘wet van oorzaak en gevolg’. Doch dit karma wordt vanuit de groepsziel hoofdzakelijk collectief beleefd en niet ieder dier is daar direct van afhankelijk. De Godsvonk in een dier zal gelet op de kansen die er zijn, geleidelijk aan steeds meer ‘bewustzijn’ tot zich nemen, zodat het dier langzaamaan steeds meer een individu kan worden, waardoor ook ieder dier weer verschillend van karakter en uitstraling wordt. Wat door dierenbezitters vaak ook als zodanig wordt herkend. Elk dier heeft binnen het collectief een incarnerend ego, zou men kunnen zeggen. Uit dit collectief bewustzijn van de groepsziel zal ooit de eerste Godsvonk voor een mens gaan ontstaan, waarna er een eerste incarnatie naar een menselijk wezen plaats kan vinden. Vanuit deze incarnatie is er uiteraard geen karma, maar wel een bepaalde frequentie, een ‘trillingsfrequentie’ van de Godsvonk opgebouwd vanuit het collectief van waaruit het dier is geïncarneerd.

Houd ook effe rekening met ons, ja!

Ontwikkelingsproces in het dierenrijk.

Zoals gezegd, ontwikkelen de lagere dierlijke levensvormen zich geleidelijk aan tot de hogere. Normaal gesproken is er een pad dat de dierlijke energie volgt in spirituele vooruitgang en in intelligentie. Zelfs de energie van de kleinste insecten reist in haar groei van punt A naar punt Z. Dierlijke energie hoeft niet altijd als zodanig te blijven existeren, maar kan dat wel gedurende de tijdspannes, waarin zij in het evolutieproces zowel van waarde als van betekenis kan zijn. De energie die tot menselijke ervaring wordt gevormd is afkomstig uit dezelfde bron die ook al het overige leven vormt, namelijk die van de Schepper en is wat dat betreft dierlijke energie net als menselijke energie onvernietigbaar en voor eeuwig en altijd. Ieder dierlijk leven dat hier komt hervormt zijn energie in ofwel een versnelde of een vertraagde vorm van verlichting, afhankelijk van de in het leven opgedane ervaringen. Omdat een dier net als mensen leert en ervaring opdoet, groeit het geleidelijk aan naar een ruimer bewustzijn en telkens naar een iets hoger energieniveau in het dierenrijk. Dit ontwikkelingsproces geldt niet minder voor de weinige soorten, waarvan het dierlijkinstinct niet aangepast kan worden om in dit gebied te leven zoals de overige dieren. Dat is dan geen kwestie van evolutie, maar van wrede experimenten van kwade krachten, die opzettelijke wreedheid in het dierenrijk hebben veroorzaakt. Hoewel energiestromen alleen van de Schepper afkomstig zijn, is intelligentie en een moreel bewustzijn een andere zaak. Het is aan de mens die op grond van zijn kennis ingrijpt in het biologisch leven van een reeds existerende levensvorm en om dat op een moreel verantwoorde wijze te doen. De fossielen die op Aarde ontdekt zijn waren beslist geen voorbeelden van de enige dieren die er ‘eonen’ geleden leefden. In het prille begin van het dierlijk leven op de planeet waren alle soorten alleen maar ‘zacht en goedaardig’ van karakter. Als gevolg van afschuwelijke experimenten ten gevolge van misbruik van de ‘vrije wil’ door duistere krachten, kwam later het dierlijk ontwerp in de lagere energiefrequenties van de fysieke wereld terecht, waar slechte energie gemanifesteerd en in stand gehouden kon worden. Dat vernietigde uiteindelijk de dierlijke energiebalans die in hogere frequenties in evenwicht gehouden konden worden. Toen door de duistere machten eenmaal de polariteit tussen ‘wreedheid en zachtheid’ tot stand was gebracht, ontstond het begrip ‘natuurlijke vijanden’ om evenwicht te bereiken tussen dieren met een tegengesteld karakter. Enkele van deze uit experimenten gecreëerde diersoorten waren uiterst wreed en hoewel ze in de huidige geschiedenis niet of nauwelijks vermeld worden, werden zij in de mythologie uitgebeeld als groteske monsters op het land of in de zee. Maar de duistere machten beperkten lang geleden hun afschuwelijke scheppingen niet alleen tot grote dieren. Zij creëerden bijvoorbeeld ook vlooien. Vlooien waren altijd alleen maar bedoeld als plaag, variërend van de irritaties die zij veroorzaken bij de dieren die zij het leven moeilijk maken, tot de ziektes die zij veroorzaken of verspreiden. Een nog schadelijker bedoeling lag ten grondslag aan het door deze duistere machten scheppen van de kleinste levensvormen, de microben, die bestemd waren om vernietiging van een onmetelijke omvang van alle andere levensvormen te veroorzaken.

