Wordt dit jaar het jaar van transformatie?

Wordt dit jaar het jaar van transformatie?

 

Denk om onze Aarde

Algemeen.

Mogelijk biedt juist dit jaar de mensheid de gelegenheid om een einde te maken aan armoede en de wereld te transformeren om beter te voldoen aan de menselijke behoeften. Dit terwijl we ons milieu beschermen, vrede proberen zeker te stellen en de mensenrechten proberen te verwezenlijken. De mensheid bevindt zich op een historisch keerpunt en de richting die men zal nemen, zal bepalen of men de beloften waar zal kunnen maken of dat men zal falen. De mens kan besluiten om een einde te maken aan de eeuwenoude ellende van extreme armoede en honger. Of men kan besluiten de planeet af te blijven breken en de ontoelaatbare ongelijkheid, verbittering en wanhoop voort te laten bestaan. De ambitie is toch om voor iedereen duurzame ontwikkeling te bereiken? Jongeren zijn niet voor niets de ‘fakkeldragers’ van de komende agenda voor duurzame ontwikkeling tot 2030. Men moet er voor zorgen dat de komende tijd niemand achterblijft, terwijl de mensheid tegelijkertijd probeert de planeet te beschermen. Transformatie is het parool. Men wordt geroepen om verandering te omarmen. Verandering in onze onze samenleving en verandering in onze relatie met de planeet waarop wij leven. Daarbij kunnen we volledig beantwoorden aan de behoeften van onze tijd en de tijdloze beloften, gedaan bij de geboorte van de Verenigde Naties, waarmaken. Zeventig jaar geleden, bij het aannemen van het Handvest van de organisatie, gingen de gezamenlijke naties een plechtige verbintenis aan: ‘om komende geslachten te behoeden voor de gesel van oorlog, om de gelofte te bevestigen voor de fundamentele rechten van de mens, om de waardigheid en de waarde van het menselijk individu, in de gelijke rechten van mannen en vrouwen en van grote en kleine naties, om de voorwaarden waaronder rechtvaardigheid en respect voor het internationaal recht kan worden gehandhaafd vast te stellen en om sociale vooruitgang en een hogere levensstandaard in grotere vrijheid te bevorderen’.

Millenniumdoelen.

De verklaring over het ‘Recht op Ontwikkeling (1986)’, vereiste vervolgens een aanpak die de zinvolle deelname van allen in ontwikkeling zou garanderen en in de eerlijke verdeling van de voordelen ervan. In de afgelopen zeven decennia is op vele fronten indrukwekkende vooruitgang geboekt. Sinds de Aarde Top van ’92 in Rio de Janeiro heeft de mensheid een nieuwe route voor het menselijk welzijn vastgesteld, het pad van duurzame ontwikkeling. De Millenniumverklaring en de Millenniumontwikkelingsdoelen (MOD’s) voor ontwikkeling verwoord in het jaar 2000, stelden mensen centraal en genereerden daarbij ongekende verbeteringen in het leven van velen over de gehele wereld. De wereldwijde mobilisatie van de MOD’s liet zien, dat multilaterale actie een tastbaar verschil kan maken. En toch zijn de omstandigheden in de wereld van vandaag nog ver verwijderd van de visie van het Handvest. Te midden van grote overvloed voor sommigen, zijn we getuige van alom aanwezige armoede, grove ongelijkheid, werkeloosheid, ziekte en ontbering voor miljarden mensen. Het aantal vluchtelingen is op zijn hoogste niveau sinds de Tweede Wereldoorlog. Gewapende conflicten, criminaliteit, terrorisme, vervolging, corruptie, wetteloosheid en de uitholling van de rechtsstaat zijn dagelijkse realiteit. De gevolgen van de wereldwijde economische ‘voedsel- en energiecrises’ zijn nog steeds voelbaar. De gevolgen van klimaatverandering zijn nog maar net begonnen. Deze tekortkomingen en gebreken definiëren de moderne tijd net zozeer als onze vooruitgang in wetenschap, technologie en de mobilisatie van mondiale sociale bewegingen. Maar we weten ook dat deze problemen geen natuurverschijnselen zijn of het resultaat van omstandigheden die buiten onze macht liggen. Ze zijn het gevolg van handelingen en nalatigheden van mensen, van openbare instellingen, de particuliere sector en anderen belast met de bescherming van de mensenrechten en verdediging van de menselijke waardigheid. We hebben de kennis en de middelen om deze problemen aan te pakken. Maar we hebben nu dringend leiderschap en gezamenlijke actie nodig. Dit zijn de universele uitdagingen.

