Het vluchtelingenprobleem.
Actueel.
Naar
schatting tienduizend migranten zullen vanuit Oostenrijk naar Duitsland komen,
denken de autoriteiten. Angela Merkel
denkt dat ongeveer de helft van de 800.000 vluchtelingen die dit jaar Duitsland
bereiken, daadwerkelijk mag blijven. De families van die mensen zullen
vervolgens ook naar Duitsland komen. De wereld ziet Duitsland als een land van
hoop, wat niet altijd zo is geweest. De economie staat er in dat land goed
voor, er is behoefte aan banen en men kan relatief gemakkelijk een
verblijfstatus krijgen. In München, in het zuiden van Duitsland, zijn intussen
al bussen met honderden migranten aangekomen. Het gaat om mensen die vrijdag
eerst te voet en later met de bus, vanuit Hongarije naar de grens met
Oostenrijk waren vertrokken. Eerder bereikte een trein met vierhonderd
migranten het Oostenrijkse Salzburg. De vreemdelingen hadden daar best asiel
aan kunnen vragen, maar dat wilde nagenoeg niemand. Duitsland is het land waar
zij allen naar toe willen, na de woorden van bondskanselier Angela Merkel, dat
Syrische vluchtelingen welkom zijn in haar land en dat Duitsland de toestroom
aankan. De laatste ontwikkelingen komen na een nachtelijk, gezamenlijk besluit
van Oostenrijk, Duitsland en Hongarije. In het laatstgenoemde land werd de
chaos door de flinke toestroom van migranten steeds groter, bij opvangkampen en
rond het Keleti-treinstation in Boedapest. Oostenrijk zette het licht vannacht d.d.
4 september 2015, op groen en bood de migranten de mogelijkheid massaal de
grens over te steken. Zij die al aan het lopen waren, werden opgepikt door
bussen, die beschikbaar werden gesteld door de Hongaarse autoriteiten. Anderen
werden van Keleti naar de grens gebracht.
Een normaal
leven.
Onderwijs,
vrijheid, vrede, werk, of te wel een normaal leven, dat is wat de meeste
vluchtelingen naar zij zeggen willen. Op de vraag waarom ze dood, uitbuiting,
verlies van familie, onvoorstelbaar lijden en ontberingen wilden riskeren,
antwoorden zij: ‘er was geen andere optie’. Vervolging, armoede en oorlog zijn
de voornaamste drijfveren. Geen veiligheid, geen vrede, geen werk en geen hoop
op een toekomst ligt aan hun besluit ten grondslag. Niets vat zo treffend samen
wat er mis is met onze wereld, als het vluchtelingen probleem. Het is een
tragisch symbool van ons falen, ‘op mondiaal, nationaal en op lokaal niveau’. Verdronken
vluchtelingen op de Middellandse Zee, omgekomen vluchtelingen in vrachtauto’s,
slachtoffers van mensensmokkelaars, het zijn allemaal slachtoffers van de
onmenselijke omstandigheden in hun thuisland. Ze zijn migranten, allemaal
onderweg naar een voor hun onzekere toekomst. Aan deze migratiegolf komt
voorlopig nog geen einde. Waar moeten we zoeken naar oplossingen? Regeringen en
leiders lijken niet de juiste vragen te stellen en meer aan symptoombestrijding
te doen, dan de oorzaken adequaat aan te pakken. Ieder land houdt er een eigen
aanpak op na, sommige landen nemen meer op hun schouders dan redelijk voor hen
is. Andere landen vermijden het om verantwoordelijkheid op zich te nemen. Zoals
vaker met grote internationale problemen vereist deze crisis een adequaat
antwoord en ook een eensgezinde internationale oplossing voor de lange termijn.