Mogen wij er ook nog zijn!

Verstoring energiebalans door het doden van dieren.

De oorzaak van de dood van zelfs één dier en de leegte die dat achterlaat, kunnen niet los van elkaar gezien worden bij het ‘meten’ van de daaruit voortvloeiende negativiteit. Lang geleden (ten tijde van Lemurië) werd de uitroeiing van alle dieren op Aarde veroorzaakt door een ingrijpende en plotselinge klimaatsverandering, maar hun massale uittocht leidde niet tot negativiteit. Het was slechts iets dat snel gebeurde als gevolg van een zware opeenhoping van negativiteit, te wijten aan de daden van de mensen die zich er niet van bewust waren hoever zij afgedwaald waren van Gods waarheid. En de planeet moest zich toen bevrijden van al die negativiteit. Maar het resultaat was verpletterend: de dood van de meeste levensvormen op de toenmalige planeet en de noodzaak om de Aarde opnieuw te bevolken. In sommige gevallen waren de nieuwe levensvormen totaal anders dan de vorige levensvormen. Wat recenter is de Noord-Amerikaanse bizon, waar er miljoenen van rondzwierven, werden willens en wetens gedood. Sommige werden louter en alleen voor de sport gedood, maar een meer ‘duistere’ achterliggende gedachten was om de levens behoevende hulpbronnen van de inheemse bevolking (Indianen) van het land te elimineren. Om de indianen daarna in reservaten te kunnen opsluiten. In dit geval dient men ‘spiritueel’ gezien twee zaken van elkaar te scheiden. Enerzijds het doden zelf zoals dat was geworteld in de kwade opzet ervan, waardoor er veel negatieve energie werd gegenereerd. Anderzijds het snelle en enorme verlies aan dierlijk leven dat eveneens een enorme hoeveelheid negatieve energie creëerde. Deze laatstgenoemde negatieve energie werd door de Geestelijke Wereld echter tot ‘Licht’ getransmuteerd, vanwege de onschuld van de verloren gegane levens, zodat deze hele gang van zaken niet tot een lang durende negativiteit hoefde te leiden. Doch de negatieve energie ten gevolge van de ‘kwade opzet’ bleef daarentegen wel bestaan (zie o.a. de gehechtheid aan het particulier wapenbezit in Amerika en de angst, achterdocht en agressie die daardoor in stand gehouden wordt. Alsook het isolement waarin de inheemse bevolking na de kolonisatie in terecht gekomen is). De vernietiging van dierlijk leven ten gevolge van onwetendheid of onbedoelde onachtzaamheid, die de dood van een dier veroorzaakt, heeft eveneens een zelfde soort tegenwicht en leidt daarom niet tot lang voortdurende negativiteit. Maar dat geldt niet voor situaties waarin men met opzet een dier genadeloos martelt tot de dood erop volgt en daar ook nog eens plezier aan beleeft. Ondanks de onschuld van het dier in kwestie, voegt de negativiteit veroorzaakt door de pijn en de kwellingen zich bij de negativiteit van de dader, wat voor hem van lange duur kan zijn totdat wroeging hem zelf enorm gaat kwellen. Dientengevolge genereert slechts één soort doding soms tienmaal meer negativiteit dan het massaal slachten van dieren ten behoeve van de voedselindustrie.

Wat hebben wij ooit misdaan?

Dierenmishandeling.

Hoewel het misschien onevenwichtig lijkt is, is het in het laatste geval zo dat het doden van dieren om als voedsel te dienen doorgaans niet geworteld is in kwaadaardigheid, maar in een soort onnadenkendheid die het vlees van dieren als noodzakelijk onderdeel van de menselijke voeding beschouwt. Vaak ontstaan vanuit cultureel oogpunt om als volk op een bepaald moment door omstandigheden gedwongen, te kunnen overleven. Dus ook in deze gevallen van voedselvoorziening is er geen nadrukkelijke negatieve energie als tegenhanger. Een ander voorbeeld van tegenwicht in energie doet zich voor bij het gebruik van dieren voor medisch onderzoek. Hoewel deze dieren beslist niet barmhartig worden behandeld, heiligt het doel als het ware de middelen, omdat deze experimenten zijn bedoeld om de mensheid ten goede te komen door ziekten uit te bannen of er op zijn minst een effectieve behandeling voor te vinden. Daarom wordt de negativiteit (spiritueel gezien) ten gevolge van de pijn en de doodsangst van het dier, ‘geneutraliseerd’ door het doel van het onderzoek. Maar er zijn helaas heel veel meer voorbeelden van dierenmishandeling, die blijvende ‘negativiteit’ en negatieve energie genereren. Bijvoorbeeld het doden van walvissen en de vernietiging van dolfijnen ten gevolge van de opzettelijke achteloosheid van vissers. Of de dieren die door mensen uit hun natuurlijke leefomgeving worden weggehaald en daarmee verstoken zijn van hun natuurlijke voedselbronnen. Of alle dieren die door bewuste vervuiling van het milieu worden gedood of worden misvormd. Of dieren die zonder pardon worden gedood vanwege hun bont, hun slagtanden, hun eieren of andere lichaamsdelen. Of dieren die gedood worden om ze als ‘kunstvoorwerp’ op te zetten of huisdieren die door hun baasjes worden verwaarloosd, mishandeld of gewoon ergens op straat of in een bos worden achtergelaten. In al deze gevallen is er sprake van blijvende ‘negativiteit’ en negatieve energie ten gevolge van de combinatie van wrede en hebzuchtige bedoelingen van de daders enerzijds en de negatieve dierlijke energie anderzijds. Want al deze getraumatiseerde dieren leiden een min of meer vreselijk bestaan op Aarde, om die vaak op een al even vreselijke wijze weer te moeten verlaten.