Onze eigen verantwoordelijkheid.

Onze wereldwijde verplichtingen uit hoofde van het Handvest van de Verenigde Naties zouden ons tot handelen moeten aanzetten. Ons gevoel van empathie en welbegrepen eigenbelang zouden ons tot handelen moeten aanzetten. Onze verantwoordelijkheden als ‘Rentmeesters van de Planeet’, zouden ons evenzeer tot handelen moeten aanzetten. Geen van de hedendaagse bedreigingen respecteren de door mensen getrokken grenzen, of dat nu nationale grenzen zijn of grenzen van klassen, talent, leeftijd, geslacht, locatie, etniciteit of van religie. In een onomkeerbaar met elkaar verbonden wereld, worden problemen waar een ieder van ons voor staat, soms ook problemen waar we allemaal voor staan. Soms geleidelijk maar soms ook plotseling. Echter, confrontatie met netelige situaties is niet alleen een last, maar soms ook een uitdaging en een kans om nieuwe partnerschappen en allianties te smeden. Allianties die samen kunnen werken om het lot van de mensheid vooruit te helpen. We moeten investeren in het onvoltooide werk van de MOD’s en ze gebruiken als springplank naar de toekomst die we wensen, een toekomst zonder armoede en gebouwd op mensenrechten, gelijkheid en duurzaamheid. Dit is onze plicht en het moet de erfenis zijn die we onze kinderen willen nalaten. In onze zoektocht om een mondiale agenda voor duurzame ontwikkeling voor de jaren na 2015 vorm te geven, is de internationale gemeenschap aan een ongekend proces begonnen. In slechts twee jaar sinds de Conferentie van Rio (+20), de hoeksteen voor het proces na 2015, hebben alle lidstaten en het gehele VN-systeem, velen deskundigen en een dwarsdoorsnede van het maatschappelijk middenveld, het bedrijfsleven en nog belangrijker: miljoenen mensen uit alle hoeken van de wereld, deze uiterst belangrijke tocht afgelegd. Dit op zichzelf is reden tot grote hoop. De creativiteit en het gedeelde gevoel van zingeving, voortgekomen uit de hele menselijke familie, is het bewijs dat de mensheid kan samenwerken om te vernieuwen en samen kunnen werken op zoek naar oplossingen ten behoeve van het algemeen welzijn.

Kansen.

De huidige tijd is geen tijd om te zwichten voor politiek opportunisme, of om te volstaan met de kleinste gemene deler. De nieuwe bedreigingen waarmee we geconfronteerd worden en de de nieuwe mogelijkheden die zich voordoen, vereisen een hoog ambitieniveau en een echte ‘participatieve, responsieve en transformationele’ opstelling. Dit geldt ook voor de aanpak van de klimaatverandering. Zoals onderstreept door het ‘Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), verergert klimaatverandering de bedreigingen die de mensheid te wachten staan. Ze maakt uitvoering van de agenda voor duurzame ontwikkeling moeilijker, omdat positieve trends worden omgebogen, of zich nieuwe onzekerheden of toenemende kosten van herstel zich voor gaan doen. Dit initiatief kan dus geen ‘business as usual’ zijn. Drie internationale bijeenkomsten op hoog niveau in het komende jaar bieden ons de kans om een nieuw tijdperk van duurzame ontwikkeling uit te stippelen. De eerste is de ‘Internationale Conferentie over Ontwikkelingsfinanciering’ in juli in Addis Abeba, waar een verdrag voor een mondiaal partnerschap kan worden gerealiseerd. De tweede is de speciale top over duurzame ontwikkeling in september bij de Verenigde Naties, waar de wereld de nieuwe agenda en een set van ‘Duurzame Ontwikkelingsdoelen’ zal omarmen, waarvan we hopen dat het een nieuwe kijk op mens en milieu zal opleveren. De derde zal de 21 ste Conferentie van de Partijen (COP21) van het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering in december in Parijs zijn. Een conferentie waar de lidstaten hebben toegezegd om een nieuwe overeenkomst goed te keuren om een dreiging aan te pakken, die het waarmaken van de nieuwe ontwikkelingsagenda zou kunnen bemoeilijken. De sterren staan gunstig voor de wereld om historische acties te ondernemen om levens te veranderen en de planeet te beschermen. Dring er bij regeringen en mensen overal op aan om hun politieke en morele verantwoordelijkheden te vervullen!. Dit is een oproep tot waardigheid en we moeten reageren met al onze visie en daadkracht.

 

 

 

De wereld in nood.

Het is duidelijk dat een aantal mensen ten langen leste de gevaren ernstig beginnen te nemen, die worden veroorzaakt door de opwarming van de aarde en van de klimaatveranderingen die daarvan het gevolg zijn. Het is waar dat er veel onenigheid bestaat over de realiteit en de ernst van de gevaren en over de beste manieren, om de problemen aan te pakken waarvan het bestaan erkend wordt. Echter, er is geen twijfel dat sommigen tenminste onderkennen dat de mensheid voor een enorme opgave staat, om de voortschrijdende verwoesting te stoppen en het evenwicht van het milieu te herstellen. Evenzo is het waar dat zelfs de meest bewuste en bezorgde mensen weinig weten van de omvang en de complexiteit van de problemen. Het probleem van vervuiling is zo een kwestie. Vervuiling bestaat in vele vormen, sommige overduidelijk en gemakkelijk aan te pakken, indien de wil daartoe bestaat. Anderen echter, vereisen een wetenschap en een remedie tot nu toe onbekend zijn aan de mens. Ze zijn zo giftig en verwoestend dat er hoge prioriteit aan gegeven moet worden om ze te boven te komen. De uitwerking van vervuiling op de kwaliteit van lucht en voedsel, op dieren in het algemeen en vooral op vissen in rivieren en oceanen is bekend, maar wordt nog grotendeels genegeerd. Het meest verwoestende van alles, dat door nucleaire straling wordt veroorzaakt, moet nog ontdekt worden door de wetenschap. De hogere niveaus van nucleaire straling ontgaan nog de huidige atoomtechnologie. Ze zijn ook het giftigste en en gevaarlijkst voor de mens en de lagere natuurrijken. Op al deze niveaus moeten de problemen van vervuiling nog overwonnen worden. Dit kan alleen worden bereikt door een volledige reorganisatie van de huidige politieke, economische en sociale structuren. Alsook nader technologisch onderzoek vanuit de wetenschap. De mens heeft de Aarde geplunderd, vervuild en zijn eigen leefmilieu ernstig beschadigd. Nu moet de mens het als de hoogste prioriteit beschouwen om te herstellen wat hij beschadigd heeft en zo zijn kwijnende planeet weer gezond maken. Hij moet leren zijn aanspraken op de planeet te vereenvoudigen en zich de schoonheid van eenvoud en de vreugde van alles samen te delen nog eigen maken.

Geen keus.

De mens heeft maar weinig keus: ‘de urgentie van de taak eist onmiddellijke actie, maar slechts enkelen beseffen de ware omvang van de reeds aangerichte schade’. De vraag is gerechtvaardigd, kan de planeet nog gered worden en met welke middelen?. Het antwoord is een volmondig Ja! En wel, door middel van de transformatie van de huidige manier van leven door de meerderheid van mensen. De hoogste ambitie van alle zogenaamde ‘ontwikkelde landen’ is om een steeds hoger percentage van economische groei te verkrijgen. Om daardoor nog rijker te worden in een economische wereld die gebaseerd is op concurrentie en om daardoor meer invloed en macht te verkrijgen. En aldus een hogere levensstandaard te genieten. Hiervan uitgaande, wordt de plundering van de planeet en de achteloze verspilling van hulpbronnen, gezien als niet meer dan natuurlijk en noodzakelijk. Dit onverantwoordelijke handelen heeft de planeet uiteindelijk bijna op de knieën gebracht. We moeten daarom de huidige houding ten opzichte van productie verschuiven van ‘hebzucht, verspilling en competitie’, naar een houding van toereikendheid. In plaats van te zeggen: ‘hoeveel kunnen we produceren en hoeveel winst kunnen we maken’? Zouden we moeten vragen; ‘hoeveel hebben we daadwerkelijk nodig’? Met hoe weinig van deze producten kunnen we toe? Hoe weinig van dit en van dat verschaft ons een rijk en vol leven, op een manier dat alle mensen daarin kunnen delen?. Als de planeet meer wordt gezien als een levend wezen, ‘volkomen in alle onderdelen, elk onmisbaar voor het Geheel’, dan zullen nieuwe inzichten en gezond verstand de overhand krijgen. De mens zal zichzelf dan meer gaan zien als de beheerder van een natuurlijke orde, die voorbestemd is om te functioneren in harmonie en schoonheid met de wereld om zich heen, terwijl elk natuurrijk verbonden is met dat wat eronder en erboven ligt. Alles in overeenstemming met het Plan zoals de schepper het ooit voor de wereld bedoeld heeft.

   

Bron: Samenvattend verslag over de Agenda voor Duurzame Ontwikkeling na 2015. VN. Alsook: Share Nederland.