Maar bovenal een verandering in mentaliteit en prioriteiten. We moeten
vooruitzien naar een rechtvaardige mondiale samenleving die voorziet in de
behoeften van al haar burgers. Om de nood te ledigen zou het vooralsnog een
oplossing zijn om zo veel mogelijk, de grenzen open te stellen en vrijheid van
beweging toe te staan, wat in wezen een grondrecht van de mens is. Op het
ogenblik vangen veel lokale gemeenschappen de vluchtelingen op waar regeringen
te kort schieten. Geconfronteerd met groeiende aantallen migranten die hun
kusten bereiken, is de reactie van veel lokale gemeenschappen om hulp te
bieden. Veel landen doen wat mogelijk is, terwijl sommige landen ervoor kiezen
om vluchtelingen als ‘illegaal’ te beschouwen, als rechtvaardiging voor hun
terughoudendheid bij het nemen van hun verantwoordelijkheid. De uitdaging waar
vluchtelingen ons nu mee confronteren, is niet beperkt tot Europa en wat nu
volgt is wellicht een te eenvoudige voorstelling van de feiten (ongetwijfeld
zijn er oneindig veel factoren die een rol spelen) maar: ‘de Westerse Wereld
heeft deels bijgedragen aan de drijfveer om te migreren’. Oorlogen, direct of
indirect en de wapenhandel hebben stromen vluchtelingen gecreëerd. De
internationale gemeenschap is er tot nu toe niet in geslaagd om in een
evenredige herverdeling van de hulpbronnen van de wereld te voorzien. Wat tot
gevolg heeft dat miljoenen mensen in hun eigen land niet de beschikking hebben
over basisbehoeften en fundamentele rechten. Zoals bijna alle vluchtelingen
zeggen: ‘Als ik in mijn eigen land kon blijven, zou ik dat doen’.
Rapport
vluchtelingencrisis.
In juni 2015
bracht Amnesty International haar rapport: ‘De mondiale vluchtelingencrisis,
een samenzwering van verwaarlozing’ uit. In antwoord op de wereldwijde
toenemende vluchtelingencrisis. Het rapport stelt: ‘In 2013 kwam het aantal gedwongen
ontheemden voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog boven de 50 miljoen
mensen, zowel in de landen zelf als daarbuiten’. Ontheemden door natuurrampen
meegerekend. Sindsdien zijn er over de hele wereld nog eens miljoenen ontheemd
als gevolg van conflicten en crises. Meer dan de helft van de bevolking van
Syrië is ontheemd. Circa vier miljoen vrouwen, mannen en kinderen zijn het land
ontvlucht. En daarmee is het een van de grootste vluchtelingencrises in de
geschiedenis van de wereld. De grote meerderheid (95 %) leeft in de buurlanden
van Syrië. Eén op de vijf mensen in Libanon is nu een Syrische vluchteling,
terwijl dat land relatief arm is en veel problemen kent. Ondanks de enorme
instroom van vluchtelingen hebben de gastlanden nauwelijks internationale steun
van enige betekenis gekregen. Er zijn naar schatting ook 3 miljoen
vluchtelingen in Afrika ten zuiden van de Sahara, inclusief honderdduizenden
die conflicten en vervolging in Zuid Soedan, de Centraal Afrikaanse Republiek,
Nigeria en Burundi ontvluchten. Van deze situatie wordt grotendeels geen verslag
gedaan en de humanitaire oproepen van de VN blijven ernstig onder gefinancierd,
evenals de Syrische situatie aldus het rapport. In de migranten crisis rond de
Middellandse Zee (de meerderheid van de migranten zijn Syriërs) zijn vanaf
januari tot eind maart jl. al 1885 mensen verdronken. Dit tegenover de 425 geregistreerde
doden in dezelfde periode in 2014. Veel van deze toename wordt toegeschreven
aan de beslissing van Italië en de EU om de marine-operatie ‘Mare Nostrum’ te
vervangen door een veel beperktere EU-operatie. Het rapport stelt ook: ‘In
zowel Europa als Zuidoost-Azië zijn mensensmokkelaars en mensenhandelaren er
terecht van beschuldigd, dat zij de dood van duizenden mensen op hun geweten
hebben’. Het effectief bestrijden van de criminelen die wanhopige mensen
uitzuigen is van cruciaal belang. Maar het ontheft overheden niet van hun
verantwoordelijkheid om vluchtelingen te beschermen. De mondiale
vluchtelingencrisis kan door overheden die de aandacht van hun eigen falen
willen afleiden, niet weggezet worden als een kwestie van alleen handelaren en
smokkelaars. Amnesty International roept op tot een mondiaal respons op wat ‘een
van de bepalende uitdagingen van de 21 ste eeuw’ is geworden. En concludeert
dat een nieuwe visie nodig is waar de volgende acht cruciale toezeggingen deel
van uitmaken:
1
het
houden van een internationale top over de mondiale vluchtelingencrisis, gericht
op internationale verantwoordelijkheid en het delen van de lasten;