Gun ons ook een fijn bestaan!

Dieren in gevangenschap.

Maar er zijn nog andere vormen van dierenmishandeling die pure negativiteit voortbrengen. De zielen van dieren die veroordeeld zijn tot kooien in de dierentuin zijn allen getraumatiseerd. Hoe kan iemand zich er niet bewust van zijn dat een dergelijk bestaan een marteling is voor dieren, die gewend zijn vrij in de natuur te leven?. Vaak in een sociaalverband en die dan met geweld uit dat leven worden weggerukt en tot kooien veroordeeld worden! Ook dieren geboren in gevangenschap lijden hier min of meer door. De natuur van een dier verloochent zich niet, bovendien communiceren dieren telepathisch met elkaar, zodat ook deze dieren weten wat hen overkomen is. Helaas wil de wetenschap nog steeds niet geloven dat er bij een dier meer is dan alleen maar een instinct en dat hogere diersoorten niet alleen maar vanuit hun instinct reageren, maar ook vanuit een al dan niet rijk gevoelsleven. Overigens heeft onderzoek bij Chimpansees al jaren geleden uitgewezen, dat zij in staat zijn op een niveau van een vier of vijf jarig kind hun wensen en verlangens te kunnen uiten. Alsook op dat niveau kunnen communiceren. Ook bij andere hogere diersoorten zijn inmiddels al opmerkelijke resultaten geboekt. Vroeg of laat zal de mens methoden gaan ontdekken, waardoor men daadwerkelijk met dieren zal kunnen communiceren. De uitkomsten daarvan zal de mensheid tegen die tijd volledig doen verrassen. Kortom het dier denkt niet zo rationeel als de mens, maar wel vanuit hun gevoelsleven en met een (veel) bredere kijk op hun directe leefomgeving dan alleen maar vanuit een bepaald instinct. Een bemoedigend aspect van het vangen van dieren om tentoon te stellen is, dat in sommige dierentuinen voor een aantal dieren een ruimere natuurlijke omgeving in de plaats gekomen is dan alleen maar ‘kooien en omsloten ruimtes’. En zelfs in sommige dierentuinen ‘safari-achtige parken’ om de leefomgeving van de dieren zo natuurlijk mogelijk na te kunnen bootsen. Wat zonder meer een goede ontwikkeling is en de frustraties bij dieren aanzienlijk af doet nemen. Maar desalniettemin nooit tegen een natuurlijke leefomgeving op kan wegen. Ook fokprogramma’s die opgezet worden om bepaalde soorten voor uitsterven te behoeden is een positieve ontwikkeling. In het geval van een ‘voorstelling geven’ door dolfijnen en bepaalde walvissoorten, hebben sommige mensen de ernstige schade die deze dieren worden toegebracht onderkend en zijn zij naar betere behuizingen voor hen gaan zoeken. Maar slechts een paar van de vele veroordeelde dieren zijn hierdoor echter bevrijd. De meerderheid lijdt echter nog steeds in hun gevangenschap, ondanks de uitstekende verzorging die hun doorgaans wordt toebedeeld. Hetzelfde wrede bestaan geldt ook voor circusdieren, die niet alleen fysiek misbruikt worden, maar die tot op zekere hoogte ook psychisch verminkt worden door hun gevangenschap en tegennatuurlijk gebruik ten behoeve van menselijk vermaak. Dit ondanks de goede of uitstekende verzorging die zij doorgaans krijgen. Juist de goede verzorging is nog het enige ‘lichtpuntje’ in hun grauwe bestaan en houdt hun psychisch doorgaans op de been. Ook hier is helaas geen sprake van een tegenwicht tegen deze negatieve energie. De gekwelde zielen van al deze dieren hebben naderhand in de Geestelijke Wereld alle tijd nodig om weer te helen, net als mensen die onder bepaalde omstandigheden ernstig getraumatiseerd zijn. Als men de vele miljoenen dieren neemt die lijden onder de verschillende omstandigheden die er geschetst zijn, dan kan men de enorme pogingen indenken die er in de Geestelijke Wereld gedaan moeten worden om elk van deze dieren weer te kunnen helen.

Spiritualiteit

Domino effect.

Iedere keer dat een diersoort geheel of gedeeltelijk wordt uitgeroeid, vindt er een zekere verandering op de wereld plaats. Maar zolang het ‘tegenwicht’ de negatieve energie omzet in Licht, kan die verandering al dan niet schadelijk zijn. Wat kan gebeuren is namelijk een ‘domino-effect’, als gevolg van het verstoren door de mensheid van de energiebalans die door de natuur is ingesteld. Indien men de gevolgen zouden zien van de uitwerking van insectenverdelging, veruit het grootste aantal dierlijke ‘wezentjes’ dat vernietigd wordt, dan zou men ogenblikkelijk andere methoden gaan bedenken. Wanneer de oogst op grote schaal wordt vernietigd door insecten, verstoort dat de ‘lichtbalans’ die afkomstig is van de mensen, die plotseling geconfronteerd worden met honger of wellicht met financiële gevolgen. Men heeft dientengevolge zijn toevlucht gezocht tot chemische verdelging om de vernietigende kracht van de schadelijke diertjes tegen te gaan. Door de dood van deze ontelbare aantallen wordt er een grotere oogst binnengehaald. Waardoor boeren en de afnemers zich minder zorgen hoeven te maken over een tekort aan voedsel, en de negativiteit ten gevolge van de zorgen die zij hadden gemaakt wordt daarmee opgeheven. Het ‘domino-effect’ van deze oplossing veroorzaakt echter andere afwijkingen. De chemicaliën maken de insecten die de poging om ze te vernietigen overleven, niet alleen sterker maar zij geven echter ook aanleiding tot bezorgdheid om hun uitwerking op de gezondheid van de mens. Wanneer de menselijke factor een rol gaat spelen bij het evenwicht dat door de natuur is ingesteld, veroorzaakt het soms zelfs met de beste bedoelingen, meer negativiteit dan dat het wegneemt. Daardoor kan er met zekerheid gesteld worden, dat veel van de negativiteit die de planeet zo ongunstig beïnvloedt, direct veroorzaakt wordt door het menselijk negeren van het algemeen belang van dieren.

Engel

Engelen bij dieren.

Maar ondanks al het lijden van dieren, worden dieren ook door de Geestelijke Wereld bijgestaan en begeleid, zelfs van dieren die men doorgaans niet zo aardig vindt en het ook niet van verwacht. Hoe vreemd het misschien ook klinkt, maar er is bij dieren net als bij mensen sprake van een engel die hen bijstaat. Een engel voor iedere diersoort via een niveau van zielsverbinding, dus niet op grond van een individuele opdracht zoals dat voor mensen geldt. Deze speciale engelen die hen begeleidt, vertegenwoordigden ooit ook eens dierlijke energie. Dierlijke energie afkomstig uit het begin van de dierlijke evolutie en hun toenmalig begripsvermogen, toen alle dieren nog ‘vredelievende, spirituele en intelligente’ wezens waren. Op het niveau van de ziel zijn dieren zich bewust van de voor hen bestemde weldaden van de engelen. Zelfs de dieren, waarvan het leven ellendig is, ondergaan de kracht en invloed van engelen om hun lijden te verlichten, of om hen te helpen hun fysieke leven te beëindigen wanneer zij te veel pijn te verduren krijgen. Sommige engelen beschermen grotere aantallen of intelligentere dieren dan andere, maar hun verantwoordelijkheden zijn niet belangrijker dan die van de anderen. Omdat al deze levens daadwerkelijk iets te betekenen hebben in het ‘universele schema’ om evenwicht in stand te houden in de dierlijke energie. De engelen bij dieren brengen een saamhorigheidsgevoel tot stand om een diersoort te beschermen, maar zij hebben niet het recht om de mensen die wreed zijn voor een enkel dier of voor de hele soort, uit wraak zomaar van de Aardbodem weg te vagen. Milieubeschermers die te goeder trouw handelen (niet uit egoïstische, politieke, persoonlijke of economische motieven), worden in hun pogingen gesteund en bijgestaan door deze engelen van dieren.

Inspiratie: ‘Par Lanto’ en ‘Matthew’s openbaringen voor een Nieuwe Tijd’, Suzanne Ward.