2
ratificatie
van de VN vluchtelingenconventie;
3
het
garanderen van de fundamentele rechten van de mens en toegang tot voorzieningen
voor vluchtelingen;
4
een
absolute verplichting om eerst levens te redden voordat immigratiepolitiek
wordt toegepast;
5
bestrijding
van mensenhandel en bescherming van en hulp aan slachtoffers van mensenhandel;
6
verstrekking
van alle benodigdheden voor hervestiging zoals die zijn vastgesteld door de
UNCHR, die schat dat voor de komende vijf jaar elk jaar 300.000 plaatsen nodig
zijn;
7
bestrijding
van xenofobie, zodat regeringen niet impliceren of direct beweren dat
asielzoekers en migranten de schuld zijn van de economische en sociale
problemen;
8
oprichting
van een mondiaal vluchtelingenfonds dat aan alle humanitaire oproepen voor
vluchtelingencrises kan voldoen en ook adequate financiële ondersteuning kan
verstrekken aan landen die grote aantallen vluchtelingen opvangen;
Dat
mensenhandel op wereldschaal plaatsvindt, is een van de schandelijkste misdaden
ter wereld. Naar schatting zitten meer dan 2,5 miljoen mensen in de val van
hedendaagse slavernij. Slachtoffers worden verhandeld voor gedwongen arbeid,
huishoudelijke slavernij, seksuele uitbuiting, om te bedelen of voor de
verwijdering voor hun organen. Een rapport dat in 2012 door het VN ‘Agentschap
voor Drugs en Misdaad (UNODC)’ werd gepubliceerd, is gebaseerd op gegevens van
132 landen. Dit rapport ‘Mondiale Handel in Personen’, laat zien dat vrouwen de
meerderheid vormen van de gevonden verhandelde personen en 55 tot 60 procent
uitmaken van de slachtoffers, die over de hele wereld zijn ontdekt. Slachtoffers
uit Oost-Azië zijn in meer dan 60 landen gevonden. West- en Midden Europa blijven
de hoofdbestemming voor mensenhandelaren vanuit het breedste
verspreidingsgebied van oorsprongslanden. De handel in het verwijderen van
organen is in 16 landen ontdekt. Tragisch genoeg maakten tussen 2007 en 2010
kinderen 27 procent van alle slachtoffers van mensen handel uit. Een toename
van 7 procent sinds 2003. Van alle verhandelde kinderen is tweederde meisjes.
Terwijl handel voor seksuele uitbuiting meer voorkomt in Europa en Amerika, onderscheppen
landen in Azië en Afrika in het algemeen meer gevallen van handel voor
gedwongen arbeid.
Velen komen
om.
Volgend de
Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), deden in 2014 bijna 170.000
migranten vanuit Libië wanhopige pogingen om over zee Italië te bereiken. Van
hen waren meer dan 13000 kinderen die alleen reisden, van wie meer dan 3000 vluchtelingen
uit Eritrea. Smokkelaars lokken kinderen door hen vrij vervoer uit de
vluchtelingenkampen aan de Eritrese grens aan te bieden. Na een gruwelijke reis
dwars door de woestijn naar Libië persen de smokkelaars hun verarmde ouders af
voor losgeld. Van januari tot juni 2015 is het aantal migranten dat op de
Middellandse Zee gered werden meer dan 100.000. In 2003 nam de VN het ‘Protocol
tot Voorkoming, Onderdrukking en Bestraffing van Mensenhandel’, in het
bijzonder voor vrouwen en kinderen aan. Het Protocol stimuleert samenwerking
tussen landen om deze transnationale misdaad te bestrijden en de slachtoffers
te helpen beschermen. Echter, de veroordelingsgraad is te verwaarlozen gezien
de enorme schaal waarop mensenhandel plaatsvindt. Tussen 2007 en 2010 hebben
slechts 16 procent van de landen die verslag doen, geen enkele veroordeling
voor mensenhandel gerapporteerd. Op nationaal niveau moeten landen het Protocol
toepassen en integreren in hun binnenlandse wetten. Dit in een gezamenlijke
inspanning om het lage veroordelingsaantal aan te pakken. Daardoor zijn er
jaarlijks wat verbeteringen in het aantal landen met specifieke wetgeving, maar
uiteindelijk nog te weinig. De Werelddag tegen Handel in Personen streeft
ernaar het bewustzijn van deze misdaad, dat zo vaak onder ‘de Pet’ wordt
gehouden, te vergroten. De bestrijding van mensenhandel zou niet alleen als de
verantwoordelijkheid van autoriteiten gezien moeten worden. Maar ook op het
niveau van gewone burgers kan iedereen helpen deze misdaad aan te pakken. Het
is essentieel alert te blijven op alle zorgen, zoals mogelijke onderdrukking
van de slachtoffers en geen goederen en diensten te kopen, die direct of
indirect verband kunnen houden met gedwongen arbeid of andere vormen van
uitbuitingspraktijken.
Bron Share Nederland; UNODC. org; The New York Times.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten